Πηγή Φωτογραφίας

Άλλοτε το Τζέϊσον – Αντιγόνη, άλλοτε η αθώωση Αμβρόσιου σε σχέση με τις δηλώσεις του αναφορικά με τους ομοφυλόφιλους, και τώρα το ζήτημα της  αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, επαναφέρουν ανά τακτά διαστήματα, το ζήτημα του κοινωνικού ρατσισμού στην Ελλάδα.

Το άρθρο αυτό βέβαια, δεν σκοπεύει σε κάποια ανάλυση για το αν θα πρέπει τα ομόφυλα ζευγάρια να υιοθετούν παιδιά. Όμως ίσως κάνει πιο ξεκάθαρο, έναν από τους παράγοντες που, σε ειδήσεις όπως αυτή της αναδοχής παιδιών, υπάρχουν τόσες φωνές αντίδρασης.

Παρόλα αυτά ίσως ,βέβαια, φταίνε και τα 19 χρόνια γηρατιών μου, σιγά – σιγά όμως, νιώθω ότι η μπάλα αρχίζει να χάνεται, και έννοιες όπως το φύλο,ο σεξουαλικός προσανατολισμός η ακόμα και το φλερτ να διαστρεβλώνονται,σε τεράστιο βαθμό.

Ξένες, προς το ελληνικό πόπολο,  έννοιες, όπως ”non-binary”, ”malespreading” και ”cis scum”, αρχίζουν να ακούγονται, ως απόρροια ενός Δυτικού προτύπου που έχει οδηγήσει σε κοινωνικό εμφύλιο τους λεγόμενους “Social Justice Warriors”, με τους “φασίστες”, “μισογύνηδες”, “ομοφοβικούς” η όπως αλλιώς τυχαίνει να ονομάζονται αυτή την εβδομάδα. Εννοείται μέσα στα πλαίσια, της λογικής του Political Correct, που απλώνεται από τομείς όπως η πολίτικη, έως , πλέον , και το Youtube 

Ταυτόχρονα δημοσιεύματα από site τύπου Vice, με άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως σκύλοι και λοιπά ζώα και υστερικές φεμινίστριες που ωρύονται περί “μισογυνισμού” και θεωρούν τον εαυτό τους θύμα “βιασμού” μόνο χειρότερη μπορεί να κάνει την εικόνα της LGBT κοινότητας και της γυναίκας, ειδικότερα σε ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως ο βιασμός. Μιας LGBT κοινότητας, στην οποία ο εκλιπών ηθοποιός Χρήστος Σιμαρδάνης είχε εναντιωθεί όσον άφορα το Athens Pride υποστηρίζοντας: 

“Την ημέρα του Gay Pride μου ζήτησαν από ραδιοφωνικό σταθμό να μιλήσω, αλλά τους είπα ότι δεν συμφωνώ. Δεν είμαι περήφανος που είμαι ομοφυλόφιλος.Κανείς δεν μπορεί να είναι περήφανος για το τι κάνει στο κρεβάτι του. Είναι σαν να λες «είμαι περήφανος που έχω αυτιά». Δεν μπορείς να είσαι περήφανος επειδή είσαι θηλαστικό ή επειδή έχεις δύο αυτιά. Περήφανος μπορείς να είσαι για χίλια δύο άλλα πράγματα. Θα μου άρεσε να νιώθω περήφανος για τον εαυτό μου για κάποια ανθρώπινα χαρακτηριστικά μου. Δεν νιώθω περήφανος που είμαι gay, ούτε εσύ πρέπει να νιώθεις περήφανος που είσαι straight. Να είσαι περήφανος επειδή είσαι τίμιος, καλός άνθρωπος, ή καλός πατέρας”. 

Ίσως όλη αυτή η κατάσταση, αποτελεί μια ακόμα μόδα. Παρόλα αυτά, ο ευτελισμός και ουσιαστικά η διαπόμπευση σοβαρών εννοιών όπως η ομοφυλοφιλία και η θέση της γυναικάς στην κοινωνία, και όχι η επίλυση των θεμάτων που αντιμετωπίζουν με ώριμη και ορθολογιστική διάθεση, μόνο σε ρατσιστικές δηλώσεις και Μεσαιωνικές αντιλήψεις πρόκειται να οδηγήσει.