Πηγή φωτογραφίας

Από την επικράτησή του στις γαλλικές προεδρικές εκλογές πολλά έχουν γραφτεί για τον νέο πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν ,ο οποίος κατάφερε να ανατρέψει το παλαιό κομματικό κατεστημένο , καθώς έπεισε το γαλλικό λαό με τις ριζικές μεταρρυθμίσεις που πρότεινε . Η «Μακρομάνια» ,μάλιστα, επιβεβαιώθηκε και στις γαλλικές βουλευτικές  του 2017 , στις οποίες  το κόμμα  του Γάλλου προέδρου ,LAREM, εξασφάλισε την απόλυτη πλειοψηφία στη γαλλική Εθνοσυνέλευση. Δεν ήταν  τότε λίγοι αυτοί οι οποίοι παρομοίασαν τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο ως ένα νέο Ναπολέοντα.

Τη  φήμη του «εκλεγμένου μονάρχη» ήρθε να επαληθεύσει η κίνησή του την περασμένη Κυριακή , όταν και απεφάσισε να συγκαλέσει το Κογκρέσο, στην οικία του Βασιλιά Ήλιου(Λουδοβίκου ΙΔ΄), στο παλάτι των Βερσαλλιών . Ο νέος πρόεδρος θέλησε να απευθυνθεί ο ίδιος προς τους βουλευτές και τους γερουσιαστές και να δώσει με αυτόν τον τρόπο ένα ηχηρό μήνυμα για τις μεταρρυθμίσεις στις οποίες επρόκειτο να προχωρήσει.

Ωστόσο η κίνησή του αυτή σήκωσε θύελλα αντιδράσεων , με την αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ να τον κατηγορούν πως με τις ενέργειές του παραβιάζει την συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της διάκρισης των εξουσιών, αφού σύμφωνα με το σύνταγμα της Ε΄  Γαλλικής  Δημοκρατίας , «ο Πρόεδρος προεδρεύει και ο πρωθυπουργός κυβερνά». Το αρχικό Σύνταγμα του 1958 δεν επέτρεπε στον πρόεδρο να απευθυνθεί στο κοινοβούλιο . Αυτό άλλαξε μετά την αναθεώρηση του άρθρου 18 από την κυβέρνηση του Νικολά Σαρκοζί το 2008, η οποία θα επέτρεπε στον πρόεδρο να απευθυνθεί στα νομοθετικά σώματα ,χωρίς να ακολουθεί ψηφοφορία μετά την ομιλία του, και  σε καμία περίπτωση πριν η κυβέρνηση  λάβει ψήφο εμπιστοσύνης . Μάλιστα αυτή είναι η πρώτη φορά που ο πρόεδρος συγκαλεί το Κογκρέσο χωρίς να υπάρχει σοβαρός εθνικός λόγος . Τελευταία φορά το Κογκρέσο είχε συγκληθεί από το Φρανσουά Ολάντ στις 23 Νοεμβρίου 2015 μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα .

[widget id=”text-6″]

Όπως ήταν αναμενόμενο η αντιπολίτευση κατηγόρησε τον Εμανουέλ Μακρόν πως επιχειρεί να ενισχύσει τη θέση του έναντι του πρωθυπουργού και ότι προσπαθεί να μεταβάλλει  τον τύπο του πολιτεύματος από ημιπροεδρική σε προεδρική Δημοκρατία .

Έτσι ο Ζαν-Λικ Μελανσόν με τους βουλευτές του αποφάσισαν να μην παραβρεθούν στη συνέλευση , αλλά να απέχουν , δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο την αντίθεσή τους στα σχέδια του Μακρόν να εξελιχθεί σε ένα «αιρετό μονάρχη».

Από την άλλη ιδιαίτερα επιθετικός υπήρξε με τις  δηλώσεις του ο Ερίκ Σιοτί στέλεχος του κόμματος των Ρεπουμπλικάνων , για τον οποίο η σύγκληση του Κογκρέσου είναι σαν να λέει ο Μακρόν «αποφάσισα να διαλύσω τον πρωθυπουργό, δεν υπάρχει πρωθυπουργός ,εκτοπίζεται σε βοηθητικό ρόλο».

Φυσικά και ο Τύπος δεν άφησε ασχολίαστες τις ενέργειες του Μακρόν. Έτσι, λοιπόν  ,«Το αποτόλμησε» γράφει η Le Parisien , «πρόκειται για μια ανεξέλεγκτη ύβρη (…)τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια του πρωθυπουργού του (…)καιρός να κατέβει από τον Όλυμπο» υπογραμμίζει στη συνέχεια .Ενώ και η Liberation παρουσιάζει στο εξώφυλλό της τον Μακρόν ως Δία και κάνει λόγο για «συγκεντρωτική προεδρεία».

Σε αυτά τα δημοσιεύματα ο εκπρόσωπος τύπου  της κυβέρνησης Μακρόν περιορίστηκε στο να υποστηρίξει πως οι ομιλίες του προέδρου και του  πρωθυπουργού θα είναι συμπληρωματικές και πως ο πρόεδρος σέβεται τις αρχές του Γκωλισμού.

Πάντως ο οποιοσδήποτε  δικαιολογημένα θα μπορούσε να είναι καχύποπτος μπροστά σε αυτές τις κινήσεις  του προέδρου ,ο οποίος σπάει  το πολιτικό κατεστημένο , μπαίνοντας στα χωράφια του πρωθυπουργού και προσπαθεί να ενισχύσει τη θέση του. Θα ήταν αδύνατο να αποφευχθούν οι συγκρίσεις με τον αντίστοιχο αμερικανικό θεσμό του προέδρου, αφού μάλλον αυτόν είχε στο μυαλό του  ο Μακρόν. Στις  ΗΠΑ ο πρόεδρος απευθύνεται ο ίδιος στα νομοθετικά σώματα και παρουσιάζει την πολιτική την οποία σκέπτεται να ακολουθήσει. Όμως στις ΗΠΑ δεν υπάρχει ο θεσμός του πρωθυπουργού και  το σύστημα είναι προεδρικό και όχι ημιπροεδρικό όπως είναι στη Γαλλία .

Εν κατακλείδι ,είναι πλέον urbi et orbi φανερό πως ο νέος πρόεδρος είναι έτοιμος για τεράστιες αλλαγές. Επιθυμεί μια άμεση επαφή με τα νομοθετικά σώματα ,προετοιμάζει αναθεώρηση του συντάγματος ,σκοπεύει να μειώσει τον αριθμό των μελών των νομοθετικών οργάνων και ζητά ένα αναλογικότερο εκλογικό σύστημα . Και όλα αυτά αποφασισμένος να προχωρήσει ακόμα και σε δημοψήφισμα , θεωρώντας πως έχει  τη στήριξη μεγάλου μέρους των πολιτών. Και είναι ο μόνος που μπορεί να τα καταφέρει ,καθώς είναι ένας νέος Δίας, ο βασιλιάς του Ελιζέ. Μόνο να μην ξεχάσει πως η υπεροψία δεν ήταν ποτέ καλός σύμμαχος ,και πως ανώτεροι και από τον αρχηγό του κράτους είναι το σύνταγμα και οι νόμοι .