Όταν η φύλαξη πολιτικών φτάνει στα άκρα…
Το πολιτικό σκηνικό στη Θεσσαλονίκη τη βδομάδα που μας πέρασε ήταν ιδιαίτερα έντονο! Η τριμερής συνάντηση κορυφής των πολιτικών Τσίπρα- Νετανιάχου- Αναστασιάδη, προκειμένου να ενισχυθούν οι σχέσεις Ελλάδας- Ισραήλ- Κύπρου, δημιούργησαν έναν έντονο προβληματισμό στους πολίτες της συμπρωτεύουσας. Σαφώς αν μείνουμε στο πολιτικό περιεχόμενο της συνάντησης θα διαπιστώσουμε αναμφίβολα πως μεγάλη μερίδα πολιτών διαφώνησε ανοιχτά με την παρουσία του Νετανιάχου στην πόλη (ούτε μία, ούτε δύο αλλά πέντε πορείες διαμαρτυρίας διαφορετικών φορέων!!!), ενός αμφιλεγόμενου ηγέτη, λόγω της εμπόλεμης κατάστασης στη Γάζα και της άρνησης του να αναγνωρίσει το παλαινιστινιακό κράτος.
Αφήνοντας, όμως, το πολιτικό υπόβαθρο της συνάντησης (χωρίς φυσικά να υποτιμούμε έστω και λίγο τη σημασία του), η πόλη βρέθηκε αντιμέτωπη με τις αστυνομικές δυνάμεις στο μεγαλείο τους. Διμοιρίες των ματ σε κάθε στενό της πόλης, τροχαία και κλειστοί δρόμοι, απαγόρευση στάθμευσης, ελικόπτερο να ελέγχει τον εναέριο χώρο(!)… Βάση της κοινής λογικής τίποτα από τα παραπάνω δεν ήταν παράλογα μιας και στην πόλη βρισκόταν τρεις Πρωθυπουργοί κρατών. Αυξημένες δυνάμεις προστασίας, ώστε να μην υπάρξει κανένα απολύτως πρόβλημα κατά τη διάρκεια της Συνάντησης, ήταν κάτι απόλυτα φυσιολογικό.
Υπό το πρίσμα των νέων, όμως, μήπως κάποια πράγματα γίνονται αντιληπτά λίγο διαφορετικά;
Γιατί, άραγε, το κράτος προστατεύει σε τόσο μεγάλο βαθμό τους πολιτικούς, και λιγότερο(χωρίς να παραγνωρίζουμε τη σημασία των αστυνομικών δυνάμεων) τους πολίτες του, εθελοτυφλώντας πολλές φορές μπροστά σε καταστάσεις πραγματικά επικίνδυνες, όπως το εμπόριο ναρκωτικών σε πολυσύχναστα μέρη (βλέπε Μενίδι, Ροτόντα); Γιατί στις διαδηλώσεις να προστατεύουμε τους ηγέτες, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για ένα σωρό ανθρώπινες απώλειες και όχι απλούς πολίτες που διαδηλώνουν ειρηνικά; Γιατί σαν νέοι πράγματι θέλουμε να πάρουμε απάντηση επ’ αυτού! Γιατί το μόνο που ουσιαστικά έχουμε ανάγκη και ζητούμε είναι η ίση μεταχείριση όσον αφορά την προστασία μας!
Κι αν κανείς απλά γελάει ή δεν καταλαβαίνει τον ακριβή λόγο που απαιτούμε κάτι τέτοιο, οι νέοι δίνουμε απάντηση και σ’ αυτό!Εμείς είμαστε οι παραγωγικές δυνάμεις αυτού του τόπου! Εμείς παράγουμε πολιτισμό, ιδέες, όνειρα κι αυτήν τη στιγμή νοιαζόμαστε περισσότερο από οποιοδήποτε “ηγέτη” γι’ αυτήν την κοινωνία, για τους ανθρώπους του, για την εκπαίδευση! Γιατί πολύ απλά εμείς αποτελούμε την κοινωνία! Κι αν δεν έχουμε όλοι ίδιες ιδέες, ίδια πιστεύω, δεν μας καθιστά αυτό πολίτες δεύτερης κατηγορίας (όσο φυσικά δεν προσβάλουμε την ανθρώπινη ύπαρξη)… Έχουμε πολύ απλά το δικαίωμα να προστατευόμαστε στο έπακρο από τις αστυνομικές αρχές αυτού του τόπου, και όχι να τις βρίσκουμε απέναντι μας! Γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά πως αν κάποιοι θα έπρεπε να τις βρίσκουν απέναντί τους, αυτοί θα έπρεπε να είναι όλοι όσοι θέτουν οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα υπεράνω των λαών και των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου.