Η φιλανθρωπία πρέπει να είναι μια πράξη ταπεινοφροσύνης χωρίς ιδιοτελή κίνητρα. Πόσοι από εμας είμαστε φιλάνθρωποι, ποσοι κάνουμε εθελοντικές πράξεις  έχοντας ως κριτηριο  ανιδιοτελή κίνητρα και  πόσοι λειτουργούμε εθελοντικά χωρίς να προσδοκούμε προσωπικά συμφέροντα;

Eκτος από αυτούς που το κάνουν με σκοπό να δεχτούν συγχαρητήρια και επιδοκιμαστικά σχόλια  υπάρχει και η κατηγορία των ανθρώπων που βοηθούν με πολλούς τρόπους τους συνανθρώπους τους θυσιάζοντας προσωπικό χρόνο η και χρήματα χωρίς να έχουν τα παραπάνω κίντητρα και χωρίς να περιμένουν την αναγνώριση των άλλων.

Είναι πολύ σημαντικό  να μάθουμε να αποδεχόμαστε τους άλλους, πέρα σπό ρατσισμούς και στερεότυπα ώστε να μπορέσουμε να δείξουμε το ειλικρινές μας ενδιαφέρον, προθυμία και αγάπη. Ανάλογα με την κάθε περίπτωση θα πρέπει να αναζητάμε τον σωστό τρόπο προσέγγισης, να αντιλαμβανόμαστε τις πραγματικές ανάγκες του άλλου και να βρούμε το κατάλληλο τρόπο βοήθειας . Το άτομο που έχει την ανάγκη μας μπορεί να νιώθει ότι βρίσκεται σε μειονεκτική θέση γι αυτό δεν θα πρέπει να κάνουμε τον άλλον να αισθανθεί υποτιμητικά. Για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε θα πρέπει να μην αφήσουμε τα συναισθήματα μας να επηρεάσουν και την δική μας ψυχολογία.

Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιοι δε θέλουν για διάφορους λόγους να δεχτούν βοήθεια. Εκει μπορεί να εχουμε αμφιβολίες  και φόβο για το  πως θα χειριστούμε την κατάσταση . Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να λειτουργήσουμε με έναν πολύ διακριτικό τρόπο ώστε να βοηθήσουμε τον άλλον να αποδεχθεί την κατάσταση στην οποία βρίσκεται Δεν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα, αλλα τουλαχιστον θα έχουμε κανει το βήμα της προσέγγισης χωρίς να μείνουμε στα λόγια.

Είτε σε καιρούς κρίσης, είτε σε καιρούς ευημερίας, η φιλανθρωπία παραμένει έμπρακτη έκφραση ανιδιοτελούς αγάπης γι αυτό και ολοι μας θα πρέπει παντα να έχουμε κατά νου ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια είτε υλική είτε ψυχολογική και να τους βοηθήσουμε με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας μας .