Όταν ο θεός Σετ σκοτώνει τον αδερφό του Όσιρι, παίρνει το θρόνο της Αιγύπτου από τον ανιψιό του Ώρος και γίνεται τύραννος τα πράγματα δεν φαίνονται καλά για το μέλλον της χώρας,ένας θνητός όμως έχει άλλη γνώμη.
Οι “Θεοί της Αιγύπτου” έκαναν την εμφάνιση τους την προηγούμενη Πέμπτη στους κινηματογράφους.Πρόκειται για μία ταινία δράσης που εμπεριέχει έντονα στοιχεία φαντασίας με κέντρο την Αρχαία Αίγυπτο,τους θεούς της και τις σχέσεις τους με τους ανθρώπους της χώρας.

Καταρχάς,για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα η ταινία δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία κλασική αμερικανική παραγωγή δράσης που απλώς περιέχει μυθολογικά στοιχεία της Αρχαίας Αιγύπτου.Δεν προσπαθεί να αναδείξει την μυθολογία ή την ιστορία (κάτι για το οποίο πιο χρήσιμα είναι μάλλον τα ντοκιμαντέρ) και κάθε κριτική προς αυτή την κατεύθυνση από κάποιον που την είδε σημαίνει πως μάλλον δεν ήξερε τι πήγε να δεί.

Όσον αφορά  την ιστορία,η ταινία περιστρέφεται γύρω από έναν άνθρωπο,τον Μπεκ έναν ιδιαίτερα ταλαντούχο και επιδέξιο κλέφτη (με παράλληλες ικανότητες παρκούρ τις οποίες επιδεικνύει με κάθε ευκαιρία),ο οποίος διατηρεί σχέση και είναι ερωτευμένος με τη Ζάγια.

Ο Μπεκ είναι κυριολεκτικά αθεόφοβος,σε σημείο που δεν τον ενδιαφέρει καθόλου το τι κάνουν οι θεοί. Όταν όμως κατά την τελετή στέψης του θεού Ώρος ( Nikolaj Coster-Waldau) ως νέου βασιλιά,ο θείος του Σετ (Gerald Butler) καταλαμβάνει τη χώρα και το θρόνο και αφετηριάζει μία σκοτεινή εποχή για την Αίγυπτο ο Μπεκ, παρακινημένος από τη Ζάγια αναγκάζεται να αλλάξει γνώμη και αποφασίζει να βοηθήσει τον Ώρος στην προσπάθεια του να ανακτήσει το θρόνο. Από εκεί και μετά το φιλμ απεικονίζει την προσπάθεια των δύο,του θεού και του ανθρώπου να ανατρέψουν τον Σετ: ο Ώρος για την εκδίκηση και το θρόνο και ο Μπεκ ελπίζοντας πως έτσι θα καταφέρει να επαναφέρει στη ζωή την αγαπημένη του η οποία στο μεταξύ είχε πεθάνει από τους άνδρες του Σετ.

Γενικά η ταινία δεν έχει κάποιο μυστήριο ή ανατροπή ούτε αφορά ένα ευρηματικό σενάριο.Είναι μια απλή βασική πλοκή δράσης,άπειρες φορές δοκιμασμένη στο παρελθόν,η οποία δεν στοχεύει σε κάποιο βαθύτερο προβληματισμό του κοινού αλλά θέλει να εντυπωσιάσει.

Περιέχει έντονες και σίγουρα παραπάνω από ικανοποιητικές σκηνές δράσης για τις οποίες μας προετοίμασε από το trailer.Επίσης η επιλογή του σκηνοθέτη να δώσει στους θεούς  σχεδόν ανθρώπινη μορφή την οποία όμως άλλαζαν όταν μάχονταν και μεταμορφώνονταν στη γνωστή από την μυθολογία τερατοειδή μορφή τους ,παρότι κρίθηκε από πολλούς ως αρνητική,μάλλον επιτυχημένη ήταν.Έδωσε μεγαλύτερη ένταση και ποικιλία στις μάχες και τις έκανε να μοιάζουν σαφώς πιο θεϊκές.

Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών ήταν ικανοποιητικές για το είδος και το επίπεδο της ταινίας, εκεί όμως που έχασε μεγάλη συμπάθεια ήταν στα εφέ. Η υπερβολική χρήση του CGI “έκαψε” την ταινία (αποκορύφωμα η εμφάνιση του θεού Ρα μέσα από τις φωτιές και η απεικόνιση της μάχης του με το δαίμονα Απόφι,διαστημική σκηνή που θα ζήλευε άνετα το Star Wars ή η αποτυχημένη ιδέα να έχουν χρυσό αίμα οι θεοί) και ευθύνεται για το μεγαλύτερο μέρος της κακής κριτικής που δέχεται.Στην προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα επιβλητικό σκηνικό της Αρχαίας Αιγύπτου και να παρουσιαστεί η διαφορά θεών και ανθρώπων όχι μόνο δεν εντυπωσίασε αλλά πιο πολύ κούρασε και θύμισε καρτούν.

Γενικά είναι ταινία που δεν θες να πας να τη δεις αλλά αν τύχει και την πετύχεις στην τηλεόραση δεν θα πεις και όχι.
Αν ξέρεις τι βλέπεις και δεν την πάρεις στα σοβαρά θα την απολαύσεις, θα κρατήσεις τις μάχες ενώ θα ξεχάσεις γρήγορα τα τουλάχιστον ατυχή εφέ. Μη σου πω θα νομίζεις στο τέλος πως είδες μια αμερικανιά μεν,αλλά καλή δε.
Μην την πατήσεις,δεν είναι. Στην τελική,η ίδια η ταινία αδίκησε τον εαυτό της και τον άφησε να μείνει στις αποτυχίες της χρονιάς.Ταινία με βάση την αρχαιότητα που έχει Gerald Butler και Jamie Lannister από το Game of Thrones (τον Nikolaj Coster-Waldau) και να καταλήγει στον πάτο θέλει προσπάθεια και οι συντελεστές της το πέτυχαν.