Πηγή Φωτογραφίας

Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου ανήκει σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων που μπορούν να σε εντυπωσιάσουν από την πρώτη στιγμή με το ταλέντο και τις απόψεις τους. Η μακρόχρονη πορεία της στο χώρο, οι διθυραμβικές κριτικές που έχει κατά καιρούς λάβει τόσο από το κοινό όσο και από τους κριτικούς και οι θαρραλέες θεατρικές της επιλογές αποδεικνύουν το αστείρευτο ταλέντο της. Κομψή, ετοιμόλογη και εξαιρετικά καλλιεργημένη η κ. Παλαιολόγου βρίσκεται αυτές τις ημέρες στην Θεσσαλονίκη για τις ανάγκες της παράστασης ” Επάγγελμα Πόρνη”, το κείμενο της οποίας συνιστά προσωπική εξομολόγηση της Λιλής Ζωγράφου, σε σκηνοθεσία του Ένκε Φεζολλάρι, που ανεβαίνει στο θέατρο Αυλαία στις 7-8 και 9/2.

-Φαίνεται ότι αγαπάτε πολύ αυτή την παράσταση. Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που την κάνει τόσο ξεχωριστή;

Πράγματι την αγαπώ πάρα πολύ και νιώθω χαρούμενη που θα ερμηνεύσω ξανά αυτό τον ρόλο. Στο “Επάγγελμα Πόρνη” η ηρωίδα αφηγείται δυο προσωπικές ιστορίες της συγγραφέως που η μια είναι κυριολεκτικά καλύτερη από την άλλη. Οπότε νομίζω η ίδια η ηρωίδα κάνει την παράσταση τόσο ξεχωριστή. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο που πιστεύω πως μπορεί να αγγίξει τον καθένα από εμάς. Επίσης η Λιλή Ζωγράφου η οποία είναι μια συγκλονιστική συγγραφέας, ορόσημο για την νεότερη λογοτεχνία της Ελλάδας και πολύ σπουδαία προσωπικότητα.

-Είχατε έρθει σε μια επαφή με το κείμενο πριν την παράσταση;

Βέβαια. Είχα διαβάσει πολλά από τα έργα της Λίλης Ζωγράφου. Όταν λοιπόν ο Ένκε Φεζολλάρι που υπογράφει την σκηνοθεσία μου πρότεινε να ανεβάσουμε την παράσταση ενθουσιάστηκα με την ιδέα του από την πρώτη στιγμή.

-Σας έχει τύχει να παίξετε τόσες φορές μια παράσταση στο παρελθόν;

Η αλήθεια είναι πως όχι. Είναι όμως ένα έργο που το λατρεύω. Ήθελα πολύ να το κάνω ξανά και φέτος. Μετά το τέλος των παραστάσεων εδώ έχουμε αποφασίσει να συνεχίσουμε και στην Αθήνα.

Πηγή Φωτογραφίας

-Που θα αποδίδατε την εξαιρετικά μεγάλη επιτυχία της;

Πρώτα από όλα στο κείμενο. Είναι πολύ δυνατό και μπορεί να αγγίξει τους θεατές και να τους προβληματίσει. Αφηγείται στην ουσία μια ολόκληρη εποχή, φαινομενικά μακρινή αλλά στην πραγματικότητα πολλοί γύρω μας ακόμη και σήμερα βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις με αυτές που έζησε τότε η συγγραφέας. Βέβαια εξίσου σημαντικό ρόλο παίζει η σκηνοθετική επιμέλεια του Ένκε Φεζολλάρι καθώς και η μουσική που έχει γράψει ο Σταμάτης Κραουνάκης για την παράσταση μας. Φαντάζομαι πως μέρος της επιτυχίας οφείλεται και στην ερμηνεία για την οποία έχω λάβει πολύ καλές κριτικές τόσο από το κοινό όσο και από τους κριτικούς. Αυτά τα στοιχεία νομίζω πως συνθέτουν μια άρτια καλλιτεχνικά παράσταση και μας κάνει πολύ χαρούμενους που ο κόσμος ανταποκρίνεται τόσο θερμά.

-Σας αρέσει να παίζετε στην Θεσσαλονίκη;

Η Θεσσαλονίκη είναι αδιαμφισβήτητα μια πανέμορφη πόλη και σίγουρα μια από τις αγαπημένες μου. Έχει μία αύρα πιο χαλαρή σε σχέση με την Αθήνα και ταυτόχρονα φοβερά ερωτική. Αισθάνομαι άλλος άνθρωπος εδώ κάθε φορά. Μ ’αρέσουν πολύ οι ρυθμοί της και νομίζω πως απολαμβάνω περισσότερο τα πράγματα εδώ. Οι αισθήσεις μου για κάποιο λόγο οξύνονται και απολαμβάνω πιο πολύ τον ήλιο, τον αέρα, τον κόσμο. Και βέβαια απολαμβάνω το κοινό της που έχει ευρεία αγάπη και γνώση για την τέχνη.

-Σας φοβίζει που βρίσκεστε μόνη σας πάνω στην σκηνή; 

Οι μονόλογοι γενικότερα είναι ένα δύσκολο εγχείρημα για τον ηθοποιό γιατί εκεί φαίνονται ευκρινώς όλες οι δυνατότητές ή οι αδυναμίες του. Δεν έχεις την ευχέρεια να το σώσεις από πουθενά. Είσαι μόνος σου. Υποκριτικά όμως πιστεύω πως σε βοηθάει σημαντικά να αναμετρηθείς με τον εαυτό σου και να τον βελτιώσεις. Βέβαια εγώ στο συγκεκριμένο έργο υποδύομαι και άλλους ρόλους εκτός από τον κεντρικό και πολλοί θεατές μου έχουν πει μετά την παράσταση ότι είναι σαν να βλέπουν άλλους δέκα ανθρώπους πάνω στη σκηνή. Δεν έχουν την αίσθηση ότι βρίσκομαι μόνη μου και αυτό με κάνει εξαιρετικά χαρούμενη σαν ηθοποιό.

Πηγή Φωτογραφίας

-Επρόκειτο για ένα διήγημα αρκετά σκληρό. Έχετε νιώσει ποτέ να σας επηρεάζει ψυχολογικά;

Μετά την παράσταση νιώθω πάνω από όλα χαρούμενη γιατί έχω πάρει όλο αυτό το διάστημα τόση αγάπη από το κοινό που αισθάνομαι συγκινημένη από αυτό που εισπράττω. Η αλήθεια είναι όμως πως πρόκειται γι αυτή την κατηγορία παραστάσεων που μετά ένας ηθοποιός χρειάζεται αποσυμπίεση. Νομίζω πως κυρίως με επηρεάζει το κείμενο κατά την διάρκεια της ερμηνείας. Μετά θέλω να απομακρυνθώ από τον ρόλο γιατί δεν είναι καθόλου σοφό να τον παίρνεις μαζί σου έξω από το θέατρο. Αυτό που μου έκανε όμως εντύπωση πολλές φορές μετά τις παραστάσεις είναι ότι βγαίνοντας από το καμαρίνι έβλεπα κάτω στη σκηνή κάποιους θεατές να κάθονται ακόμα στις καρέκλες τους.‘Οταν ρώτησα αν συνέβη κάτι μου έλεγαν ότι απλά έχουν καθηλωθεί τόσο από την παράσταση και δεν μπορούν να σηκωθούν. Επρόκειτο δηλαδή για μια παράσταση που τους προβλημάτισε και κάτι θα θυμούνται από αυτήν και αργότερα.

-Πιστεύετε ότι είναι εύκολο να ταυτιστεί το κοινό με την ηρωίδα. Μήπως σήμερα βιώνουμε μια επανάληψη της ιστορίας;

Έχω την αίσθηση πως περά από το χουντικό καθεστώς που υφίσταντο τότε, τις καταστάσεις που βίωσε η συγγραφέας τις ζούμε και εμείς σήμερα για άλλους λόγους βέβαια. Επειδή η Λίλη Ζωγράφου ήταν ελεύθερο πνεύμα την είχαν απολύσει από όλα τα έντυπα, δεν μπορούσε να βρει δουλειά, ήταν άνεργη, έφτασε σε σημείο να πεινάει λόγω καθεστώτος. Σήμερα ασχέτως καθεστώτος πολλοί συνάνθρωποί μας βρίσκονται στην ίδια κατάσταση ανεργίας, πείνας, εξευτελισμού.

-Θεωρείτε ότι οι γυναίκες σήμερα αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις παρά την πρόοδο των δημοκρατικών θεσμών και της επιφανούς δημοκρατικής κοινωνίας στην οποία ζούμε;

Ναι σίγουρα. Και η ανεργία και η σωματική και ψυχολογική κακοποίηση υπάρχουν ακόμη με διάφορες εκφάνσεις. Επίσης υπάρχει ένας γενικότερος φόβος έκφρασης και αδιαφορία δράσης. Δύσκολα κάποιος σήμερα θα παλέψει για τα πιστεύω του και την αλλαγή.

Πηγή Φωτογραφίας

-Πιστεύετε ότι η τέχνη είναι μια διέξοδος;

Η τέχνη ήταν, είναι και πάντα θα είναι μια διέξοδος από την καθημερινότητα. Είναι ένα ταξίδι για τον καθένα μας. Είτε για αυτόν που ερμηνεύει, είτε για το κοινό. Οποιαδήποτε μορφή τέχνης σε ταξιδεύει. Είτε επρόκειτο για θέατρο, είτε είναι μουσική είτε είναι χορό, όλες αποτελούν ένα εν δυνάμει ταξίδι ψυχής. Μας βοηθά να ονειρευόμαστε, να συγκινούμαστε, και ενίοτε να γελάμε.

-Για εσάς η δουλειά σας είναι διέξοδος;

Η δουλειά μου είναι η ανάσα μου. Νομίζω πως δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο στην ζωή μου που να με γεμίζει τόσο.

-Το τελευταίο διάστημα υπήρξαν πολλές δημοσιές εξομολογήσεις κακοποίησης γυναικών στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Πιστεύετε ότι αυτά τα περιστατικά βίας αμαυρώνουν τον χώρο της τέχνης;

Το θέατρο δεν είναι αγγελικά πλασμένο. Άνθρωποι το υπηρετούν. Βεβαίως οι ηθοποιοί οφείλουν να είναι πολιτισμένοι γιατί ουσιαστικά πιούν πολιτισμό, οπότε και η γενικότερη στάση στη ζωή τους καλό θα ήταν να είναι πολιτισμένη. Βέβαια από την άλλη υπάρχουν και στιγμές που και ο πολιτισμένος μπορεί να ξεφύγει για κάποιους λόγους. Δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα σε κάποιο περιστατικό, μιλάω γενικά. Απλά ο χώρος μας είναι και πιο προσβεβλημένος και είναι λογικό να παίρνουν Πιστεύετε τέτοιου είδους γεγονότα. Για παράδειγμα ένας καβγάς που θα συμβεί σε μια τράπεζα δεν αφορά κανέναν, αλλά κάτι που θα γίνει στο θέατρο επειδή αφορά ηθοποιούς ενδιαφέρει περισσότερο τον κόσμο. Φυσικά και δεν είναι καλό πράγμα η βία από όπου και οποίον προέρχεται.

Info

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ