Η κατάθλιψη είναι μια ψυχολογική, κατά βάση, διαταραχή που ταλανίζει ολοένα και περισσότερα μέλη της κοινωνίας μας.

Ιδίως την τελευταία διετία ο όρος “κατάθλιψη” χρησιμοποιείται συχνά απρόσεκτα τονίζοντας διάφορα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα που βιώνει ένας άνθρωπος. Το θέμα είναι: Μήπως τελικά όντως πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από το συγκεκριμένο νόσημα εν αγνοία τους;

Δεν είναι άγνωστο πως τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας οξύνονται απροσδόκητα και ανεξέλεγκτα, γεγονός που προκαλεί ψυχολογική ένταση και φόβο. Ο καθένας από εμάς, φυσικά, τα αντιμετωπίζει με διαφορετικούς τρόπους, χωρίς αυτό απαραίτητα να σημαίνει πως βρίσκει και τις λύσεις.

Γιατί όμως παρ’ όλα αυτά υπάρχουν τόσα δημοσιεύματα σχετικά με το ζήτημα της κατάθλιψης; Είναι άραγε ο φόβος του απρόσμενου που ταράζει τις ψυχές των ανθρώπων ή προσπαθούν με υποσυνείδητα μηνύματα να μας προειδοποιήσουν για κάτι;

Ρίχνοντας μια ματιά στον κόσμο γύρω μας δεν είναι δύσκολο να προσέξει κανείς πως κυκλοφορούν τόσοι άνθρωποι θλιμμένοι, τρομοκρατημένοι, αγχωμένοι απ’ την καθημερινότητα, σχεδόν νεκροί. Νεκροί σ’ ένα σύστημα χωρίς αποτελεσματικές λύσεις, σ’ έναν κόσμο που τους καταρρακώνει.

Ίσως οι ιστορικοί του μέλλοντος θεωρήσουν τις γενιές μας πλεονέκτες, που βίωσαν συμβάντα σαν τα δικά μας. Άλλοι πάλι ίσως χλευάσουν για την άγνοια κινδύνου των πράξεων μας. Το σίγουρο είναι πως για να απεγκλωβιστούμε με σώας τας φρένας απ’ την μιζέρια που μόνοι μας εγκλωβιστήκαμε χρειάζεται να εξοπλιστούμε με δύναμη και ψυχραιμία.

Αναμφίβολα, το μέλλον μας είναι αβέβαιο, μα πότε δεν ήταν; Η ελπίδα προς κάτι καλύτερο δεν πρέπει να χάνεται. Η ελπίδα κι ο στόχος είναι ο κινητήριος μοχλός μας και σ’ αυτά είναι αναγκαίο να εστιάσουμε για να καταφέρουμε να ζήσουμε ευτυχισμένοι.