Το αίμα δύσκολα ξεπλένεται και δυστυχώς ακόμα και να ξεπλυθεί αφήνει τον λεκέ του, για να γίνει αυτός λέξεις αιχμηρές στις σελίδες ενός βιβλίου που γενιές μετά θα διαβάζουν και θα μαθαίνουν για σένα… Τον «Ματωμένο Πρίγκιπα».
Για σένα, λοιπόν, θα μιλήσω Κυριάκο Μητσοτάκη. Έχεις αίμα στα χέρια σου και το ξέρεις καλά, αίμα αθώων, πολιτών και αστυνομικών. Και έχεις αίμα όχι γι’αυτά που έγιναν που μόνο την ασφάλεια και την ενότητα δεν φέρνουν και δεν έφεραν όπως προανήγγειλες πανηγυρικά στις 7 του Ιούλη, αλλά μάλιστα αμαυρώνουν τις σελίδες μας από εσάς τους πολιτικούς ακόμη μια φορά στα 200 χρόνια της νεαρής Ελλάδας, έχεις αίμα διότι δεν έκανες τον κόπο να το βγάλεις από επάνω σου, και εννοώ τον υπουργό προστασίας του πολίτη, γελώντας μάλλον γλυκόπικρα στη θέα της Νέας Σμύρνης. Ποιος πολίτης προστατεύτηκε;
Εγώ δεν κοιτάω την στολή, βλέπω ανθρώπους ματωμένους από τα δικά σου χέρια κ. Μητσοτάκη. Βλέπω πόλεμο στη γειτονιά μου, εκεί που χτες έπινα καφέ και ήμουν ασφαλής. Σε ευχαριστώ που μου έφερες την ασφάλεια… Κι όταν σου δόθηκε η ευκαιρία χτες να μιλήσεις, εσύ χωρίς να ντραπείς, χωρίς να κοκκινίσεις όταν είπες ξανά το «συμπολίτες μου», εσύ μίλησες πάλι για ενότητα. Ποια ενότητα! Κοίτα γύρω σου!
Δεν θέλω να τοποθετηθώ, γιατί η ανθρώπινη ζωή δεν θέλει τοποθέτηση, όπως δεν θέλει αστοχίες σε ειρηνικές διαδηλώσεις που για ακόμα μια φορά πήγαν στράφι, για ακόμη μια φορά αστόχησαν, κι εσύ ο φερόμενος την ενότητα κατά τας γραφάς της 7ης Ιουλίου, πάλι δεν έκανες τίποτα. Εγώ μόνο θα πω πώς στη θέα ανθρώπων να χτυπούν ανθρώπους, να σκίζουν εικόνες, να ανοίγουν κεφάλια και μικρά παιδιά να ουρλιάζουν στα μπαλκόνια και πίσω από κλειστές πόρτες αηδίασα, αναγούλιασα και δάκρυσα. Πονάει και θα πονάει «ματωμένε Πρίγκιπα», όχι ό,τι έγινε, μα η δικιά σου αδιαφορία πονάει πιο πολύ.
Χαρούμενο το 1066. Το Χέιστινγκς ήταν χθες η Νέα Σμύρνη.
