Οι μονοήμερες μαραθώνιες συνεδριάσεις της Βουλής για την επείγουσα ψήφιση πολυνομοσχεδίων έχουν μετατραπεί σε τηλεοπτικό πρόγραμμα, μηνιαίας τουλάχιστον βάσεως, που το τελευταίο διάστημα οι πολίτες αγαπούν να μισούν.

Σήμερα ψηφίζεται στη Βουλή πολυνομοσχέδιο που αρκετά αμφίβολο είναι αν οι ίδιο οι βουλευτές, οι οποίοι συζητούν για και κατα αυτού, γνωρίζουν ακριβώς τι προβλέπει. Παρ’όλα αυτά, ανεβαίνουν στο βήμα της Βουλής, με ομιλίες που ελάχιστες διαφορές έχουν με αυτές που ακούγονται μήνες τώρα- ίσως αλλάζει η λέξη μνημόνιο με πολυνομοσχέδιο, εταίροι με θεσμοί, ΦΠΑ με μπύρα και ηλεκτρονικό τσιγάρο- και θεωρούν οτι ασκούν κυβερνητική και αντιπολιτευτική πολιτική ανάλογα με τη θέση που κατέχουν.

Η συζήτηση αυτή, φυσικά, διεξάγεται με απόντες Πρωθυπουργό και Yπουργό Οικονομικών. Κατάσταση που θυμίζει ένδοξες εποχές reality show, όπου δυο παίκτες βρίσκονται στο δωμάτιο επικοινωνίας συνομιλώντας με τον μεγάλο αδελφό ενώ οι συμπαίκτες/αντίπαλοί τους κάθονται στο συλλογικό σαλόνι και μιλούν για αυτούς, χωρίς αυτούς.

Ενώ μέσα στο σπίτι του μεγαλου αδελφού στη Βουλή εξελίσσονται αυτά, έξω από αυτή, στη πλατεία Συντάγματος, περιορισμένες ομάδες πολιτών διαδηλώνουν ενάντια σε νέα μέτρα πρωτοφανούς υφής. Περιορισμένες ομάδες πολιτών, φυσικά, διότι οι κινητοποιήσεις συνέπεσαν με την εξίσου αγωνιστική στάση εργασίας των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς δυσχεραίνοντας την πρόσβαση στο κέντρο της Αθήνας, ενώ σε άλλες περιοχές της πρωτεύουσας απαγορεύτηκαν οι συναθροίσεις σε υπαίθριους χώρου για να αποφευχθούν τα χειρότερα(!).

Η Κυριακή της ψήφισης του αριστερού πολυνομοσχεδίου, διανθισμένη με επισκέψεις μαθητών και σιγή ενός λεπτού εις μνήμην της δολοφονίας Λαμπράκη, βρίσκει τα μέλη της Βουλής να προσπαθούν για ύστατη φορά να πείσουν τους τηλεθεατές για την παραμονή τους στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι. Αλλά η ελληνική πολιτική πραγματικότητα αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού, ετσι όπως τους γνωρίζουμε. Φαίνεται ότι προτεινόμενοι για αποχώρηση δεν είναι άπαντες οι τριακόσιοι αλλά το κοινό. Η ψήφος των πολιτών αν και μπλοκάρει τις τηλεφωνικές γραμμές δεν καταμετράται.

Αυτό όμως, που παραμένει το ίδιο είναι η τακτική των παικτών. Αν αποδείξεις ότι ο αντίπαλος σου δρα υπόγεια, προς ίδιο συμφέρον ή περπατά στο δρόμο που εσύ χάραξες πρώτος, τότε διατηρείς το τεκμήριο αθωότητας και σημειώνεις νίκη παραμένοντας στο παιχνίδι μέχρι την επόμενη εβδομάδα ψήφιση του επόμενου νομοσχεδίου.

Η ποιότητα των παικτών καθορίζει και την ποιότητα του παιχνιδιού. Όσοι δεν αποδίδουν τον απαιτούμενο σεβασμό προς τον ίδιο το θεσμό που τους φιλοξενεί και προς αυτούς που τους έδωσαν τη θέση που κατέχουν, είναι ξεκάθαρο ότι παίζουν αντικανονικά και πρέπει να απαλειφθούν. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας του κοινού θα ήταν καταστρεπτικό γι΄αυτούς που τρέφουν τις αυταπάτες ότι στην πραγματικότητα τους δικαιώνει. Παρ’όλα αυτά η εφαρμογή του δεν προκρίνεται, καθώς η ασυλία της τετραετίας, που παρατείνει τη ζωή της παρούσας Βουλή, βρισκόταν στα ψιλά γράμματα των κανόνων του παιχνιδιού.