Η παραπληροφόρηση σίγουρα δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στις άγνωστες λέξεις καθώς έχει εδραιωθεί πλέον στη ζωή μας. Δεν βρήκε όμως μια σχισμή και μπήκε. Της ανοίξαμε την πόρτα, την δεχθήκαμε πριν την γνωρίσουμε και μόλις μας έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο της ζητήσαμε να το κρύψει.Το άλλο μας άρεσε περισσότερο.
Μέσα στο χάος λοιπόν των παραπλανητικών τίτλων εφημερίδων και των έντονα φορτισμένων τηλεοπτικών ειδήσεων επιλέγεις να ονομάσεις τον εαυτό σου ανθρωπιστή επειδή συγκινήθηκες λίγο πριν κλείσεις την εφημερίδα ή πριν αλλάξεις κανάλι στην τηλεόραση. Συνεχίζεις την μέρα σου αναλύοντας τα γεγονότα, τις πολιτικές αλλαγές και τις ζωές που χάνονται στο βωμό του χρήματος και της εξουσίας. Νιώθεις το άγχος για το αύριο, ένα σιγανό σφύριγμα στο κεφάλι σου και ένα βάρος που σου φορτώθηκε χωρίς να φταις. Φυσικά και λυπάσαι, θα ήταν παράλογο να μην ένιωθες έτσι εξάλλου. Μέχρι να σου δώσουν ένα νέο λόγο, να σε αιφνιδιάσουν 
με μια εικόνα ενός πρόσφυγα, με μια σφαγή και τον σπαραγμό στα μάτια μια μητέρας που μόλις έχασε το παιδί της.*
Μα εκεί κρύβεται όλη η δύναμη τους, στην εικόνα!
Ό,τι δεν βλέπεις δεν υπάρχει και ό,τι δεν γνωρίζεις δεν σε πειράζει εξάλλου.
Οι σφαίρες του πολέμου τους είναι οι εικόνες.
Μετατρέπονται από τη μια στιγμή στην άλλη σε θανατηφόρο αντικείμενο ανάλογα με τη χρήση τους.
Η δύναμη τους είναι καταλυτική και χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη δύναμη από σένα για να την αντιμετωπίσεις. Έρχεται και σε χτυπάει σαν γροθιά στο στομάχι θέλοντας να σου υπενθυμίσει την πραγματικότητα καθώς είναι ευρέως γνωστό πως μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Δεν είναι ανάγκη να αναλύσεις τα νεκρά κορμιά που κείτονται στο χώμα, ούτε τη γυναίκα που μόλις γέννησε το παιδί της μέσα στις λάσπες- ή μήπως είναι; Η εικόνα ενός παιδιού που δεν έχει να φάει δεν πουλάει πια. Την βλέπεις τόσα χρόνια στις τριτοκοσμικές χώρες επομένως έχεις αποκτήσει ανοσία σε αυτή. Ήρθε η ώρα να χρησιμοποιήσουν το νέο προϊόν. Λέγεται λοιπόν πως :
Αν το παιδί σου γεννιέται μέσα στις λάσπες το ονομάζουμε ελπίδα. Αν τις τρώει όμως; Καθημερινότητα.
Η εικόνα θα έπρεπε να σου υπενθυμίζει πως δεν έπραξες για να αλλάξεις αυτό που συμβαίνει, πως δεν ενημερώθηκες εγκαίρως και πως ήσουν ένας απλώς παρατηρητής. Η απλή εικόνα μπορεί να το καταφέρει, η εντέχνως επεξεργασμένη και στοχευμένη όμως ένα πράγμα μπορεί να σου δώσει, την πληροφορία που αυτή θέλει. Την κοιτάμε γνωρίζοντας πως ΠΡΕΠΕΙ να νιώσουμε θλίψη, αγανάκτηση και οργή αγνοώντας το γιατί.Βλέπουμε μεμονωμένα και αφήνουμε το γενικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διαδραματίζονται τα γεγονότα στην άκρη απορροφώντας συνεχώς πληροφορίες χωρίς να τις αξιολογούμε.
Αν λοιπόν δεν σου δείξω, θα σε συγκινήσω; Αν απλώς ακούσεις την είδηση από το ραδιόφωνο θα αλλάξεις σταθμό καθώς τα λόγια είναι βαρύνουσας σημασίας και χρειάζονται ανάλυση, χρόνο όμως δεν έχεις. Το θέμα είναι κατά πόσο άνοιξες τα μάτια σου για να δεις το πραγματικό γεγονός και κατά πόσο έψαξες για να μάθεις. Αν και τα μέσα πληθαίνουν, η κριτική ικανότητα εκλείπει.
Η ουσία είναι να χτυπήσεις την έτοιμη εικόνα που σου δίνεται με τον καθαρό λόγο. Να δεις πίσω από ένα βλέμμα, να διαβάσεις τα σιωπηρά χείλη και να κλείσεις στην αγκαλιά σου την αλήθεια. Είναι το μόνο φως που σε κάνει τυφλό για να δεις πραγματικά.
* Όλα τα παραδείγματα χρησιμοποιούνται με βάση τα προβαλλόμενα γεγονότα. Σε καμία περίπτωση δεν γίνεται αξιολόγηση ειδήσεων.
