Πηγή Φωτογραφίας

Ο κινηματογράφος είναι δύσκολη υπόθεση. Δεν υπάρχει κάποια μαγική συνταγή που να  εξασφαλίζει στον σκηνοθέτη  την ποιότητα των ταινιών του, πόσο μάλλον την αποδοχή τους από το ευρύ κοινό. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που σαν να σπάνε τον κανόνα, μέσα σε ένα εξωπραγματικό σχεδόν κινηματογραφικό ράλλυ. Και ο Γούντι Άλλεν είναι αναμφισβήτητα ενάς από αυτούς. Πράγματι, στα 82 του παρακαλώ, αυτός ο μικροκαμωμένος νευρωτικός νεοϋορκέζος, συνεχίζει να παραμένει σταθερά, ταινία με ταινία, χρονιά με χρονιά, κινηματογραφικά επίκαιρος, όπως απέδειξε με το Wonder Wheel.

Ήδη από τον τίτλο, το έργο προϊδεάζει τον θεατή για το τί πρόκεται να ακολουθήσει: το Wonder Wheel είναι ο τροχός του λούνα παρκ, περιβάλλων χώρος της πλοκής, συνάμα όμως ο τροχός της τύχης, αυτής της τυφλής θεάς που παίζει με τις ζωές μας χωρίς την άδειά μας και γελά με την αφελή πεποίθησή μας πως μπορούμε να επηρεάσουμε τα μελλούμενα.  H Τζίνι (Kate Winslet) και ο Χαμπτι ( Jim Belushi) είναι ένα μεσήλικο ζευγάρι που μαζί με το μικρό τους γιο, ζουν σε ένα λούνα παρκ και πασχίζουν να επιβιώσουν στη μεταπολεμική Αμερική του 50. Όλα κυλούν ομαλά, καθημερινά, ώσπου να αναστατώσει τη ζωή τους ο ερχομός της νιότης, στο πρόσωπο ενός νεαρού ρομαντικού ποιητή, του Μίκι (Justin Timberlake) και της Καρολάινα (Juno Temple) κόρης του Χάμφρι από τον προηγούμενό του γάμο. Εκεί αρχίζει και το δράμα, στιλιζαρισμένο ωστόσο με τρόπο γλυκόπικρο και γοητευτικά κωμικό. Ερωτικά τρίγωνα, μέλη του υπόκοσμου, ζήλειες και απωθημένα διαμορφώνουν ένα εκρηκτικό σύνολο , έτοιμο να εκραγεί και αλλάζοντας τις ζωές τους ανεπιστρεπτί, υπό το εκτυφλωτικό φως του κόσμου του θεάματος, το οποίο όμως τελικά αποκαλύπτει τη φτήνια που κρύβει μέσα του.

Εξάλλου, η ταινία είναι ειλικρινής με τον θεατή από την πρώτη σεκάνς. Καυτηριάζει τα ανθρώπινα πάθη, το ένοχο παρελθον που μέσα στα υπέροχα χρώματα οι πρωταγωνιστές παλεύουν να ξεχάσουν, με αποτυχημένες προσπάθειες και προκαθορισμένο αποτέλεσμα. Δυστυχώς, ο  έρωτας και η τύχη, αχώριστοι φίλοι, είναι δυνάστες και κανείς δεν τους ξεφεύγει, όπως συμβαίνει με τους ήρωες αρχαίας τραγωδίας ή τους μοιραίους χαρακτήρες του Ευγένιου Ο’νιλ. Και όλα φιλτρατρισμένα μέσα από όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια “γουντιαλενική” ταινία , δηλαδή τις γρήγορες ατάκες, το  κοφτό ρυθμό,τους φιλοσοφικούς στοχασμούς και με μια υπέροχη τζαζ να παίζει στο προσκήνιο-αγαπημένο είδος μουσικής του σκηνοθέτη, ο οποίος μάλιστα χαρίζει στην Γουίνσλετ έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας της.

Τελικά, ο Γούντι Άλλεν εξελίσσοντας αυτό το γαϊτανάκι εξαπάτησης και καταδικασμένων ερωτικών σχέσεων αποδεικνύει γιατί παραμένει τόσο διαχρονικά αγαπητός- είναι η ικανότητά του να αντιμετωπίζει με διεισδυτικό μάτι τα ανθρώπινα και να μας παραδίδει ανεκτίμητα μαθήματα ζωής. To Wonder Wheel  αποτελεί, λοιπόν, ένα μικρό διαμάντι στη φιλμογραφία ενός μεγάλου δημιουργού και αξίζει να το δούμε στην κινηματογραφική αίθουσα.