Ένα δίκτυο γενναιοδωρίας απλώνεται σε ολόκληρη τη χώρα.

Συνήθως η λέξη “τοίχος” ορίζει την απαγόρευση, το εμπόδιο. Η αρνητική αυτή χροιά επιτείνεται κι από την ίδια τη φύση ενός τοίχου. Ένα συμπαγές κατασκεύασμα που περιορίζει αυστηρά τις κινήσεις σου. Κάποιοι τοίχοι, όμως, σπάνε αυτό το στερεότυπο, προσφέροντας απλόχερα την καλοσύνη με την οποία τους έχουν επιφορτίσει ανώνυμοι περαστικοί. Είναι αποδεδειγμένο ότι όσο χαλεπέστερες είναι οι μέρες, τόσο πιο όμορφα γίνονται τα θαύματα. Κι όταν μιλάω για θαύματα, εννοώ τις στιγμές εκείνες, κατά τις οποίες, η αχρειότητα των ανθρώπων μεταλλάσσεται σε αλληλεγγύη και αντανακλά όλα τα χρώματα της ίριδας πάνω στην γκρι πραγματικότητά μας.

Αγ. Θεοδώρας με Καρόλου Ντηλ  Φωτογραφία / Λούπος Στρατής

Μια δράση βγαλμένη μέσα από παραμύθι εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα μας, χωρίς χορηγούς, χωρίς να υπόκειται σε κάποιον οργανισμό, παρά πυροδοτούμενη από μικρές ομάδες εθελοντών ανά περιοχή. Με λίγα λόγια, ο σκοπός είναι να εκτίθενται σε κοινή θέα είδη πρώτης ανάγκης, αφημένα από κάποιον που του περισσεύουν, ώστε εύκολα και διακριτικά να μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτά κάποιος που τα έχει ανάγκη. Είναι τόσο απλό και ωφέλιμο, όσο ακούγεται.

«Αν σου περισσεύει, άφησέ το. Αν το χρειάζεσαι, παρ’ το.»

Τα σημεία αυτής της όμορφης ανταλλαγής είναι απλοί καθημερινοί τοίχοι, επιχρισμένοι με αυτήν τη μαγεία της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης. Πάνω στους τοίχους υπάρχουν κρεμάστρες στις οποίες μπορεί κανείς να βρει ρούχα ή σακούλες με τρόφιμα, έτοιμα για να χρησιμοποιηθούν ελεύθερα από οποιονδήποτε τα χρειάζεται.

Λέοντος Σοφού (Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης) Φωτογραφία / Λούπος Στρατής

Η υπέροχη αυτή δράση ξεκίνησε από το Ιράν, ενώ στην Ελλάδα έφτασε πρώτα στην πόλη της Λάρισας πριν από περίπου 1,5 χρόνο και εξαπλώθηκε αθόρυβα σε ολόκληρη τη χώρα. Μπορεί να είχατε παρατηρήσει κι εσείς, στη γειτονιά σας, σακούλες δίπλα σε κάδους απορριμάτων με την ένδειξη “καθαρό φαγητό”. Αρχικός σκοπός της δράσης  ήταν να μεταφερθούν αυτές οι σακούλες από το ρυπαρό περιβάλλουν ενός κάδου σκουπιδιών, σε ένα περισσότερο ασφαλές και καθαρό μέρος.

[widget id=”text-6″]

Η συνεισφορά σου είναι απλούστατη. Τα ρούχα που δε θα ξαναφορέσεις –τώρα που κατεβάζεις και τα καλοκαιρινά- μην τα βάλεις ξανά στα πατάρια, κρέμασε τα στους μαγικούς αυτούς τοίχους που θα τα χαρίσουν σε κάποιον που τα έχει μεγάλη ανάγκη. Μπορείς, ακόμα, να δημιουργήσεις κι εσύ έναν τέτοιο καλοσυνάτο και ευγενικό τοίχο, προσθέτοντας απλώς μια κρεμάστρα επάνω του. Μην ξεχάσεις, φυσικά, να ενημερώσεις την ομάδα της περιοχής σου.

Εδώ μπορείς να βρεις τους «Τοίχους Καλοσύνης» στη Θεσσαλονίκη.

Be another brick in that wall.

Πλατεία Ναυαρίνου Φωτογραφία / Λούπος Στρατής