Αναμειγμένα συναισθήματα προκαλούν οι δηλώσεις του ακροδεξιού Ολλανδού βουλευτή Γκέερτ Βίλντερς προς τη χώρα μας.

Πιο αναλυτικά, ο ηγέτης του Ολλανδικού «Κόμματος για την Ελευθερία» σύμφωνα με ερωτήσεις του απέναντι στον υπουργό Οικονομικών Γερούν Ντάισελμπλουμ, χαρακτήρισε την Ελλάδα ως “πηγάδι δίχως πάτο”. Ακόμη, μαζί με τους βουλευτές Βίκυ Μάγιερ και Τόνι βαν Ντάικ, έθεσαν επιθετικές προς τη χώρα μας ερωτήσεις στο ολλανδικό Κοινοβούλιο.

«Συμμερίζεστε την άποψη που λέει ότι δεν μπορείτε να ξοδεύετε όλα τα χρήματά σας σε σουβλάκι και ούζο και στη συνέχεια να ζητάτε κοινωνικά επιδόματα; Αν ναι, πότε σκοπεύετε να πείτε στους Έλληνες ότι δεν θα ανταμείβονται άλλο πια για την απάτη και την εξαπάτηση τους; Αν όχι, πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτό στους Ολλανδούς, οι οποίοι μόλις και μετά βίας μπορούν να τα βγάλουν πέρα;», ρωτούν λοιπόν.

Και παρ’ ότι ήμασταν απόντες οφείλουμε να απαντήσουμε.

Αρχικά, ως πολίτες της Ελλάδας δε μπορούμε να συνάψουμε μια καθολική γνώμη που θα μας εκφράζει εξίσου. Ωστόσο, τέτοιου τύπου ερωτήσεις, που στοχεύουν στην υπονόμευση της αξιοπρέπειας μας, δεν μπορούν παρά να αναταράξουν την πλειοψηφία. Και όχι, δεν είναι ζήτημα κόμπλεξ.

Αντιθέτως, οι επιθετικές τάσεις όχι ενός ολλανδικού κόμματος, μα εν γένει των Ευρωπαϊκών κρατών, των οποίων επί χρόνια συντηρούμε, είναι το λιγότερο άδικες. Παρ’ ότι το ούζο και το σουβλάκι είναι προϊόντα κατά κόρον αγαπητά στην Ελλάδα- καλοκαίρι μπήκε, ας μη λέμε ψέματα-δεν είναι δικαίωμα κανενός να μας κρίνει απ’ τις επιλογές μας ως καταναλωτές, μα απ’ τις συνολικές επιλογές των πολιτικών παρατάξεων που μας εξέφραζαν και ναρκοθέτησαν παρεμφερείς απόψεις.

Επιπρόσθετα, ως κόμβος μεταξύ Ανατολής και Δύσης, σαφώς διαθέτουμε χαρακτηριστικά και των δύο πολιτισμών, και ίσως λίγο περισσότερο της Ανατολής. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την πλεονεκτική γεωγραφική τοποθεσία της Ελλάδας, την καθιστά απ’ τους τοπ τουριστικούς προορισμούς της Ευρώπης. Όμως, πριν την κρίση, κανείς δεν είχε πρόβλημα με όλα αυτά.

Τα προβλήματα δημιουργήθηκαν όταν η Ελλάδα των μνημονίων, κρατά ακόμη έναν χαρακτήρα μη υποδουλωμένο.  Όταν παρά την οικονομική εξαθλίωση που έχει επέλθει στο μεγαλύτερο ποσοστό των πολιτών, υπάρχει ακόμη όρεξη να τρέξουμε στις παραλίες, να αδράξουμε μια μέρα στον ήλιο, κι ας μην αγοράσουμε δεύτερη μπύρα.

Σίγουρα, είναι θεμιτό να έχουμε αντίληψη της κατάστασης. Και καλώς ή κακώς, όταν το πορτοφόλι αδειάζει, την αντιλαμβάνεσαι -ακόμη κι αν σου πάρει κάποια χρόνια παραπάνω.

Παρ’ όλα αυτά, εν όψη των συνθηκών στην Ελλάδα, που πάσχει σε πολλαπλές διαστάσεις: Δημόσια Οικονομία, Διοίκηση, Υγεία, Παιδεία… κι η λίστα δεν έχει τελειωμό, αρνούμαι να κατεβάσω το κεφάλι και να γίνω ένα αγέλαστο ρομπότ στο εργοστάσιο της Ευρώπης.

Οπότε, στις ερωτήσεις του ακροδεξιού ηγέτη, τολμώ να απαντήσω πως δεν είναι ζήτημα απάτης, μα υγιούς επιβίωσης. Δε θα αλλάξουμε υπόσταση, επειδή θέλετε να λέτε πως μας βοηθάτε οικονομικά. Όσο κι αν σας χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή, δε θα πάψουμε να είμαστε ζωντανοί, κι ας είναι το μόνο που μας έμεινε…

[widget id=”text-6″]