του Κ. Παπαδάκη, απόφοιτου του Τμ. Πολ. Επιστημών του ΕΚΠΑ
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Πάει καιρός από τότε που έγραψα για τελευταία φορά. Έχουν συμβεί κάτι ψιλά από τότε. Για παράδειγμα, μία ωραία πρωία η ελληνική βουλή έφερε προς ψήφιση, και φύσικα υπερψήφισε συντριπτικά, νέο νόμο περί Συμφώνου Συμβίωσης, στον οποίο πλέον τα δύο συμβαλλόμενα μέρη μπορεί να είναι του ιδίου φύλου. Ως προεργασία θα μπορούσε να αναφερθεί ότι όλοι όσοι έχουν αντίθετη άποψη στην συμβίωση ομοφύλων εξομοιούμενη με το γάμο, σε χρόνο που θα ζήλευαν και οι γρηγορότεροι δρομείς στιγματίστηκαν ως “ομοφοβικοί”, ενώ, ως κερασάκι στην τούρτα, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι “είναι ένα μεγάλο βήμα το οποίο πραγματοποίησε η ελληνική κοινωνία, να σεβαστεί την διαφορετικότητα”. Μόνο που αυτή την κοινωνία ουδέποτε την ρώτησε για αυτό το θέμα…
Ο ΟΡΟΣ “ΟΜΟΦΟΒΙΚΟΣ”
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, διότι έχουν πολλές προεκτάσεις. Παλιά οι ομοφυλόφιλοι, ανεξαρτήτως φύλου, ήταν άτομα περιθωριοποιημένα και υφίσταντο διακρίσεις σε κάθε τομέα. Οι ερωτικές σχέσεις μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου θεωρούνταν κατακριτέες. Πλέον, αυτές οι εποχές έχουν περάσει προ πολλού και οι διακρίσεις, ιδίως στον επαγγελματικό τομέα, έχουν γενικά εκλείψει. Το αν ο κάθε κοινωνός έχει την άποψή του και θέλει πιθανόν να διατηρεί μακριά από τον κοινωνικό του κύκλο ομοφυλόφιλους, είναι νομίζω δημοκρατικό δικαίωμα του καθενός. Όπως επίσης είναι δικαίωμά του να θεωρεί ότι δεν νοείται οικογένεια αποτελούμενη αποκλειστικά από ομοφυλόφιλους με παιδιά.
Έλα όμως που πλέον τα αυτονόητα παύουν να είναι αυτονόητα. Πλέον οι homo θεωρούν ότι μπορούν να καταρρίψουν ότι επί χιλιετίες ήταν γνωστό ως οικογένεια και, πλέον, να συνάψουν μεταξύ τους γάμο και να αποκτήσουν παιδιά με υιοθεσία…
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, το πράγμα έχει ξεκινήσει από αλλού. Πριν φτάσει στην Ελλάδα, ο γάμος των ομοφύλων έχει επιτραπεί σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Και, φυσικά, ό,τι είναι ευρωπαϊκό είναι και προοδευτικό και χρήζει υιοθεσίας από την χώρα μας, έτσι δεν είναι; Βέβαια, στη Γερμανία επιτρέπεται και η κτηνοβασία υπό προϋποθέσεις και στην Ολλανδία οι παιδόφιλοι πιέζουν ενεργά για να ικανοποιήσουν και… νομοθετικά τις ορέξεις τους, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα.
Το θέμα είναι ότι, από τη μια μέρα στην άλλη, η αντίθετη άποψη φιμώθηκε τεχνητά. Όπως καταλαβαίνετε, το θέμα είναι τόσο ευαίσθητο που μπορεί εύκολα να χωρίσει μια κοινωνία στα δύο. Δίκιο μπορεί να έχουν αμφότερες πλευρές σε διάφορα σημεία, αλλά τον τελευταίο καιρό, όσοι είναι κατά της νομιμοποίησης της ομοφυλόφιλης οικογένειας χαρακτηρίζονται “ομοφοβικοί”. Μία καινούργια λέξη, που διαπερνά καθημερινά πλέον τα αυτιά μας, αρνητικά όμως φορτισμένη, που συνήθως συνοδεύεται από άλλους χαρακτηρισμούς όπως “ρατσιστής”, “χρυσαυγίτης”, “φασίστας”. Εν ολίγοις, σε μία χώρα που ενδύεται ακόμα τον μανδύα της Δημοκρατίας, η προπαγάνδα των ΜΜΕ έχει στολίσει με τους χειρότερους όρους και προσπαθεί να περιθωριοποιήσει όλους όσους έχουν μία άποψη ενάντια στην κυβερνητική βούληση για το συγκεκριμένο θέμα και που, εν τέλει, είναι εξίσου σεβαστή με την αντίθετή της.
Τυχαίο; Δε νομίζω. Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν χρησιμοποιούνταν κάποιος άλλος όρος, που να μην ήταν αρνητικά φορτισμένος, για να περιγράψει όσους είναι αντίθετοι στην νομοθετική εξομοίωση της “ομοφυλόφιλης οικογένειας” προς την παραδοσιακή. Μέχρι λοιπόν να βρεθεί κάποιος πιο δόκιμος όρος, προσωπικά απορρίπτω τη λέξη “ομοφοβικός” (κανείς δεν “φοβάται” τους ομοφυλόφιλους, απλά δεν τους θεωρεί φυσιολογικούς πιθανόν) και υιοθετώ τους αντίθετους μεταξύ τους όρους, που πολύ εύστοχα κάπου είδα να διατυπώνονται: “παραφυσίτες” και “καταφυσίτες”. Η εξήγηση είναι απλή: αυτοί που υποστηρίζουν την εξομοίωση των ομοφυλοφιλικών (–>παρα φύσει) σχέσεων με τις ετεροφυλοφιλικές είναι οι παραφυσίτες και οι αντίθετοι αυτών είναι οι καταφυσίτες (υπέρ των κατά φύσιν σχέσεων).
Όποιος αρέσκεται στον όρο, μπορεί να τον υιοθετήσει ελεύθερα. Όποιος θεωρεί ότι υπάρχουν ακόμη ψήγματα Δημοκρατίας στην Ελλάδα, ας μη μείνει με σταυρωμένα χέρια υιοθετώντας τους όρους που επιβάλλει η προπαγάνδα και το μιντιακό κατεστημένο.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ
Ας μιλήσουμε λίγο τώρα για τον τρόπο που έγιναν όλα αυτά. Σε μία Ελλάδα που μαστίζεται από την οικονομική κρίση, τη λαθρομετανάστευση και την κρίση στις διεθνείς της σχέσεις, η κυβέρνηση αποφάσισε ότι ένα μείζον ζήτημα που πρέπει να διευθετηθεί είναι η ψήφιση του Νόμου Περί Συμφώνου Συμβίωσης. Μόνο που αυτό δεν ευρίσκετο σε καμία προγραμματική δήλωση της κυβέρνησης. Σε καμία περίπτωση η νυν κυβέρνηση δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ο λαός τους ψήφισε εν γνώσει του για να φέρουν εις πέρας κάτι τέτοιο.
Αλλά όταν μιλάμε για ένα ζήτημα που έχει κάνει όλη την ελληνική κοινωνία να παραληρεί, όταν αποσκοπεί στο να ξεχάσουν οι Έλληνες τα όσα επί αιώνες ήξεραν, όταν μιλάμε για ζήτημα με πλείστες κοινωνικές, θρησκευτικές και ηθικές προεκτάσεις, δεν οφείλει τουλάχιστον η εκάστοτε κυβέρνηση να αφουγκραστεί τη γνώμη της κοινωνίας; Πού είναι η δημοκρατία σου, Αλέξη; Έκανες ένα δημοψήφισμα πριν βγάλεις τους ομοφυλόφιλους Έλληνες και Ελληνίδες “open-minded” και τους ετεροφυλόφιλους “ομοφοβικούς”; Για άλλα κι άλλα ζητήματα, που είναι καθαρά δική σου αρμοδιότητα, υπάγονται στο πολιτικό σου πρόγραμμα και, εν τέλει, είναι μη ρεαλιστικά, ξέρεις να κάνεις όμως.
ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΓΗ
Ας πιάσουμε τώρα να εξετάσουμε την ομοφυλοφιλία αυτή καθεαυτή. Μέτα βίας αξίζει να αναφερθεί ότι η φύση είναι πλασμένη με κάποιους κανόνες. Τα πλάσματα είναι χωρισμένα σε αρσενικά και θηλυκά, ώστε τα μεν να γονιμοποιούν τα δε, να αναπαράγονται και να φροντίζουν για την ανάπτυξη των απογόνων τους, έως ότου ανεξαρτητοποιηθούν. Εξαιρέσεις μπορεί να υπάρχουν (δεν είμαι φυσικός ή βιολόγος), αλλά αποτελούν απλώς εξαιρέσεις και σε καμία περίπτωση οι ομοφυλοφιλικές πράξεις δεν καταλήγουν σε σχηματισμό οικογένειας. Ο άνθρωπος όμως θεωρεί ότι μπορεί να σπάσει τον κανόνα και να φτιάξει οικογένεια από άτομα του ιδίου φύλου. Μάλιστα…
Το ότι υπάρχουν αποκλίνουσες περιπτώσεις, γενετικά προκαθορισμένες κατά την κρατούσα άποψη, δεν τις καθιστά φυσιολογικές. Και άτομα με τρία πόδια γεννήθηκαν μετά από πυρηνικά ατυχήματα αλλά, με όλο το σεβασμό προς τα άτομα αυτά, δεν αναφερόμαστε σε αυτά όταν μιλάμε για τον φυσιολογικό εκπρόσωπο του ανθρώπινου είδους.
Θα παραθέσω απλά τη θεωρία κατηγορικής προσταγής του διαφωτιστή φιλοσόφου Ιμάνουελ Καντ. Εν ολίγοις: πριν κάνεις κάτι, σκέψου τι θα γινόταν αν όλα τα μέλη της κοινωνίας έκαναν το ίδιο. Εν προκειμένω, δεν θα αναπαραγόταν το είδος. Το αντεπιχείρημα που έχω αντιμετωπίσει είναι ότι και οι ετεροφυλόφιλοι συνουσιάζονται παρά φύσει (στοματικό, πρωκτικό σεξ κλπ.), ή κατά φύσιν χωρίς όμως να αναπαράγονται, αλλά οι θιασώτες αυτής της άποψης παραλείπουν να αναφέρουν ότι οι ετεροφυλόφιλοι… κάποια στιγμή κάνουν και οικογένεια. Στην τελική, αν δεν υπήρχαν αυτοί, δε θα υπήρχαν κι οι υπόλοιποι. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα…
ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Πολλοί θα πουν “μα και οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ομοφυλόφιλοι”. Θα πω 2-3 πράγματα μόνο για να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Πρώτα πρώτα, δεν υπάρχουν και οι άπειρες ιστορικές γνώσεις για το πώς ήταν πραγματικά οι σχέσεις των δύο φύλων. Ενυπάρχουν θεωρίες για σχέσεις Αχιλλέα – Πάτροκλου, Αλέξανδρου – Ηφαιστίωνα, Σωκράτη – Αλκιβιάδη, αλλά από όσο ξέρω, η ιστορική τεκμηρίωση αποτελεί ακόμα ζητούμενο. Δεύτερον, είναι πιθανό ότι ήταν πρόσκαιρες και ότι όσοι είχαν ομοφυλοφιλικές σχέσεις δεν παρέμεναν εσαεί ομοφυλόφιλοι αλλά ήταν και ετεροφυλόφιλοι (κοινώς: bi) και κάποια στιγμή έκαναν και παιδιά. Τρίτον και σημαντικότερο, ακόμα και αν υπήρχαν ομοφυλοφιλικές σχέσεις, σε καμία περίπτωση δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι είχαν αναγνωριστεί οικογένειες αποτελούμενες από ομοφυλόφιλα ζευγάρια ή/και παιδιά.
ΠΕΡΙ ΘΕΩΡΙΩΝ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ
Γενικά, είμαι κατά των θεωριών συνομωσίας. Εκτός αν… υπάρχει όντως συνομωσία. Όσον αφορά το θέμα μας, υπάρχουν διάχυτες θεωρίες ότι “οι Εβραίοι επιβάλλουν την ομοφυλοφιλία”, “προέρχεται από την εβραϊκή θρησκεία” κλπ. Προσωπικά δεν έχω εντρυφήσει ιδιαίτερα στον ιουδαϊσμό και δεν το ξέρω. Δεν θα ήταν και αδύνατο να υπάρχει κάποιο ποσοστό αλήθειας σε αυτές τις θεωρίες, αλλά δεν είμαι ο τύπος που θα τις ασπαστεί και προτιμώ να επεκταθώ σε θέματα που μπορώ να καλύψω με απτά στοιχεία και λογικά επιχειρήματα. Γεγονός είναι ότι η ανωμαλία τυγχάνει υπέρμετρης προβολής από τα media σε κάθε ευκαιρία (βλ. Conchita). Όσο μεγαλύτερη η ανωμαλία, τόσο πιο πολύ προβάλλεται ως πρότυπο. Το κατά πόσο αυτό είναι ελεγχόμενο και ποιοι είναι από πίσω, ας το βρει ο Χαρδαβέλλας.
ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Και φτάσαμε στο επίμαχο… όχι που θα γλυτώνατε! Για να ξεκαθαρίσω, δεν υποστηρίζω καμία από τις υπάρχουσες θρησκείες και αναλύω όλες τους φιλοσοφικά και αντικειμενικά. Από τη μια, έχουμε τον χριστιανισμό, που αποτελεί -ακόμη- την επίσημη θρηκεία της χώρας μας, καλώς ή κακώς και που είναι κάθετα κατά της ομοφυλοφιλίας (βλ. Αδάμ & Εύα). Από την άλλη, πλήθος άλλων θρησκειών που δεν είναι απαραίτητα αρνητικές, όπως ο μωαμεθανισμός, που δίνει τη δυνατότητα στους εκλεκτότερους των πιστών του, αυτούς που θα φτάσουν στον 7ο όροφο του Παραδείσου, να γευτούν είτε τις αειπάρθενες κοπέλες (“ουρί”), είτε τους 7 όμορφους νεαρούς.
Γεγονός είναι ότι η θρησκεία, με τα καλά και τα κακά της, έχει αποτελέσει γνώμονα πολλάκις για τον Έλληνα νομοθέτη, ιδίως στο Αστικό και… ακόμα πιο ιδίως, στο οικογενειακό Δίκαιο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον δεσμεύει, ιδιαίτερα όταν το συμφέρον και οι ανάγκες της κοινωνίας αλλάζουν. Αν ήταν αλλιώς, δε θα έπρεπε να έχει καταργηθεί το ποινικό αδίκημα της μοιχείας, ας πούμε.
Οι εποχές που η θρησκεία καθόριζε την ηθική της κοινωνίας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί -και καλώς, κατ’ εμέ. Εφόσον όμως πολλά μέλη της κοινωνίας συντάσσονται με τις αρχές της χριστιανικής θρησκείας και εφόσον, τυπικά, αποτελεί ακόμα το επίσημο θρήσκευμα της Ελλάδος, νομίζω ότι η άποψη της Εκκλησίας θα έπρεπε, έστω και σε κάποιο μικρό βαθμό, να εισακουστεί στο θέμα (κλάψε Αμβρόσιε)…
Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ Ή ΜΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΗΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ
Αφού αναλύσαμε τις θεωρητικές απόψεις, ας το δούμε λίγο πρακτικά το ζήτημα. Υπήρχε όντως η ανάγκη η Ελλάδα να νομοθετήσει για την εξομοίωση του ομοφυλοφιλικού γαμού με τον παραδοσιακό, πολιτικό ή θρησκευτικό, μέσω του Συμφώνου Συμβίωσης; Και ποιες είναι οι νομικές προεκτάσεις;
Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι πλέον οι Συμβαλλόμενοι ενός Συμφώνου Συμβίωσης έχουν τα δικαιώματα και υποχρεώσεις ενός έγγαμου ζευγαριού. Δηλαδή δεν μπορούν να τελέσουν άλλο γάμο, μπορούν να πάρουν το επώνυμο ο ένας του άλλου -μη με ρωτάτε ποια είναι η σύζυγος από τους δύο!-, η βία μεταξύ τους θεωρείται ενδοοικογενειακή και διάφορες άλλες ποινικές / αστικές συνέπειες, όπως ότι, σε περίπτωση διαζυγίου, ρυθμίζονται με τις διατάξεις περί εγγάμων τα περιουσιακά τους στοιχεία. Καλώς / κακώς; Ελάχιστη σημασία έχει, καθώς αυτά είναι η κορυφή του παγόβουνου. Κατ’ εμέ κακώς, διότι όταν ο Έλληνας νομοθετούσε είχε στο μυαλό του συγκεκριμένα πρότυπα, πχ. όταν έβγαλε τον Ν.3500/06 “Περί Ενδοοικογενειακής Βίας” ήθελε να προστατεύσει κυρίως την γυναίκα που, λόγω σωματικής αδυναμίας ή κοινωνικών στερεοτύπων, έπεφτε θύμα ξυλοδαρμού από τον άντρα της και όχι τον Λούλη που τρώει ξύλο από τον Κούλη. Τέλος πάντων, το φλέγον ζήτημα είναι αλλού.
Ο λόγος που οι ομοφυλόφιλοι κόπτονται τόσο για το Σύμφωνο Συμβίωσης είναι ότι αυτό θα αποτελέσει με μαθηματική ακρίβεια εφαλτήριο για την νομιμοποίηση της υιοθεσίας παιδιού από τα, αναγνωρισμένα ως έγγαμα, ομοφυλόφιλα ζευγάρια! Κατόπιν θα μιλάμε για διαζύγια, για επιμέλειες παιδιών, καταβολή διατροφής κλπ. κλπ. Μη στενοχωριέστε, εδώ θα είμαστε και θα τα δούμε.
Το αν είναι καλό τα ομόφυλα ζευγάρια να υιοθετούν παιδιά θα το εξετάσουμε πιο κάτω. Εδώ θα ήθελα απλά να αναρωτηθώ αν αποτελεί όντως λογική κίνηση η θέσπιση ενός τέτοιου νομοθετήματος με έναν… λίγο παράδοξο παραλληλισμό. Ας υποθέσουμε ότι εγώ, σαν Κώστας, έχω 2, 3 ή και 5 γυναίκες στο σπίτι μου. Υποθέτουμε ότι είμαι νόμιμα παντρεμένος με τη μία από αυτές ή και με καμία, δεν έχει σημασία. Υποθέτουμε επίσης ότι με κάποιες από αυτές έχω και παιδιά, νομίμως αναγνωρισμένα, ότι συνουσιάζομαι περιστασιακά με όλες και ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στη μεταξύ μας συμβίωση. Συμπερασματικά, ότι έχω ένα χαρέμι. Είπαμε, δεν είμαι δέσμιος καμίας θρησκείας και, άλλωστε, σε άλλες κοινωνίες αυτό επιτρέπεται. Θα μπορούσα να περιπλέξω κι άλλο το παράδειγμα, βάζοντας περισσότερους του ενός ανδρός μέσα στην ίδια οικογένεια αλλά δεν υπάρχει λόγος, διότι αλλού θέλω να καταλήξω. Τι νομικούς κινδύνους διατρέχω λοιπόν αν το κάνω αυτό; Για σκεφτείτε λίγο, ναι… ξύστε κεφάλι… ΚΑΝΕΝΑΝ!
Το αδίκημα της διγαμίας προϋποθέτει να έχω παντρευτεί επίσημα τουλάχιστον 2 γυναίκες, που δε συμβαίνει στο παρόν παράδειγμα. Το αδίκημα της μοιχείας έχει καταργηθεί και, εφόσον δεν ζητήσει κάποια από αυτές διαζύγιο λόγω ψυχικού κλονισμού, δεν έχω ούτε αστικές – οικονομικές συνέπειες. Θα με ενδιέφερε λοιπόν να νομοθετήσει η Ελλάδα και να κατοχυρώσει την σχέση μου με τις… παλλακίδες μου; Όχι βέβαια.
Ναι αλλά, θα πείτε, θα ενδιέφερε αυτές. Ώστε να προστατεύονται από την ενδοοικογενειακή βία και να έχουν μερίδιο από τα υπάρχοντά μου αν, ω μη γένοιτο, χωρίσουμε. Έτσι δεν είναι; Σας πρόλαβα;
ΕΔΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΩ!
Σε αυτή την περίπτωση, του χαρεμιού, ο Έλληνας νομοθέτης θα είχε κάθε λόγο να νομοθετήσει, διότι προϋπάρχει μία πραγματική κατάσταση που επιβάλλει την νομοθετική της ρύθμιση. Σας αρέσει είτε όχι, όλες αυτές οι γυναίκες έχουν γεννήσει τα παιδιά μου, τα οποία πρέπει να προστατευθούν και να ανατραφούν σωστά. Ας έρθουμε τώρα στην περίπτωση των ομοφυλοφίλων συμβιούντων. Εκεί τα πράγματα είναι εκ διαμέτρου αντίθετα: οι άνθρωποι αυτοί θέλουν να ονομαστούν οικογένεια με το ζόρι και με το στανιό! Μέσω της νομοθετικής αυτής ρύθμισης, θέλουν να γίνουν σώνει και καλά “ανδρόγυνο” και να τους δοθούν και παιδιά για να έχουν και “απογόνους”. Η λογική τους είναι η εξής: πάρε ένα άτομο από εδώ, ένα άτομο από εκεί, δώσε τους και καναδυό παιδιά, βάφτισέ τα οικογένεια. Λυπάμαι κυρίες και κύριοι, αλλά αυτό δεν είναι οικογένεια, είναι ένα “μόρφωμα”, ένα υποκατάστατο οικογένειας. Στην τελική, η τεχνολογία έχει προχωρήσει. Κλωνοποιηθείτε, φτιάξτε και καναδυό παιδιά του σωλήνα, μείνετε έγκυοι και με σπερματέγχυση αν, βιολογικά, είστε γυναίκες και ικανοποιηθείτε έτσι. Αυτά.
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΦΥΛΟΥ
Μ’ αυτά και με τ’ άλλα, η πραγματικότητα που ξέραμε, μέσα σε λίγο καιρό, θρυμματίστηκε σε κομμάτια. Πλέον ανοίγει ο δρόμος για την αναγνώριση του τρίτου -ή και τέταρτου-φύλου. Θα βλέπουμε άντρες, αλλά δε θα είμαστε σίγουροι αν είναι άντρες. Θα χρειάζεται να μάθουμε και δεν θα μπορούμε να τους ρωτήσουμε. Με τον καιρό, αν θέλουμε να αναγνωριστεί η διαφορετικότητα, θα προκύψουν διάφορα ζητήματα. Για παράδειγμα, γιατί στα δημόσια καταστήματα να υπάρχουν τουαλέτες μόνο για τα δύο φύλα; Να υπάρχουν και ξεχωριστές για τους γκέι και για τις λεσβίες. Α, και μια πέμπτη για τους transexual. Και πώς θα μπορεί αυτό να αποδεικνύεται; Πρέπει να βγουν και ταυτότητες πέντε ειδών. Στο στρατό άραγε έχουν υποχρέωση κατάταξης μόνο οι straight άντρες ή πιάνει και τους gay? Οι transexual στρατεύονται ή εξαρτάται από την ύπαρξη ή όχι του… μορίου;
Κωμική αλλά και τραγική, η νέα πραγματικότητα έχει επιπτώσεις και στη νομοθεσία. Ουσιαστικά, ό,τι νόμοι έχουν σχέση με τα δύο φύλα πρέπει να σκιστούν πάραυτα, σαν μνημόνια, και να γραφτούν από την αρχή. Και δεν εννοώ μόνο για τυπικούς λόγους (βλ. άρθρο 347 Ποινικού Κώδικα – ασέλγεια μεταξύ αρρένων). Εννοώ ότι όλα όσα υπάρχουν ως τώρα, έχουν θεσπιστεί πάνω σε κάποιο πνεύμα νόμου. Όταν το Σύνταγμα της Ελλάδος θέσπιζε ότι “Κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας”, προφανώς υπολόγιζε ότι ο μισός από τον ενεργό πληθυσμό της Ελλάδας είναι άντρες και οι υπόλοιποι γυναίκες. Άμα είναι από αυτούς να χάνουμε τους μισούς λόγω… σεξουαλικού προσανατολισμού, τότε μην απορήσετε αν δούμε στο τέλος να πάνε όλοι φαντάροι, άντρες και γυναίκες. Και μην το θεωρήσετε δικτατορία. Από ανάγκη θα είναι.
ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΜΕ ΠΑΙΔΙ
Έχω βαρεθεί να ακούω επιχειρήματα τύπου “γιατί οι ομοφυλόφιλοι να μην υιοθετήσουν παιδί”, “αφού δε μπορούν να κάνουν” ( τι λε’ ρε; σοβαρά;), “και βιολογικοί γονείς υπάρχουν που είναι τέρατα” και άλλα τέτοια ξεράσματα. Λοιπόν, βάλτε το καλά στο μυαλό σας: άσχημα παραδείγματα υπάρχουν παντού. Όπως υπάρχουν κακοί ετερόφυλοι γονείς, έτσι θα υπάρξουν, ίσως και σε μεγαλύτερο ποσοστό, κακοί ομόφυλοι γονείς, απλά δεν τους έχετε δει ακόμα. ΔΕΝ είναι καλύτεροι οι ομόφυλοι γονείς, επειδή από τους ετερόφυλους έχουμε παραδείγματα κακοποίησης και από τους ομόφυλους όχι -λογικό, αφού δεν έχουν ουσιαστικά υπάρξει.
Να σας πω και κάτι; γιατί δεν το δίνουμε και σε έναν άνθρωπο single το παιδί; ‘Νταξ’, δε λέω, μπορεί και να το βιάζει, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα. Μπορεί και όχι. Μπορεί να αποδειχτεί όντως καλός. Γιατί δεν το δίνουμε και σε λύκαινες; Έχουμε παραδείγματα παιδιών που επιβίωσαν.
Σοβαρά τώρα, έχουν γραφτεί μελέτες επί μελετών Ψυχολογίας για τη σχέση που πρέπει να έχει το παιδί με τους γονείς του. Ψυχολόγος δεν είμαι, αλλά έναν Φρόυντ τον έχω ξεφυλλίσει. Το πόσο σημαντικό είναι το παιδί να θηλάζει από την μητέρα του δεν μπορώ να το εκτιμήσω. Το πόσο σημαντικό είναι να σχηματίζει πρότυπα για τα δύο φύλα από τη μητέρα του και τον πατέρα του επίσης δε χρήζει εκτίμησης. Υπάρχει λόγος που η νομοθεσία για τις υιοθεσίες είναι τόσο αυστηρή εδώ και χρόνια. Αλλά και αυτά είναι μάλλον ψιλά γράμματα.
Απλά να πω και κάτι άλλο για να το κλείσω: Πόσο δημοκρατικό είναι να δίνεις σε ένα παιδί δύο γονείς του ιδίου φύλου και να του κλείνεις έτσι τους ορίζοντες για τη θεώρηση του σχετικά με τα δύο φύλα και τον σεξουαλικό του προσανατολισμό; Με απλά λόγια, από ετερόφυλα ζευγάρια έχουν βγει και ομοφυλόφιλα παιδιά. Από ομόφυλα ζευγάρια όμως, δε θέλει και πολλή φιλοσοφία για να αντιληφθούμε ότι τα παιδιά θα βγουν επίσης ομοφυλόφιλα. Αλήθεια, όταν θα τους ρωτάνε τα τέκνα τους πώς βγαίνουν τα παιδιά, τι θα απαντάνε; Από έναν άντρα και μία γυναίκα; Και τότε πώς γίνεται εμείς να είμαστε 2 γυναίκες και ένα κορίτσι; Σε τι χρειάζεται το άλλο φύλο; Ή θα τους εξηγήσουν ότι, κατ’ εξαίρεση, “εσύ δε γεννήθηκες από εμάς, έχεις γεννηθεί από άντρα και γυναίκα, εμείς απλά σε πήραμε”; Και όλα αυτά χωρίς να του αφήσουν υπολογίσιμα ψυχολογικά τραύματα. Εκτός αν τους καλύψει το παραμύθι με τον πελαργό.
ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
Και φυσικά, ένα τόσο προοδευτικό γεγονός πώς αλλιώς θα μπορούσε να επισφραγιστεί; Με φιλιά ομοφυλοφίλων, στο στόμα, on camera, εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Χαρείτε την πρόοδο, συμπολίτες μου. Δεν πα’ να έχουν βγει νόμοι για την προσβολή της δημόσιας αιδούς; Δεν πα’ να υπάρχουν κανόνες για την τήρηση της τάξης εντός Βουλής; Τα φιλιά θα προβληθούν θέλετε δε θέλετε! Αρκεί να μην είναι μεταξύ άντρα – γυναίκας. Για αυτό έχουμε και τα ΜΜΕ. Για να σου πεταχτούν ξαφνικά οι φωτογραφίες εκεί που θα τρως ή εκεί που θα κάθεσαι με τα παδιά σου. Αλλά έπρεπε να φτάσουμε εδώ για να δούμε το πώς εφαρμόζονται οι νόμοι και πόσο άσυλο υπάρχει υπέρ των ομοφυλοφίλων; Εδώ δεν άνοιξε μύτη στο Gay Pride, με τους… παλίκαρους έμπροσθεν της Βουλής να ερωτοτροπούν. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα. Τα ξέρουμε, δε θα τα μάθουμε τώρα. Άλλο αν δε μιλάμε και αν δεν επαναστατούμε, διότι ακόμα δεν καταφέραμε να είμαστε ενωμένοι και να έχουμε κοινή γραμμή ακόμα και στα αυτονόητα.
ΠΕΡΙ ΣΥΡΙΖΑ Ο ΛΟΓΟΣ
Λίγο άσχετο με την ανάλυση και με το χαρακτήρα μου, καθώς δεν είμαι κομματικά προσκείμενος κάπου αλλά… με καίει βρε παιδιά και θέλω να το πω. Έχουμε Δεκέμβριο 2015 και με ένα χρόνο να έχει σχεδόν περάσει υπό αυτήν την κυβέρνηση. Εν τέλει, ποιοι έχουν μείνει ευχαριστημένοι ως τώρα; Οι gay, οι λεσβίες, οι λαθρομετανάστες, τα διορισμένα σόια των βουλευτών και οι καθαρίστριες του Υπ. Οικ. που έγιναν γραμματείς του Υπ. Δικ.; Α, και ο Σόιμπλε, που πέρασε τα μέτρα του. Και ο Ερντογάν, που έμαθε ξαφνικά ότι έχει δικαίωμα να συμμετέχει στο μέλλον του Αιγαίου. Διορθώστε με αν ξεχνάω κάποιον και χαρείτε τους ο (ανθ)ελληνικός λαός. Βέβαια μπορεί να πεινάτε, να σας ξεπουλάνε την εθνική κυριαρχία, να μένετε στο δρόμο και να σας παίρνουν τις δουλειές οι λαθρομετανάστες για 400 ευρώ το μήνα, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα. Ξέρετε κάτι όμως; Καμιά φορά, και τα ψιλά έχουν αξία.
Μπροστά στη δική σου ρητορική η χρυσαυγίτικη μοιάζει να είναι δημοκρατικότατη…..Όσα αναφέρεις ως δεδομένα είτε είναι αβάσιμα και τρολ του ιντερνετ(βλεπε Γερμανια και Ολλανδια και η τεκμηρίωση εδω http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/59573 ) είτε η επιστήμη έχει εντελώς άλλες θέσεις μεσα απο τις έρευνες της ενώ εσύ τα παρουσιάζεις με μία επίφαση επιστημονικότητας που δε ξέρω απο που προκύπτει αλλα αυτό ακριβώς κάνει τις θέσεις σου επικίνδυνες.