Η κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα συνεχίζει να τρέφεται με ψευδαισθήσεις διαγράφοντας την επικίνδυνη για τη χώρα πορεία της. Όσο περνάει ο καιρός καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα που αποκαλύπτει τα τεράστια ψέματα που ειπώθηκαν από τους κυβερνώντες προεκλογικώς και όταν βρίσκονταν στη θέση της αντιπολίτευσης. Μάλιστα, όχι απλώς δεν ικανοποιούν ορισμένα αιτήματα που υποσχέθηκαν ότι θα υλοποιήσουν, αλλά φτάνουν στο σημείο να πράττουν ακριβώς τα αντίθετα από εκείνα που δεσμεύτηκαν ότι θα πράξουν.

O ελληνικός λαός πίστεψε ότι υπάρχει βιώσιμη εναλλακτική προοπτική που θα ανατρέψει τη σκληρή πραγματικότητα των μνημονίων και ότι η Ελλάδα θα μπορούσε με ένα λιγότερο (ποιοτικά και χρονικά) αιματηρό σχέδιο να διαχειριστεί κρίσιμα ζητήματα. Όμως, κανένα σχέδιο εθνικής σωτηρίας, κανένας προγραμματισμός και καμιά εναλλακτική δεν προετοιμάστηκε από τις κυβερνήσεις Τσίπρα. Εδώ έγκειται και η ευθύνη της αριστερής πλατφόρμας η οποία «αγρόν ηγόραζε» όταν έβλεπε από δεσπόζουσες θέσεις με επιρροή, την κυβέρνηση να διαπραγματεύεται χωρίς ουσιαστικές προτάσεις, χωρίς σχέδιο β’ και με ανεύθυνους λεονταρισμούς. Ας μην ξεχνάμε την ρητορική του πρωθυπουργού, ο οποίος πριν το δημοψήφισμα δήλωνε χαρακτηριστικά πως αν «νικήσει» το «όχι» τότε οι δανειστές όχι απλώς θα χρηματοδοτήσουν τη χώρα, αλλά θα μας παρακαλάνε και να τα πάρουμε! Στην ίδια γραμμή και ο πρώην αναπληρωτής υπουργός κοινωνικής ασφάλισης και μετέπειτα κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Λαϊκής Ενότητας, Δ. Στρατούλης, ο οποίος είχε δηλώσει με τη σειρά του ότι θα μας παρακαλούν να πάρουμε τις δόσεις.

Έτσι, λοιπόν, υπεγράφη δάνειο 86 δις ευρώ, οι… «θεσμοί» (κουαρτέτο) εξακολουθούν να μας επισκέπτονται, το τρίτο μνημόνιο βρίσκεται σε εφαρμογή, το χρέος αυξάνεται συνεχώς (καμιά διαδικασία διαγραφής ή έστω απομείωσής του), ο ΕΝΦΙΑ δεν καταργήθηκε, η αγορά αναπροσαρμόστηκε σε νέες οριζόντιες αυξήσεις ΦΠΑ, οι ασφαλιστικές εισφορές, ετοιμάζεται, να αυξηθούν με παράλληλες περικοπές συντάξεων (φτάνοντας ίσως και κάτω από τα 370 ευρώ, για όσους θα έχουν από 15 έως 20 έτη ασφάλισης), το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων βρίσκεται σε εφαρμογή, χάνονται επενδύσεις αλλά και ο εθνικός πλούτος, ο εκλογικός νόμος παραμένει ίδιος, οι αμυντικές δαπάνες μειώθηκαν, 150.000 δανειολήπτες (προστατευόμενοι από το νόμο Κατσέλη) κινδυνεύουν να βρεθούν στο έλεος των τοκογλύφων, δεν ιδρύθηκε καμιά αναπτυξιακή τράπεζα ούτε και ειδικού σκοπού, οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων εξακολουθούν να υφίστανται, αυξήθηκαν οι φορολογικοί συντελεστές στα κλιμάκια εισοδήματος, έρχεται φορολογική θύελλα για τους αγρότες και τους ελεύθερους επαγγελματίες, το ποσοστό της ανεργίας προβλέπεται αυξημένο για το 2016 (όντας ήδη το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ε.Ε. και το δεύτερο μεγαλύτερο παγκοσμίως – γύρω στο 25%), οι μεσαίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικό, τα δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια λειτουργούν με αντίξοες οικονομικές συνθήκες, το εθνικό σύστημα υγείας συνεχίζει να καταγράφει αρνητικά ρεκόρ, και το προσφυγικό έρχεται να αποτελειώσει τη χώρα με την εισροή εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων πολλοί εκ των οποίων εγκλωβίζονται στην Ελλάδα βρίσκοντας κλειστά σύνορα μη μπορώντας να συνεχίσουν το ταξίδι της επιβίωσής τους αναζητώντας στέγη, τροφή και μια νέα αρχή.

Μέσα σε όλα αυτά, η κυβέρνηση Τσίπρα συνεχίζει να διορίζει συγγενείς και φίλους (κοντά στους 2000 μέχρι σήμερα οι μετακλητοί υπάλληλοι) και γιορτάζει κατά τρόπο αλαζονικό τον ένα χρόνο στην εξουσία με έναν πρωθυπουργό που συνεχίζει να ακολουθεί την δημαγωγική του τακτική. Και η σύγχυση και ο εκνευρισμός του ελληνικού λαού αυξάνεται συνεχώς καθώς περιμένει να ακούσει μια συγγνώμη για τα τόσα ψέματα και για την προδοσία εκείνων που ψήφισαν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και του εμπιστεύτηκαν την τύχη της χώρας. Δεν δύνανται να υποστηρίζουν οι πολίτες κάποιους που δεν έχουν έστω το θάρρος της παραδοχής των λαθών τους.

Ο εκνευρισμός μετατρέπεται σε απόγνωση καθώς δεν υπάρχει ούτε μια σπιθαμή φωτός στο τούνελ, όταν, μάλιστα, η ίδια η κυβέρνηση πιστεύει πως το μνημόνιο που υπέγραψε και εφαρμόζει δεν θα έχει καμιά προοπτική εξόδου από τη λιτότητα. Έτσι, σύσσωμη η ελληνική κοινωνία απαντά με κινητοποιήσεις, διότι οι στερήσεις της την τελευταία επταετία, παρατηρείται, πως δεν έχουν τελικώς κανένα θετικό αντίκρισμα. Και αυτό γιατί καμιά κυβέρνηση μέσα στην επταετία δεν μπόρεσε να ηγηθεί εθνικού σχεδίου ανάκαμψης.

Η κυβέρνηση Τσίπρα χαρακτηρίζεται πλέον εξ’ ολοκλήρου αποτυχημένη και απ’ ότι φαίνεται είναι καταδικασμένη να οδηγηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα σε διάλυση. Εκείνο που της έδωσε μεγαλύτερη διάρκεια απ’ ότι θα έπρεπε είναι ο σφετερισμός της αριστερής ιδεολογίας και η ανυπαρξία ουσιαστικής αντιπολίτευσης.

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι τελικώς πρωθυπουργός… παντός καιρού, ταπεινωμένος και εξευτελισμένος όχι από το λαό, αλλά από τον ίδιο τον εαυτό του!

Όχι άλλο “αλληλεγγύη”, όχι άλλο “δημοκρατία”, όχι άλλο “κοινωνική δικαιοσύνη”, όχι άλλο “αριστερά”, Αλέξη!