Πηγή Φωτογραφίας

Γράφουν η Μαρία Ρουμελιώτη και ο Δημήτρης Νατσιόπουλος,

Μια εβδομάδα πέρασε από τότε που ξεκινήσαμε αυτό το εγχείρημα, δηλαδή μέσω μιας εβδομαδιαίας δημοσκόπησης να προσπαθούμε να αποκρυσταλώσουμε την κοινή γνώμη και τα κακώς της κείμενα για μια σειρά από επίκαιρα κοινωνικά ζητήματα.

Αποφασίσαμε για πρώτη φορά να ασχοληθούμε με ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα ζητήματα του 21 αιώνα: την ομοφυλοφιλία. Πως θα αισθανόσουν αν το παιδί σου ήταν γκέϊ; Συναναστρέφεσαι με ομοφυλόφιλα άτομα; Θεωρείς αυτή την επιλογή θεμιτή ή νομίζεις ότι αντιτίθεται στην φύση; Ερωτήματα που λίγο πολύ όλοι θέσαμε στον εαυτό μας όταν πρωτοήρθαμε σε επαφή με την φύση της ομοφυλοφιλίας είτε από ενδιαφέρον για το ζήτημα, είτε επειδή ανήκαμε σε αυτή την κατηγορία είτε γιατί  υπήρξαμε μάρτυρες ή θύτες σε κάποιο φαινόμενο εκφοβισμού,διάκρισης ή και εκτόπισης λόγω  του «διαφορετικού» φυλετικού προσανατολισμού κάποιων ατόμων.

Και εδώ έγκειται το ερώτημα. Πόσο προχωρημένη είναι η σημερινή ελληνική κοινωνία και πόσο παρελθόν αποτελούν  κάποια ταμπού που συντηρήθηκαν από το μίσος και την ανασφάλεια απέναντι στο «διαφορετικό». Αυτό το ερώτημα  προσπάθησε να αναδείξει το πρώτο μας  poll και για λόγους καλύτερης κατανόησης θα εξετάσουμε διαφορετικά τις απόψεις των ανδρών και των γυναικών ώστε να αποτιμηθεί όσο πιο σφαιρικά και συγκεκριμένα οι απόψεις και των δυο φίλων.

Ερωτήθηκαν 15 άνδρες. Μάλλον 15 ενδιαφέρθηκαν να απαντήσουν κάτι που δείχνει πως αρχικά στην κοινωνία υπάρχει αδιαφορία,ανασφάλεια και πολύ…σκοτάδι. Έστω από αυτό το μικρό αλλά ουσιαστικό αντιπροσωπευτικό δείγμα  παρατηρούμε αρχικά  πως  μόλις  3  ανήκουν στην LGBTQ κοινότητα. Ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία παραδέχεται πως συναναστρέφεται με μέλη της LGBTQ κοινότητας. Η ερώτηση που μας δίνει μια ακραιφνή εικόνα για την γνώμη της κοινωνίας είναι η τοποθέτηση των ερωτηθέντων για την πραγματικότητα αυτών των ατόμων. Οι 8 απάντησαν πως  τη θεωρούν θετική, οι 6 ουδέτερη ενώ ένας  θεωρεί πως μια τέτοια συμπεριφορά αντιτίθεται στους νόμους της φύσης. Ισοψηφία στην θετική άποψη απέναντι σε μια ενδεχόμενη ανακοίνωση ότι το παιδί του ερωτηθέντος ανήκει στην LGBTQ κοινότητα και στην άποψη πως ως γονέας ο ερωτηθής θα στεναχωριόταν αλλά θα το δεχόταν εν τέλη. Τέλος με 10 απαντήσεις κερδίζει η ισοτιμία ως η υπέρτατη  παραχώρηση που θα μπορούσε να κάνει η κοινωνία μας για αυτά τα άτομα.

Το δείγμα ήταν αρκετά μικρό, έτσι και οι ακραίες απόψεις ήταν ισχνές. Βέβαια σε μια μεγαλύτερης κλίμακας έρευνα τα νούμερα θα ήταν κατάτι απογοητευτικά αν λάβουμε υπ όψιν την κατακραυγή για το Σύμφωνο Συμβίωσης ή τα Σεμινάρια Διεμφυλικών Ταυτοτήτων στα σχολεία. Η ελληνική κοινωνία δεν έχει ωριμάσει ακόμη ώστε να αντιληφθεί πρώτον πως η ομοφυλοφιλία είναι κάτι παραπάνω από σεξουαλική προτίμηση στο κρεβάτι και δεύτερον πως πρόκειται για φύσει κατάσταση και όχι μια ακόμη αποκλίνουσα συμπεριφορά.

Μελέτες έχουν δείξει πως ο ορμονικός προγραμματισμός του εμβρύου παίζει σημαντικό ρόλο για την μετέπειτα σεξουαλική του ταυτότητα. Ένα έμβρυο το οποίο προορίζεται ως άρρεν βάσει των χρωμοσωμάτων μπορεί να μην δεχτεί τις απαραίτητες ανδρογόνες ορμόνες με αποτέλεσμα να γίνει ομοφυλόφιλος φτάνοντας στην εφηβεία. Κάτι τέτοιο το οποίο στους κύκλους των επιστημόνων είναι χρόνια γνωστό, ανοίγει τον δρόμο για μια πιο μετριοπαθή και ισότιμη μεταχείριση αυτών των ανθρώπων. Όπως δεν θα κατέκρινες κάποιον με αυτισμό, έναν δυσλεκτικό, έναν αριστερόχειρα,μια με κόκκινα μαλλιά ή με μαύρο δέρμα επειδή γεννήθηκε έτσι, για ποιο λόγο πρέπει να κρίνουμε τα άτομα που ανήκουν στην LGBTQ κοινότητα; Οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι πιστεύουν λανθασμένα ότι η ομοφυλοφιλία τους είναι επιλογή και συγκεντρώνονται σε ομάδες προκειμένου να διακηρύξουν αυτήν την επιλογή και καταλήγουν στο στόχαστρο της κοινής γνώμης.

Αν κατανοούσε η κοινή γνώμη τα επιστημονικά χρόνια που χρόνια τώρα έχουν αποδείξει πως στις περισσότερες, αν όχι σε όλες περιπτώσεις  η ομοφυλοφιλία είναι έμφυτη και αν τα μέλη της LGBTQ κοινότητας δεν προσπαθούσαν  να διατρανώσουν την επιλογή τους μέσα από παρελάσεις υπερηφάνειας και ακραίων εκδηλώσεων αλλά προσπαθούσαν να αναδείξουν την επιστημονική τεκμηριωμένη πλέον σκοπιά του θέματος, το πως δηλαδή η ομοφυλοφιλία συνδέεται γενετικά με το άτομο και πως δεν είναι μια συμπεριφορική επιλογή, τότε και η κοινή γνώμη θα αποδεχόταν πιο εύκολα  την ομοφυλοφιλία,οι γκέι και οι λεσβίες δεν θα υπέφεραν από έλλειψη αυτοσεβασμού, πολλοί νέοι δεν θα αυτοκτονούσαν επειδή δεν αντέχουν την αποξένωση αλλά και την καταπίεση να ζουν σε ένα σώμα που δεν αισθάνονται και γενικότερα η κοινωνία θα τους φερόταν με περισσότερη εκτίμηση και λιγότερο χλευασμό και απόρριψη.

Έτσι η άγνοια και των δυο μερών αλλά και ο σκληρός πυρήνας  της  ελληνικής κοινωνίας(συντηρητικοί γονείς, κλήρος και ημιμάθεια στα σχολεία) εμποδίζουν την πιο μετριοπαθή προσέγγιση του ζητήματος. Όπως έλεγε και η Marlo Thomas, διάσημη Αμερικανίδα ηθοποιός : ‘’ Δεν νομίζω ότι η ομοφυλοφιλία είναι επιλογή. Η κοινωνία σε εξαναγκάζει να πιστέψεις ότι είναι επιλογή, αλλά στην πραγματικότητα είναι επιλογή της φύσης. Η επιλογή έγκειται στο αν εκφράζει κανείς τη φύση του αληθινά ή αν περνάει τη ζωή του λέγοντας ψέματα γι’ αυτό. “

[widget id=”text-6″]

Εν συνεχεία, τη σκυτάλη παίρνουν οι γυναίκες. Όλως παραδόξως, η πυκνότητα των lgbt ατόμων στην παρέα μας φαίνεται αρκετά χαμηλή. Με το ποσοστό των straight γυναικών να προσεγγίζει το 90%, συμπεραίνουμε ότι στον 21^ο αιώνα τα πράγματα κυλάνε «φυσιολογικά», ενώ ο σατανάς δεν έχει παρεισφρήσει στους κόλπους των νεανίδων. Θα μπορούσαμε, βέβαια, με μια πιο σκανδαλώδη ματιά, να υποθέσουμε ότι το ασθενές φύλο είναι ιδιαίτερα συνεσταλμένο και δεν παραδέχεται εύκολα μια αποκλίνουσα πορεία από το γραμμικό κοινωνικό γίγνεσθαι.

Ωστόσο, με χαρακτηριστική άνεση, περισσότερο από το 80% των αναγνωστριών μας, συναναστρέφονται lgbt άτομα και μόλις το 6% θεωρεί μη φυσιολογική την lgbt πραγματικότητα. Η κοινωνία μας κάνει δειλά δειλά τα πρώτα της βήματα προς μια φυσική παραδοχή, καθότι όπως έχει αποδειχθεί, δεν επιλέγεις αν θα είσαι gay ή straight, ούτε είναι κάτι για το οποίο φταις. Όπως κάποιος δεν τρώει σοκολάτα, φερ’ ειπείν, ή τηγανιτές πατάτες, αν και μεταξύ μας αυτό το θεωρώ εντελώς ανώμαλο. Παρ’ όλα αυτά, ένα 18,75% φαίνεται να μην έχει ιδιαίτερες σχέσεις με την Lgbt κοινότητα, για δικούς του λόγους.

Στη συνέχεια, ακολούθησε μια ερώτηση στην οποία δύσκολα απαντάει κανείς με απόλυτη ειλικρίνεια. Τι θα συνέβαινε αν το παιδί σας, σας αποκάλυπτε ότι προτιμάει το ίδιο ή και τα δύο φύλα για να συνάπτει ερωτικές σχέσεις; Οι απαντήσεις των κοριτσιών κυμάνθηκαν σε 2 μόνο επιλογές. Το 62,50% μας απάντησε ότι θα δεχόταν αυτή τη συνθήκη, εφόσον αυτό θα έκανε ευτυχισμένο το παιδί τους. Ενώ, το υπόλοιπο 37,50% παραδέχτηκε ότι παρ’ όλο που θα στεναχωριόταν θα δεχόταν και αυτές την εν λόγω τροπή της ζωής των παιδιών τους. Πολλοί θα θεωρούσαν λογική αυτήν την αντίδραση, καθώς η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ της μητέρας και του παιδιού της δεν είναι εύκολο να διαταραχθεί.

Τέλος, το αναγνωστικό κοινό μας κλήθηκε να απαντήσει μια ερώτηση σχετικά με τα δικαιώματα που θα αναγνώριζαν στους ανθρώπους της lgbt κοινότητας. Η συντριπτική πλειοψηφία θεωρεί αυτήν την κοινωνική ομάδα αναπόσπαστο μέλος της κοινωνίας και δεν προτείνει ειδικές παραχωρήσεις, μοναδικές γι’ αυτά τα άτομα. Το 12,50% πιστεύει ότι σαν κοινωνική ομάδα οι lgbt θα έπρεπε ως πιο ακραία παραχώρηση να παντρεύονται και να υιοθετούν παιδιά.

Φυσικά, η ελεύθερη βούληση είναι ένα δικαίωμα το οποίο πρεσβεύουμε, ωστόσο θα ήταν πολύ πιο όμορφος ο κόσμος με μια στάλα ενότητα παραπάνω. Λίγη διακριτικότητα, σεβασμός και προστασία τόσο της ιδιωτικότητας, όσο και του δικαιώματος του καθενός από εμάς να ζει τη ζωή του όπως του αρέσει και όχι όπως οι λίγοι θεωρούν «φυσιολογικό».

Κι αυτό, όπως λέει κι ο ποιητής,
«Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο
Δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι…».