Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που ο ποιητής του Αιγαίου, ο Οδυσσέας Ελύτης, ταξίδεψε για την αιωνιότητα. Ήταν 18 Μαρτίου 1996 όταν πήγε να συναντήσει τον Γιώργο Σεφέρη και τον Γιάννη Ρίτσο.

Ο Οδυσσέας Ελύτης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 2 Νοεμβρίου 1911. Ο πατέρας του ήταν σαπουνοποιός και καταγόταν από τη Λέσβο. Το 1914, η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα. Ο Ελύτης τελείωσε το Γυμνάσιο και εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στα γράμματα εμφανίστηκε πρώτη φορα το 1935 στο περιοδικό “Νέα Γράμματα”. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως Έφεδρος Ανθυπολοχαγός. Υπηρέτησε στην πρώτη γραμμή στο Αλβανικό Μέτωπο, ως Υπολοχαγός.

Η πρώτη του ποιητική συλλογή “Ο Ήλιος ο Πρώτος” εκδόθηκε στη διάρκεια της Κατοχής. Το 1945 ξεκίνησε να μεταφράζει το”Τετράδιο” του Λόρκα και δημοσίευσε την πρώτη του έκδοση από το “Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας”. Διετέλεσε Διευθυντής Προγράμματος στο ΕΙΡ την περίοδο 1945-1946.

Την περίοδο 1948-1952 ταξίδεψε στην Ευρώπη, όπου ήρθε σε επαφή με σημαντικούς λογοτέχνες της εποχής. Με την επιστροφή του, ανέλαβε εκ νέου τη Διεύθυνση Προγράμματος του ΕΙΡ, από την οποία παραιτήθηκε το 1953. Το 1958 τιμήθηκε με το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το “Άξιον Εστί”, ενώ το 1965 τιμήθηκε με το Παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος Αριστείας του Φοίνικα.

Την περίοδο 1969-1971 έζησε αυτοεξόριστος στο Παρίσι. Με την πρώση της δικτατορίας ανέλαβε Μέλος του ΔΣ του ΕΙΡΤ (1974-1977). Το 1978 αναγορεύτηκε Επίτιμος Διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η κορυφαία, όμως, διάκριση ήρθε το 1979. Τη χρονιά εκείνη, η Σουηδική Ακαδημία αποφάσισε να απονείμει το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας στον ποιητή του Αιγαίου. Ήταν το δεύτερο Νόμπελ Λογοτεχνίας που κέρδιζε η Ελλάδα. Είχε προηγηθεί ο Γιώργος Σεφέρης (1963).

Ο Οδυσσέας Ελύτης θεωρείται ως ο τελευταίος εκπρόσωπος της γενιάς του ’30. Στα ποιήματά του κυριαρχεί ο υπερρεαλισμός, με έντονα στοιχεία λυρισμού.