Το νέο σκηνικό όσον αφορά τις τηλεοπτικές άδειες έχει ως εξής:
Θα υπάρχουν πλέον τέσσερις (4) τηλεοπτικές άδειες πανελλαδικής εμβέλειας ενημερωτικού χαρακτήρα (έναντι των οχτώ (8), μέχρι πρότινος). Ακόμη, ενώ το ΕΣΡ ήταν υπεύθυνο για το ποιος θα πάρει τις άδειες, πλέον αρμόδιο είναι το Υπουργείο Επικρατείας, το οποίο θα καθορίζει αποκλειστικά πόσες άδειες θα δοθούν, σε ποιους και με ποιο τίμημα. Ο Υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς, δήλωσε ότι το πλαφόν θα είναι 400 εργαζόμενοι ανά κανάλι.
Η κυβέρνηση επιχειρεί μονομερώς να βάλει τάξη σε ένα καθεστώς ασυδοσίας με έναν τρόπο απολυταρχικό.
Το καθεστώς ασυδοσίας που επικρατούσε στα ελληνικά ιδιωτικά κανάλια είναι γνωστό. Όπως επίσης και η «σχέση συμφερόντων» που ανέπτυσσε το εκάστοτε κανάλι με το κυβερνών κόμμα, ή κάποιο άλλο κόμμα. Η ενημέρωση που παρείχαν δεν ήταν αντικειμενική αρκετές φορές, η ποιότητα των προγραμμάτων τους ήταν μηδαμινή. Αυτό όμως σημαίνει ότι «αποφασίζομεν και διατάζομεν» πόσοι και ποιοι θα είναι οι τηλεοπτικοί σταθμοί;
Η εξυγίανση του καθεστώτος που επικρατούσε στα κανάλια είναι απαραίτητη και άμεσα.
Υπάρχουν κανάλια, που είναι χρεωμένα με δάνεια τα οποία δεν έχουν ξεπληρώσει, με χρέη προς το δημόσιο, με χρέη προς τους ίδιους τους εργαζόμενους. Άλλωστε η «συμφέρουσα ανταλλαγή» διαφημίσεων των κυβερνητικών κομμάτων, με την απαλλαγή των χρεών του καναλιού προς το δημόσιο δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας αλλά μία απτή πραγματικότητα, ένα κοινό μυστικό. Σ’ αυτά τα κανάλια, επιβάλλεται να γίνει οικονομικός έλεγχος κι αν δεν μπορούν να «νοικοκυρέψουν» τα οικονομικά τους τότε να αρθεί η όποια άδεια κατέχουν.
Η ενέργεια της κυβέρνησης να επιβάλει πόσοι και ποιοι θα είναι οι τηλεοπτικοί σταθμοί μιας χώρας , εγκυμονεί κινδύνους.
Ο διαγωνισμός θα γίνει μ’ ένα αρχικό χρηματικό πλαφόν, τυπικά. Άτυπα όμως; Ποιος μας λέει ότι δεν θα αναπτυχθεί ένα άλλο, ένα τροποποιημένο σκηνικό συμφερόντων; Εκείνο του «δούνε και λαβήν». Εκείνο της παραχώρησης αδειών σε συγκεκριμένα πρόσωπα, με στόχο την εξυπηρέτηση συμφερόντων της κυβέρνησης. Άλλωστε μην ξεχνάτε, αυτή καθορίζει ποιοι παίρνουν τις άδειες.
Όταν κλείνεις έναν τηλεοπτικό σταθμό, αυτομάτως απολύεις έναν σημαντικό αριθμό εργαζομένων. Και πρακτικά, οι εργαζόμενοι 8 καναλιών δεν γίνεται να αφομοιωθούν από 4. Κάποιοι θα μείνουν χωρίς δουλειά και μάλιστα σε μία τέτοια δεινή περίοδο.
Τέλος, θέλω να σταθώ και σε μία φήμη που ακούγεται όλο και πιο έντονα τον τελευταίο καιρό, αυτό της απόκτησης άδειας από Τούρκο επιχειρηματία. Πρόκειται για έναν αθέμιτο ανταγωνισμό καθώς ένας αλλοεθνής επιχειρηματίας είναι ευνοημένος σε σχέση με τον -πληγωμένο από την κρίση- Έλληνα επιχειρηματία. Ακόμη, αν πριν μιλούσαμε για μη αντικειμενική ενημέρωση, στην περίπτωση αυτή θα μιλάμε για την προώθηση της ενημέρωσης από την σκοπιά συμφερόντων άλλων εθνών.
Πρέπει να μπει τέλος στο σκηνικό ασυδοσίας που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια στα ιδιωτικά κανάλια. Αυτό όμως δεν θα γίνει αντικαθιστώντας το, μ’ ένα εκ νέου σύστημα εξάρτησης των τηλεοπτικών σταθμών απ’ την εκάστοτε κυβέρνηση.
Μία οικονομική αξιολόγηση των τηλεοπτικών σταθμών, με άρση της άδειας των επιζήμιων καναλιών καθίσταται αναγκαία. Η αγορά των τηλεοπτικών αδειών, από τα κανάλια με χρηματικό αντίτιμο, με συγκεκριμένες προϋποθέσεις είναι κι αυτό ένα θετικό βήμα. Η συγκεκριμένη ενέργεια της κυβέρνησης, όμως, έχει ως αποτέλεσμα την φίμωση της ελευθεροτυπίας.
ΥΓ: Μία ιδέα για επόμενη τροπολογία, είναι ο καθορισμός των αριθμών σε τράπεζες, σούπερ μάρκετ, καφετέριες, περιοδικά, εφημερίδες, ραδιόφωνα κοκ.
