Φωτογραφία / Argy Grd

Πάντα χαίρομαι όταν συναντώ ανθρώπους που προέρχονται από χώρους που έχουν ως πυρήνα το βιβλίο, είτε ως αναγνώστες, είτε όντας η κατασκευαστική του δύναμη. Αυτή τη φορά, αφορμή της συνάντησης μας, αποτέλεσε η κυκλοφορία των “Ματωμένων Εντελβάις” της συγγραφέως Γιώτας Γουβέλη από τον εκδοτικό οίκο Διόπτρα. 

Αλλά δεν περιοριστήκαμε μόνο στη νέα δουλειά. Έναν συγγραφέα πρέπει άλλωστε, να τον αξιοποιούμε, ώστε να μας διαφωτίζει και να μας ψιθυρίζει που και που, κανά δυο μυστικά για τον αιώνιο φίλο και καθοδηγητή που μας ανοίγει τα μάτια, χωρίς στην πραγματικότητα να έχει αποκαλύψει την παραμικρή εικόνα. Να μας εξηγήσει, όσο γίνεται, ένα κομμάτι του ανεξήγητου αυτού μυστηρίου που ακούει στο όνομα βιβλίο.

-Για το νέο σας βιβλίο “Ματωμένα Εντελβάις” αναφέρετε ότι “είναι μια ιστορία βασισμένη σ’ ένα ερωτευμένο αίμα.” Πρωτότυπος συνδυασμός αυτός.

“Τα Εντελβάις είναι το εμβληματικό λουλούδι των Άλπεων, είναι το ρομαντικό λουλούδι που έχει συνδυαστεί με τους ερωτευμένους αλλά και με την άγρια φύση των Άλπεων. Στην ιστορία μου όμως, υπάρχουν στοιχεία που τα ματώνουν τα Εντελβάις. Εξού και ο τίτλος.”

–Και το βιβλίο αυτό καθ’ αυτό;

“Όταν έγραφα τα “Ματωμένα Εντελβάις” έκανα προσωπικά ένα συναρπαστικό ταξίδι. Η ηρωίδα μου είναι μια Ελληνίδα αντικέρ, δεύτερης γενιάς, η Μαργκώ. Η Μαργκώ λοιπόν διατηρεί με τον άντρα της ένα μαγαζί με αντίκες στο παλιό κέντρο της Γενεύης. Ενώ η ζωή της κυλά ελεγχόμενα, ξαφνικά βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πολύ μυστηριώδη υπόθεση: Χάνονται με αινιγματικό τρόπο οι μνηστήρες της καλύτερής της φίλης, της Μαρί. Η Μαρί είναι νοσοκόμα του Ερυθρού Σταυρού και Ελληνίδα τρίτης γενιάς- και σύμφωνα με τις περιγραφές ενός ήρωα, πρόκειται για την απόλυτη μητρική φιγούρα.

Η Μαρί λοιπόν έχει ένα πολύ ακριβό όνειρο: θέλει να γίνει μητέρα, θέλει να αποκτήσει ένα παιδί. Προσπαθώντας λοιπόν να πραγματοποιήσει το όνειρό της, μπλέκει στη συγκεκριμένη ιστορία. Η Μαργκώ προσπαθεί να τη βοηθήσει, ξεκινώντας μια περιπετειώδη περιπλάνηση στα γραφικά χωριά της Γενεύης, στα μαύρα δάση των Άλπεων, τα οποία κρύβουν πολλά μυστικά. Το ερωτευμένο αίμα που με ρώτησες παραπάνω, έχει να κάνει με την παράνοια ενός θύματος του πολέμου. Υπάρχει ένας τραυματίας πολέμου, ένας Ιταλός που ζει αποκομμένος σε ένα σαλέ, ο οποίος έχει βιώσει μια τέτοια ανατροπή στη ζωή του που οδηγείται να αλλοιώσει όλες τις αξίες μέσα του. Είναι παραμορφωμένος και ως εκ τούτου ο έρωτας για εκείνον έχει αλλάξει μορφή. Από αυτή τη συγκυρία, ο άντρας αυτός καταλήγει να θεωρεί ότι έρωτας είναι το ερωτευμένο αίμα κάποιου δολοφονημένου, με το οποίο ποτίζει τα ρουμπίνια του.  Ο τύπος αυτός είναι ωρολογοποιός, και πιστεύει ότι μέσα από τα ρολόγια και τα ματωμένα ρουμπίνια του θα αντλήσει όσα του λείπουν.”

–Υπάρχει και η φιγούρα ενός Ναζί στο έργο.

“Το έναυσμα για να ξεκινήσω τα “Ματωμένα Εντελβάις” ήταν το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων. Η κόρη μου είναι γιατρός και δούλευε για ένα διάστημα στο νοσοκομείο των Καλαβρύτων, πράγμα το οποίο αποτέλεσε αφορμή για να έρθω σε επαφή με εκείνο το φοβερό συμβάν που έλαβε χώρα στα Καλάβρυτα, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Ναζί λοιπόν αν και μορφωμένοι για εκείνη την εποχή, έδωσαν διαταγή να δολοφονηθούν όλοι οι άντρες των Καλαβρύτων από 13 χρονών και πάνω. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι οικογένειες έμειναν χωρίς άνδρες. Αυτό σημαίνει επίσης, ότι οι άντρες αυτοί οδηγήθηκαν σε μια πλαγιά και το επόμενο λεπτό σωριάστηκαν κάτω από τα πολυβόλα. Το ότι το μυαλό του ανθρώπου μπορεί να φτάσει σε τέτοια παράνοια και αγριότητα, ήταν για μένα το έναυσμα να μπω στο μυαλό ενός άρρωστου ανθρώπου και να ερευνήσω μέσα από την πλοκή τους μηχανισμούς που οδηγούν ένα άτομο σε αυτή την κατάντια.”

–Ο έρωτας, όπως και η γυναίκα είναι θέματα που φαίνεται να απασχολούν σε μεγάλο βαθμό και τα υπόλοιπα έργα. Γιατί;

“Είμαι γυναίκα, επομένως τα βιβλία που γράφω ασφαλώς έχουν τη γυναικεία οπτική πάνω σε όλα τα θέματα, το ερωτικό, το κοινωνικό, στο θέμα της φιλίας, σε όλα με άλλα λόγια, τα διαχρονικά θέματα που απασχολούν τον άνθρωπο. Από την άλλη, ο έρωτας είναι η ισχυρή δύναμη που οδηγεί τη ζωή μπροστά. Οπότε, ασφαλώς και έχει δεσπόζουσα θέση στο έργο μου. Εξάλλου, τον έρωτα δε μπορείς να τον εξετάσεις και να τον αισθανθείς εάν τον απομονώσεις από το περιβάλλον του. Το περιβάλλον του είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, μέσα στον οποίο κατοικεί η ψυχή του και τα συναισθήματά του, η προσωπικότητά του κοκ. Αυτή λοιπόν τη μαγεία της ζωής που είναι ο έρωτας, θέλω να τη ζω και να τη ζει και ο αναγνώστης μέσα από τα έργα μου.”

–Είστε στο χώρο της συγγραφής από το 2010, έχοντας μάλιστα εκδώσει τουλάχιστον 7 βιβλία. Υπάρχει πίεση για να παραχθεί κάτι επιτυχημένο κάθε χρονιά ή συνιστά δική σας εσωτερική ανάγκη να γράψετε, οπότε παραβλέπετε την όποια πίεση;

“Ξεκίνησα να γράφω όταν μπόρεσα να βρω χρόνο και χώρο για μένα. Έχω μεγάλη οικογένεια, η οποία αποτελείται από τρία παιδιά. Όταν λοιπόν όλα τους κατάφεραν να αυτονομηθούν, μπόρεσα να βρω το χωροχρόνο που ήθελα. Από  τη στιγμή λοιπόν, που μπόρεσα να βρω αυτό το θύλακα μέσα στη συγγραφή, δε με σταματάει τίποτα. Τώρα ξέρω ότι δεν μπορώ να σταματήσω να γράφω. Είναι άρα, εσωτερική ανάγκη και βεβαίως η ανταπόκριση των αναγνωστών με ενθαρρύνει και μου παρέχει την πολυτέλεια να συνεχίσω.”

Φωτογραφία / Argy Grd

[widget id=”text-6″]

–Αν και προέρχεστε από ένα χώρο τελείως διαφορετικό όπως είναι τα Μαθηματικά και η Πληροφορική, έχετε καταπιαστεί με τη λογοτεχνία με μεγάλη επιτυχία. Πώς καταφέρατε να τα συγκεράσετε;

“Δεν είναι διαφορετικά. Ο Αϊνστάιν έλεγε ότι “θεωρώ τη φαντασία, πιο πολύτιμη από τη γνώση“. Χάρη στη φαντασία των προγόνων μας, είμαστε εδώ που είμαστε, και μέσα από τη δική μας φαντασία, θα προχωρήσουν οι επόμενες γενιές. Η φαντασία είναι ελευθερία. Οπότε όταν καταπιάνομαι με τη συγγραφή, γνωρίζω ότι όλα μπορούν να συμβούν. Από την άλλη, σαν μαθηματικός είμαι και με τα δύο πόδια στη γη. Είμαι αρκετά ρεαλίστρια, για να απαιτώ από τα έργα μου την αξιοπιστία και την αληθοφάνεια που θα συμβάλλουν στην εξέλιξη της ιστορίας. Είναι τέτοια η προσωπικότητά μου που θέλω και τη μαγεία της φαντασίας αλλά και το ρεαλισμό της πραγματικότητας. Ελπίζω ότι τα συνδυάζω.”

–Συμφωνείτε με τη διάθεση των βιβλίων σας σε μορφή e-books;

“Βεβαίως. Μα, σήμερα το internet και τα κοινωνικά δίκτυα είναι ο τρόπος επικοινωνίας των ανθρώπων. Προφανώς λοιπόν το e-book είναι ένα απαραίτητο βήμα στον εκδοτικό χώρο.”

–Αν ήσασταν χαρακτήρας βιβλίου, ποιος/α θα ήσασταν και γιατί;

“Σε ένα καλό βιβλίο ταυτίζομαι με όλους τους χαρακτήρες, είτε είναι άντρες, είτε έχουν κάτι διαφορετικό ή αρνητικό. Στα καλά έργα, πιστεύω ότι ο αναγνώστης βρίσκει σημεία για να ταυτιστεί και με τα πρόσωπα και με τις καταστάσεις. Δε μπορώ να απομονώσω κάποιον με άλλα λόγια, ώστε να τον υποδυθώ. Μου αρέσει η δική μου η ζωή, αλλά ταυτόχρονα απολαμβάνω να ζω πολλές ζωές, μέσα από τους ήρωες της λογοτεχνίας.”

Φωτογραφία / Argy Grd

–Ένα βιβλίο που δεν έχετε διαβάσει και μετανιώνετε γι’ αυτό;

“Το “Μαγικό Βουνό” του Τόμας Μαν. Έχω επιχειρήσει επανειλημμένα να το διαβάσω, χωρίς να τα έχω καταφέρει. Για κάποιο λόγο, αισθάνομαι πολύ ξένη ως προς το συγκεκριμένο βιβλίο. Έχει φιλοσοφικό υπόβαθρο σίγουρα, όπως και ο “Μόμπυ Ντικ” αντίστοιχα, μόνο που το δεύτερο είναι το αγαπημένο μου βιβλίο. ”

–Γιατί το βιβλίο δε μπορεί ν’ αντικατασταθεί με τίποτα άλλο;

“Πράγματι, δε μπορεί να αντικατασταθεί από τίποτα άλλο, διότι η εμπλοκή του αναγνώστη σε αυτό που διαβάζει υπάρχει στο μέγιστο βαθμό. Ενώ στο θεατρικό ή στην ταινία, βλέπει την αντίληψη των παραγόντων του έργου. Στο βιβλίο όμως, είναι εκείνος ο θεός. Εκείνος είναι που στήνει το σκηνικό, εκείνος είναι που αντιλαμβάνεται με το δικό του τρόπο το νόημα καθώς και την εκφορά του λόγου και τη διάθεση των ηρώων. Τα αισθάνεται όλα ο ίδιος. Γι’ αυτό η λογοτεχνία είναι ξεχωριστή.”