Ένα άρθρο που το γράφω με πικρία. Όταν μπήκα στο inzone είχε καταλαγιάσει μέσα μου ο σκέψη ότι θα προσπαθούσα μέσα από αρκετή κριτική σκέψη να δώσω στον αναγνώστη μια γεύση από το πως διακρίνω την πραγματικότητα του σήμερα, κυρίως από οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής άποψης. Δεν γνώριζα όμως πόσο δύσκολο είναι ένα τέτοιο έργο όταν προσπαθείς διεξοδικά να ερμηνεύσεις τα κακώς κείμενα της χώρας σου. Κυρίως διότι οι αλλαγές που βιώνουν ευρείς κοινωνικές ομάδες (νέοι,συνταξιούχοι,εργαζόμενοι και επιχειρηματίες κλπ) από την αρχή της κρίσης είναι τόσο μεγάλης κλίμακας που έχουν αλλάξει σε μεγάλο ποσοστό τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την ζωή, αλλά και τις προτεραιότητες που θέταμε προ κρίσης.

Για να λέμε και του στραβού το δίκιο είναι απόλυτα εύλογο πως  η ζωή μας έχει αλλάξει ριζικά, καθώς μέσα σε μια 7ετία, από το 2009 που άρχισε να διαφαίνεται στη χώρα μας η οικονομική κρίση, η ανεργία έχει αυξηθεί κατά 16 ποσοστιαίες μονάδες (9%/25%). Και επειδή ο ρόλος μας σαν εν δυνάμει οικονομολόγοι δεν είναι να προβαίνουμε σε μακροσκελείς αναλύσεις που το μόνο που κάνουν είναι να μπερδεύουν ακόμη περισσότερο τους ήδη πιεσμένους πολίτες αυτής της χώρας και πολλές φορές δεν αποτελούν παρά έξτρα θόρυβο στα ήδη ταλαιπωρημένα αυτιά των υπερφορολογούμενων πολιτών αυτής της χώρας, θα προσπαθήσουμε να είμαστε συνοπτικοί.

Συνοπτικά, λοιπόν, οδεύοντας και προς το dirty end αυτής της επεισοδιακής χρονιάς θα ήθελα να κάνουμε μια επανάληψη όλοι μαζί για το διαγώνισμα που θα κληθούμε όλοι οι φορολογούμενοι να δώσουμε πάνω στην αριστερή φοροαφαίμαξη του 2016. Και λέω αριστερή, καθώς το αφήγημα που εξασφάλισε την καρέκλα εκεί στην Κουμουνδούρου δεν ήταν σαφώς ο πατροπαράδοτος “δεξιός” διορισμός συγγενών και φίλα προσκείμενων στο Κόμμα προσώπων όπως έγινε στην πορεία, αλλά μια σειρά από ευχολόγια που καλλιέργησαν προσδοκίες, ευκαιρίες, μα -πάνω από όλα- Ελπίδα. Κι αν όλα αυτά είναι μασημένη καραμέλα μερικών εγκάθετων στα αυτιά των Κυβερνώντων, ο καθρέφτης που τους αντικρίζει τα πρωϊνά δεν ξέρω τι άποψη έχει, αν μπορούσε να μιλήσει σαφώς.

Έχουμε και λέμε. Για το 2016 και ΜΟΝΟ σύντροφοι. Η ανεργία τερματίζει πρώτη με ποσοστό 24,5% και στα νέα παιδιά (την μελλοντική παραγωγική δύναμη της χώρας) αυτή σκαρφαλώνει στο ποσοστό του 49,5%. Από το εργατικό δυναμικό της χώρας, το 60% απασχολείται με ελαστικές μορφές εργασίες και τις περισσότερες φορές ως μερική απασχόληση. Μόνο για το μήνα Νοέμβριο, το Ισοζύγιο Μισθωτής Απασχόλησης κατέγραψε απώλειες 37.000 θέσεων που σημαίνει σε απλά μαθηματικά ότι η ανεργία αυξήθηκε κατά 2%.

Από την γενιά των 700 ευρώ στην γενιά των 300 ευρώ

Όλοι λίγο πολύ ακούσαμε στις ειδήσεις την περιβόητη εξαγγελία της Κυβέρνησης ότι θα διανείμει το πλεόνασμα των 600 εκατομμυρίων (που προήλθε από αυξήσεις φόρων και μειώσεις συντάξεων) στους συνταξιούχους. Ναι ταλαίπωροι μου άνθρωποι, εσείς που δημοσκοπικά κατατάσσεστε λιγότερο με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα απολαύσετε 300 ζεστά μετρητά για να βγάλετε τις γιορτές σας. Τα λεφτά αυτά είναι εφάπαξ, δηλαδή δεν θα δοθούν σε μηνιαία βάση από εδώ και στο εξής, αλλά μια φορά και ΤΕΛΟΣ. Προσωπικά αυτό το επίδομα για εμένα είναι θεμιτό, αλλά σκαλώνω σε δυο σημεία.

[widget id=”text-6″]

Το πρώτο αφορά την ηθική της κυβέρνησης. Θέλω να πω, μια κυβέρνηση που κούρεψε ως 40% τις επικουρικές συντάξεις, έβαλε πλαφόν, αύξησε τις εισφορές στον ΕΟΠΥΥ και κούρεψε κατά 20% τα ήδη κουρεμένα μερίσματα σε πάνω από 500.000 συντάξεις έρχεται τώρα χωρίς πρόνοια και κριτήρια να διανείμει 300 ευρώ ισάξια σε όλους τους ηλικιωμένους που λαμβάνουν σύνταξη ως 850 ευρώ. Βέβαια, σύμφωνα με γνώμες στο Υπουργείο Εργασίας, αν υπήρχε πρόβλεψη για εισοδηματικά κριτήρια, το επίδομα Χριστουγέννων θα δινόταν αυτομάτως Πάσχα, σύμφωνα με τις γραφειοκρατικές διαδικασίες του Ελληνικού Κράτους.

Το δεύτερο αφορά καθαρά στα συμφέροντα που εξυπηρετούσε αυτή η πρακτική. Φέρνουμε, δηλαδή, την διάταξη με τη μορφή του κατεπείγοντος στη Βουλή για να εκθέσουμε ως εντεταλμένους των δανειστών την αντιπολίτευση αφού θα αναγκαστούν να καταψηφίσουν την πρόταση μας για “ευνόητους” λόγους. Έτσι, το εν δυνάμει εκλογικό σώμα των πολιτών θα δει ποιος μάχεται για την ελάφρυνση των πολιτών και ποιος όχι. Βέβαια αγαπητοί μου, ο “σωτήρας” στην προκειμένη ευθύνεται και για την συνολική επιβάρυνση τους. Δεν λέω πως δεν έχουν βάλει το δαχτυλάκι τους και οι τεχνοκράτες της Ευρώπης που εξακολουθούν για λόγους “πιστοληπτικής αξιοπιστίας” να μας συμπεριφέρονται σαν νούμερα σε κόλλες Α4, αλλά σύμφωνα και με τελευταία δημοσιεύματα η ελληνική κυβέρνηση είναι αυτή που, για να διατηρήσει τον κομματικό στρατό και για να εξυπηρετήσει συμφέροντα, δεν περικόπτει δαπάνες αλλά επιλέγει την εύκολη λύση της φορολογίας.

Τα Χριστούγεννα των…τελών κυκλοφορίας

Και γιατί να μην κλείσουμε το άρθρο μας με τον πανηγυρικό των τελών κυκλοφορίας; Τα οποία σαφώς και θα είναι για πολλές κατηγορίες αυτοκινήτων σχεδόν τα διπλάσια σε σχέση με πέρυσι. Θα περιμένω όμως πως και πως, αφού δεν οδηγώ και δεν θα έχω την “πολυτέλεια” να πληρώσω τα κέρατα μου, να πιω τον πρώτο μου καφέ για το 2017 με τον νέο αυξημένο φόρο. Μην ανησυχείτε όμως, ο Τρικούπης μας το εκμυστηρεύθηκε πριν 2 αιώνες:

“Η Ελλάς προώρισθαι να ζήσει και θα ζήσει.”