Lara Croft κριτική ταινίας
Μετά από δεκαπέντε χρόνια η γνωστή σε όλους αρχαιολόγος Lara Croft,την οποία υποδύθηκε η Angelina Jolie,επιστρέφει. Στο τιμόνι όμως τώρα του διάσημου franchise είναι η Οσκαρική Alicia Vikander. Η Lara Croft του 2018 βασίστηκε κατά βάση στο ομώνυμο παιχνίδι της σειράς του 2013 και στο sequel του,χωρίς όμως να δυσχεραίνει την κατανόηση της πλοκής από όσους δεν είναι γνώριμοι με αυτό. Ο Νορβηγός σκηνοθέτης Roar Uthaug τόλμησε και έκανε ένα ικανοποιητικό remake,δείχνοντας μας τη νεαρή Lara και την πρώτη της περιπέτεια,αυτήν που τη σημάδεψε και την μετέτρεψε στην ατρόμητη αρχαιολόγο που όλοι ξέρουμε.
Η ταινία ξεκινά με τη Lara Croft να έχει απαρνηθεί την περιουσία του θανόντα πατέρα της και να αρνείται να δεχθεί το χαμό του. Έτσι,όταν θα ανακαλύψει ότι πίσω από το θάνατο του κρύβεται μια μυστική οργάνωση με το όνομα Trinity,θα πλεύσει προς το μυθικό νησί Γιαματάι όπου εξαφανίστηκε ο πατέρας της για να βρει απαντήσεις. Ίσως ο τάφος της πριγκίπισσας Χιμίκο που μελετούσε ο πατέρας της να λύσει το μυστήριο της εξαφάνισης του. Εκεί όμως θα έρθει αντιμέτωπη με την οργάνωση και θα πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό της για να επιβιώσει.
Η Alicia Vikander κατάφερε να ενσαρκώσει άψογα την ηρωίδα με ένα μοναδικό τρόπο τελείως διαφορετικό από αυτόν της Angelina Jolie. H νέα Lara είναι πιο ανθρώπινη και κοντά στους καθημερινούς ανθρώπους, μια γυναίκα μαχήτρια που θα ξεπεράσει τον εαυτό της και τις δυνατότητες της προκειμένου να επιβιώσει. Από συνηθισμένη κοπέλα θα μετατραπεί σε θαρραλέα αγωνίστρια,πολεμίστρια και τελικά θα καταφέρει το αδύνατο,συνδυάζοντας μυαλό και σώμα. Η Lara δεν είναι ακόμη η δυναμική γυναίκα που γνωρίζαμε από τις προηγούμενες ταινίες αλλά μία γυναίκα που πονά,ψυχικά και σωματικά,χωρίς όμως να παραιτείται. Με όπλο λοιπόν τη θέληση και το πείσμα θα εξελιχθεί κατά τη διάρκεια της ταινίας στη Lara Croft που όλοι ξέρουμε. H βραβευμένη με Όσκαρ Alicia Vikander αποδίδει την ηρωίδα της με έντονη εκφραστικότητα και ρεαλισμό ίσως σε μεγαλύτερη κλίμακα από την προκάτοχο της,η οποία μας χάρισε μία όμορφη και δυναμική παρουσία. Η Σουηδή ηθοποιός λοιπόν,ξετυλίγει το μίτο της προσωπικότητας της ηρωίδας και μας κάνει κοινωνούς του βαθύτερου χαρακτήρα της Croft.
Η υποκριτική της Vikander και η σκηνοθετική δεινότητα του Uthaug χαρίζουν σκηνές δράσης που προκαλούν έκρηξη αδρεναλίνης και κόβουν την ανάσα του θεατή,καθιστώντας το ένα αξιόλογο remake. Πλέον δεν πρόκειται για μια ταινία κυνηγιού χαμένου θησαυρού αλλά για μια περιπέτεια επιβίωσης.Δε πρέπει όμως να λησμονηθούν και τα αρνητικά στοιχεία της ταινίας. Αφενός το σενάριο είναι ελλιπές και αφετέρου οι δευτεραγωνιστές υποσκελίζονται,αφήνοντας ονόματα όπως η Kristin Scott Thomas και ο Dominic West ανεκμετάλλευτα.Το βάρος της ταινίας πέφτει μόνο πάνω στη Vikander και στη γρήγορη πλοκή. Ίσως όμως έτσι να κερδίζει το στοίχημα της ταύτισης της καθημερινής απλής γυναίκας με την ηρωίδα. Όπως μια συνηθισμένη γυναίκα σαν τη Croft μετατρέπεται σε μαχήτρια έτσι και η σημερινή γυναίκα που αγωνίζεται κάθε μέρα θεωρείται ηρωίδα. Εν κατακλείδι πρόκειται για μια ευχάριστη περιπέτεια με έντονη δράση και σασπένς που αξίζει να δει κανείς και που θα τον αφήσει ικανοποιημένο.
