Πότε επιτρέπεται να καταπατήσεις τον νόμο;
Την περασμένη Τρίτη, και ενώ η Θεσσαλονίκη βίωνε μια από τις πιο ισχυρές χιονοπτώσεις των τελευταίων ετών, τον γύρω του διαδικτύου έκανε φωτογραφία με επιβάτη που, επειδή ο οδηγός του λεωφορείου αρνήθηκε να του επιτρέψει την επιβίβαση, αποφάσισε να σταθεί μπροστά στο λεωφορείο για να εμποδίσει την έξοδό του από τον Σταθμό.
Το λεωφορείο της γραμμής 23 έβγαινε από τον Ν. Σ. Σταθμό περίπου στις 15:30 το μεσημέρι της Τρίτης και περίμενε στο κόκκινο φανάρι για να βγει στην οδό Μοναστηρίου, όταν ο οδηγός δέχτηκε σινιάλο από πεζό που επιθυμούσε να επιβιβαστεί. Ο οδηγός αρνήθηκε να ανοίξει την πόρτα στον πεζό, ο οποίος στάθηκε μπροστά στο λεωφορείο εμποδίζοντας την διέλευσή του για αρκετά λεπτά. Μάλιστα, όταν ο πεζός πήγε να καταγγείλει το γεγονός στους άνδρες τις ασφάλειας που υπήρχαν στον σταθμό, ένας αλληλέγγυος πεζός πήρε την θέση του μπροστά στο λεωφορείο.
Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν ήταν ποικίλες: κάποιοι έσπευσαν να αναφερθούν στην έλλειψη ανθρωπιάς εκ μέρους του οδηγού, κάποιοι τόνισαν πως ο οδηγός φέρθηκε αντιεπαγγελματικά, αρνούμενος να βοηθήσει έναν συνάνθρωπο, άλλοι κατηγόρησαν τον οδηγό για τυπική προσκόλληση στους κανονισμούς (απαγορεύεται ρητά στους οδηγούς του ΟΑΣΘ να επιβιβάζουν πεζούς εκτός στάσης) σε μια περίπτωση ανάγκης, ενώ άλλοι πάλι αναφέρθηκαν στο πόσο συχνά οι οδηγοί παραβιάζουν τους ίδιους κανόνες όταν επιβιβάζουν άλλους οδηγούς εκτός στάσης. Ακόμα, κάποιος θα μπορούσε να επισημάνει ότι εκείνη την μέρα ο ΟΑΣΘ λειτουργούσε ήδη με το σχέδιο έκτακτης ανάγκης, πράγμα που ίσως θα μπορούσε να δικαιολογήσει μια απόκλιση από τον κανονισμό. Από την άλλη μεριά, αν κατά την προσπάθεια του πεζού να επιβιβαστεί προκαλούνταν κάποιο ατύχημα, είτε λόγω ολισθηρότητας του οδοστρώματος, είτε από άλλο, διερχόμενο όχημα τότε η ευθύνη θα βάρυνε τον οδηγό και καμιά ασφαλιστική εταιρία δεν θα κάλυπτε το συμβάν εφόσον αυτό περιλαμβάνει καταπάτηση κανονισμού.
[widget id=”text-6″]
Αυτό το άρθρο όμως δεν θέλει να πραγματευτεί αν και κατά πόσο ο οδηγός έπραξε σωστά. Τα συμπεράσματα άλλωστε είναι δικά σας. Αυτό που προσωπικά μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση είναι πόσοι άνθρωποι δικαιολογούν, υποστηρίζουν, ενθαρρύνουν ακόμα την καταπάτηση των κανονισμών (και κατ’ επέκταση των νόμων), αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως ο σεβασμός προς τους νόμους δεν είναι χαρακτηριστικό των Ελλήνων. Είμαστε ένα έθνος ανομίας και αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε πως οι νόμοι, δίκαιοι ή άδικοι, είναι εκεί για να διαφυλάξουν εμάς τους ίδιους από τις αυθαιρεσίες, και για αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι υψίστης σημασίας να ισχύουν για όλους. Η αρχής της ισονομίας εξ’ άλλου κατοχυρώνεται ως θεμελιώδες δικαίωμα των πολιτών σε κάθε ευνομούμενη κοινωνία.
Την σημασία άλλωστε της ισονομίας τόνιζε και ο Δημοσθένης, ο μεγάλος Αθηναίος ρήτορας, τόσους αιώνες πριν.
“Αν καταλυθούν οι νόμοι και επιτραπεί στον καθένα να κάνει ό,τι θέλει, όχι μόνο η πολιτεία θα καταστραφεί, αλλά και η ζωή μας δε θα διαφέρει από τη ζωή των θηρίων”.
