Μια ξενάγηση στο σύγχρονο Εξαρχιστάν…
Το πάθος για καταστροφή είναι επίσης ένα δημιουργικό πάθος. -Μιχαήλ Μπακούνιν, Ρώσος Αναρχικός
Εξάρχεια. Μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές στο κέντρο της Αθήνας. Η πλατεία Εξαρχείων, ο λόφος Στρέφη, οι οδοί Μάνης και Μεσολογγίου(όπου δολοφονήθηκε ο Γρηγορόπουλος), η περιοχή του ΕΜΠ και η οδός Ζαίμη, μέρη γνώριμα σαφώς στους πρωτευουσιάνους, στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και σε όσους ασχολούνται με το αστυνομικό ρεπορτάζ.
Οι περισσότεροι της γενιάς μου συστηθήκαμε με αυτή την περιοχή την εποχή του “νεότερου Εμφυλίου” το Δεκέμβριο του 2008. Ήταν τότε που ο Αλέξης Γρηγορόπουλος έπεσε νεκρός από πυροβολισμό του ειδικού φρουρού, Επαμεινώνδα Κορκονέα στην συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου. Ήταν τότε που η δολοφονία ενός ανυπόληπτου νεαρού έμελλε να αποτελέσει το κίνητρο της εκτόνωσης κάθε αντιεξουσιαστικής και μη συλλογικότητας ανά την Ελλάδα.
Παρακολουθούσαμε τότε έντρομοι στα κανάλια, μαγαζιά να καίγονται, αμάξια να ανατινάζονται, πολίτες να προπηλακίζονται, και ένα πεδίο μάχης ανάμεσα στις αυτόνομες αναρχικές ομάδες και τις αστυνομικές ομάδες καταστολής, όπου οι μεν εκτόξευαν τις μολότοφ τη μια μετά την άλλη και οι δε έσπαγαν αδιακρίτως κρανία προσπαθώντας να επιβάλλουν την τάξη καταπνίγοντας την “εξέγερση”.
Το “άβατο”…..
Α μη τι άλλο, οι “μπαχαλάκηδες”, οι μαφίες, τα ναρκωτικά, το “ελευθεριακό κίνημα” είναι μια μόνιμη κατάσταση που υφίσταται εδώ και δεκαετίες στην εμβληματική “γειτονιά” των Εξαρχείων. Ένα στοιχείο βγαλμένο από την Στατιστική και μια εμπειρική συζήτηση με έναν κλασσικό οδηγό Αστικών Συγκοινωνιών θα σας πείσει. Όσον αφορά στο πρώτο, κατά το πρώτο εξάμηνο του 2016 έχουν σημειωθεί 42 περιστατικά επιθέσεων σε διμοιρίες των ΜΑΤ καθώς και 73 περιστατικά επιθέσεων σε πολιτικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ και λοιπών πολιτικών προσώπων, φθορές ιδιωτικής περιουσίας, αυτοκινήτων και καταστημάτων. Όσον αφορά στο δεύτερο, κατανοεί κανείς το “οξύμωρο” του άβατου από την εγκύκλιο που έχει ανακοινώσει ο ΟΑΣΑ, με την οποία απαγορεύει σε λεωφορεία και τρόλεϊ την διέλευση από την περιοχή των Εξαρχείων μετά τη “δύση του ηλίου”…
Πόλεμος στα Εξάρχεια λίγο μετά την ακύρωση της εκδήλωσης. Πηγή φωτογραφίας
Όχι δεν πρόκειται για σενάριο τρόμου του Στόκερ, όπου σε ανάλογη περίπτωση θα ενημερώνονταν οι οδηγοί για την ύπαρξη ενός τρομερού τέρατος στην Αλεξάνδρας όπου επιτίθεται μετά μανίας σε όποιο μέσο αστικών συγκοινωνιών επιχειρήσει τη διέλευση από το δικό του “territory” .
Το οξύμωρο “καθεστώς”
Έχουμε λοιπόν μια από τις πιο συμβολικές κεντρικές περιοχές της Αθήνας με τεράστια ιστορία, εμπορική αλλά και πνευματική. Καταστήματα, επιχειρήσεις και εκατοντάδες νοικοκυριά συμβιώνουν αρμονικά κινώντας το “αόρατο” οικονομικό κύκλωμα της κοινωνίας μας. Ανάμεσα τους, οι “Καμόρες” της Αθήνας (κοινώς μαφίες) και οι ελευθεριακές αυτόνομες και μη αναρχικές και αντιεξουσιαστικές ομαδοποιήσεις. Οι μεν επιδίδονται εκμεταλλευόμενοι την ανυπαρξία της Αστυνομικής Αρχής σε δίχως όρια ναρκεμπόριο αφού πρόκειται για μια “μπίζνα” που αποφέρει μεγάλα κέρδη, κάτι που μαρτυράνε και τα ευρήματα από τις σπείρες που εξαρθρώνουν οι άντρες της ΕΛΑΣ σύμφωνα με τα οποία πρόκειται για καλά οργανωμένα εγκλήματα με ωράρια,βάρδιες, πολλούς μεσάζοντες και φυσικά.. “λογιστήριο” αφού τα κέρδη είναι υπέρογκα και απαιτείται “λεπτή” διαχείριση. Οι δε χρησιμοποιούν τα Εξάρχεια ως τον πυρήνα των ιδεολογικών τους ζυμώσεων, ως την βάση από την οποία εφορμούν “αντάρτικα” στον κρατικό “κοιλιόδουλο” μηχανισμό.
Μέχρι εδώ καλά. Ένα εναλλακτικό Μεγεδίν στην καρδιά ενός ανεπτυγμένου δυτικού κράτους. Καλά τα αστεία και οι εμπαιγμοί, αλλά από το σημείο που με δηλώσεις υπουργών και αστυνομικών επιβεβαιώνεται πως πρόκειται για μια περιοχή που δεν “αγγίζεται”, τότε καταλαβαίνεις πως τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλά για την Αστική Αθηναϊκή Δημοκρατία.
Πόσο δε όταν η ίδια η αστυνομία, το όργανο που έχει συσταθεί για να επιβάλει την έννομη τάξη και να προστατεύει τον πολίτη(και δη είναι και εξοπλισμένη καταλλήλως) , αδυνατεί, εθελοτυφλεί και εν μέρη φοβάται να παρέμβει πέραν εξαιρετικών περιπτώσεων όπου τα επεισόδια λαμβάνουν μεγάλη έκταση.
[widget id=”text-6″]
Αναρωτιέται κανείς, και ποιος προστατεύει τους πολίτες από τους narcos της περιοχής; Η απάντηση επιβεβαιώνει το πόσο οξύμωρο είναι το καθεστώς των Εξαρχείων αφού οι “αναρχικές ομάδες” αυτόδικα ανέλαβαν την προστασία των πολιτών από τους ναρκέμπορους τους οποίους και κυνηγούν ως άλλοι αποφασισμένοι εκδικητές. Το ερώτημα είναι τους πολίτες ποιος θα τους προστατέψει από τους αναρχικούς;
Μια εκδήλωση που εξέθεσε την Κυβέρνηση…
Όλοι πληροφορηθήκαμε την προγραμματισθείσα εκδήλωση των συνδικαλιστικών οργάνων της Ελληνικής Αστυνομίας στην πλατεία των Εξαρχείων με θέμα “Ανοιχτές και Ελεύθερες Πόλεις”. Αμέσως οι νοήμονες άνθρωποι αντιληφθήκαμε πως μια τέτοια κίνηση, όσο αθώα και καλοπροαίρετη, δεν θα γινόταν ποτέ αρεστή και αποδεκτή από τις συλλογικότητες που κυβερνάνε τα Εξάρχεια.
Όλοι νοητά σχηματίσαμε την εικόνα αστυνομικών με πολιτικά να τρώνε βροχή μολότοφ με το που πατούσαν πόδι στη Σόλωνος. Βέβαια η ΠΟΑΣΥ, επειδή και αυτή είχε νοητά συλλάβει το συγκεκριμένο σενάριο είχε εκπονήσει και σχέδιο προστασίας και περιφρούρησης της εν λόγω συγκέντρωσης με διμοιρίες των ΜΑΤ.
Κάτι οι προειδοποιήσεις των πολιτικών προσώπων, κάτι η κοινή λογική, κάτι ο ντόρος των ΜΜΕ και σίγουρα η κίνηση “εμπαιγμού” των αναρχικών ομαδοποιήσεων για ανάλογη συγκέντρωση στο Κολωνάκι, ώθησαν τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη μετά από ειδική παρέμβαση του Πρωθυπουργού, να ακυρώσει την εκδήλωση που στόχο είχε την ανάδειξη του εύλογου αιτήματος πως “κλειστές πόλεις δεν ανήκουν σε Ελεύθερα Κράτη”.
Την ίδια στιγμή μια ομάδα αντιεξουσιαστών με ορμητήριο το Πολυτεχνείο εξαπέλυσε μια ομοβροντία μολότοφ και πετρών προς τις σταθμευμένες διμοιρίες τραυματίζοντας ελαφρά 2 αστυνομικούς και καίγοντας ένα αμάξι. Καμία προσαγωγή, καμία ανάληψη ευθύνης, παρά μόνο μια ανακοίνωση της ΠΟΑΣΥ που επιβεβαιώνει το κοινό “μυστικό” πως τα Εξάρχεια παραμένουν ένα άβατο, το κόστος της άλωσης του οποίου αρνείται να αναλάβει πεισματικά οποιαδήποτε Κυβέρνηση.
Αντί επιλόγου….
Επεισόδια κατά την πορεία αντιεξουσιαστών Πηγή φωτογραφίας
Δεν θα μπω στον κόπο να αναλωθώ σε βαρύγδουπες αναλύσεις περί της ασταθούς και επικίνδυνης νοοτροπίας των ανωτέρω ομαδοποιήσεων (όχι όλων) και των βίαιων πρακτικών που αυτές χρησιμοποιούν για να επιβάλλουν τις ιδεοληψίες τους.
Διότι όταν σε ένα ανεπτυγμένο κράτος οι πολίτες ταμπουρώνονται στα σπίτια τους, οι αστυνομικοί φορούν πολιτικά ρούχα για να μην αναγνωρίζονται όταν επιχειρούν διακριτικά στην περιοχή, τα ασθενοφόρα και η πυροσβεστική αρνούνται λόγω κινδύνου την επέμβαση στην περιοχή όταν τους καλεί το καθήκον και γενικότερα αναγκάζεσαι να περάσεις από φίλτρο κάθε σου κίνηση και λέξη που θα πεις προκειμένου να γλυτώσεις τον προπηλακισμό και το ξύλο, συγγνώμη αλλά μιλάμε για ένα καθεστώς γκέτο όπου ο νόμος της ζούγκλας και τα ιδεοληπτικά συμπλέγματα έχουν αντικαταστήσει την Δημοκρατία και την ανθρώπινη λογική.
→ Για πόσο ακόμα θα κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας; ←
.jpg){kind=link}