Η κοινωνία μας! Απ’ τα μεγαλύτερα κατορθώματα του εκσυγχρονισμένου ανθρώπου. Μας προμηθεύει με πρότυπα, αξίες, ιδανικά, συμπεριφορές και λοιπά. Μας μαθαίνει την έννοια του σωστού και του λάθους.Σωστό και λάθος…υπάρχουν;Αν ναι, ποιος τα ορίζει; Η κοινωνία; Δεν ξέρω αν όντως τα ορίζει η κοινωνία αλλά το μόνο σίγουρο είναι, ότι επιβεβαιώνει το «σωστό» και περιθωριοποιεί το «λάθος».

Έχετε παρατηρήσει ποτέ ότι ζούμε για την κοινωνία; Υιοθετούμε συνεχώς εκείνες τις συμπεριφορές που είναι αποδεκτές απ’ το ευρύτερο κοινωνικό μας σύνολο. Ποιος είναι εκείνος που θα πάει αντίθετα απ’ τη μάζα; Υπάρχουν και αυτοί, αλλά δυστυχώς είναι λίγοι. Είναι τόσο οδυνηρό το γεγονός ότι αντιλήψεις παλαιών -πρωτόγονων- εποχών διαιωνίζονται έως και σήμερα σχεδόν αλώβητες. Παρατηρήστε το κόσμο γύρω σας και θα τις εντοπίσετε, οι επονομαζόμενες ταμπέλες: Γκέι, Ναρκομανής, Καρκινοπαθής, Εγκληματίας, Καθυστερημένος, Ιερόδουλη, Φτωχός, Μπάσταρδο, Μαύρος, Χοντρός, Κοντός και πιστέψτε με χιλιάδες άλλες ταμπέλες. Αν θεωρείτε ότι δεν υπάρχει “ταμπέλα” για εσάς μπορείτε -έστω στο ελάχιστο- να αισθανθείτε, να νιώσετε τα βιώματα αυτών των ανθρώπων; Μόλις ανέφερα μία λέξη-κλειδί και την προσπέρασες: ΆΝΘΡΩΠΟΙ. Είμαστε όλοι άνθρωποι ίσοι μεταξύ μας. Δεν υπάρχει καμία έννοια ανωτερότητας ή κατωτερότητας. Είναι αδιανόητο ότι δεν μπορούμε να δεχτούμε την διαφορετικότητα. Αναγκάζουμε ανθρώπους να ζουν μία δυστυχισμένη ζωή και να κλείνονται στους εαυτούς τους μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την δικιά τους ιδιαιτερότητα, όποια κι εάν είναι αυτή. Τι πάει να πει ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ; Δεν το δέχομαι! Το μορφωτικό επίπεδο του θύτη πρέπει να είναι μηδαμινό. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.

Όλα αυτά όμως, έχουν τις ρίζες τους. Ξεκινούν και καταλήγουν στην οικογένεια, στο σχολείο. Είναι γεγονός πως βασικό αίτιο τέτοιων συμπεριφορών είναι η έλλειψη παιδείας, αλλά δεν θέλω να σταθώ εκεί. Ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου διαμορφώνεται μεταξύ άλλων και κατά κύριο λόγο από την οικογένεια και το σχολείο. Όταν η ίδια η οικογένεια δεν αποδοκιμάζει τέτοιες συμπεριφορές αλλά τουναντίον τις συντηρεί και τις ενδυναμώνει τότε είναι απόλυτα φυσικό πως το παιδί θα ακολουθήσει τα βήματα των γονιών του. Τεράστια και η σπουδαιότητα του σχολείου. Στα χρόνια κρίσης που βιώνουμε το λεγόμενο bulling έχει αυξηθεί. Μία έννοια η οποία παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τον μαθητικό ρατσισμό, δηλαδή άσεμνες συμπεριφορές σε παιδιά παχουλά, αλλοεθνή, χαμηλής νοημοσύνης κλπ. Άρα και το ίδιο το σχολείο είναι “δεξαμενή” στενόμυαλων ανθρώπων από την στιγμή που δεν καταδικάζει τέτοια γεγονότα ή δεν προσπαθεί να τα ανατρέψει.

Όλο αυτό όμως δεν οδηγεί πουθενά, παρά μόνο στη δυστυχία ορισμένων ανθρώπων. Η κοινωνία κρύβει τεράστια δύναμη. Μπορεί να εξυψώσει τις ζωές των ανθρώπων ενώ την ίδια στιγμή καταστρέφει τις ζωές άλλων. Γιατί να ζούμε για την κοινωνία και όχι για μας; Ας βρούμε την δύναμη να εναντιωθούμε στον όχλο και να ζήσουμε για εμάς. Ας ζήσουμε ελεύθεροι όλοι μαζί γιατί ο καθένας είναι ίσος με τον διπλανό του και αυτό είναι κανόνας απαράβατος. Ζήσε για σένα γιατί μια μέρα θα το μετανιώσεις…

Υ.Γ: Και εδώ ταιριάζει απόλυτα ο στίχος από το τραγούδι της Μποφίλιου και του Χαρούλη…
“Του το κρατάω αυτού του κόσμου
που δε μου ανήκει ο εαυτός μου
Γι’ αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω
είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω”