Πριν λίγες ημέρες βρέθηκα στην εθελοντική αιμοδοσία που οργάνωσε η Μη κυβερνητική οργάνωση WΑΗΑ-Ηellas, στα γραφεία της στο κέντρο της πόλης, αποφασισμένη να ξεπεράσω την φοβία και την αποστροφή που με διακατέχει για τα νοσοκομεία και να δώσω αίμα. Είναι κάτι που ήθελα πολύ καιρό να κάνω και ενώ ήμουν ενημερωμένη για τα πολλαπλά οφέλη του στην κοινωνία, δεν το είχα τολμήσει.

Δυστυχώς δεν αποτελώ την εξαίρεση αλλά μάλλον τον κανόνα. Η Ελλάδα σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, κατατάσσεται στις 60 χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο που δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσουν αυτόνομα τις ανάγκες τους για αίμα και στηρίζονται σε δότες αντικατάστασης. Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2011, διαπιστώθηκε πως ποσοστό λιγότερο του 50% των ετήσιων αναγκών της ικανοποιείται από εθελοντές αιμοδότες. Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο αποδεικνύει πως στην χώρα μας η μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού δεν είναι ενημερωμένη για την διαδικασία και τα οφέλη της αιμοδοσίας και πως μόλις το 0.65% του πληθυσμού είναι τακτικοί εθελοντές αιμοδότες.

Η παρουσία μου στην εν λόγω αιμοδοσία αποτέλεσε την αφορμή ώστε να αντιληφθώ πόσο καίριο είναι να δίνεις τακτικά αίμα. Η ανάγκη που υπάρχει για αίμα καθώς και η ευχαρίστηση που σου προσφέρει μια καλή πράξη και το γεγονός πώς ξέρεις ότι βοηθάς κάποιον που πράγματι το έχει ανάγκη είναι πολύ σημαντική. Ενώ όσο δυσάρεστα είτε κοινότυπα κι αν ακούγονται τα σλόγκαν στις διαφημίσεις για αιμοδοσία κρύβουν μια αναμφισβήτητη αλήθεια. Υπάρχει όντως η πιθανότητα που όλοι απευχόμαστε: να χρειαστείς εσύ ή κάποιος οικείος σου αίμα.

Αξίζει να αναφερθεί ότι παράλληλα με την αιμοδοσία, στον ίδιο χώρο έγινε και ενημέρωση και δειγματοληψία για την Εθελοντική Δωρεά Μυελού των Οστών, με ενεργό παρουσία του ΕΟΜ (Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων) που συνεργάζεται με την Τράπεζα Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών «Όραμα Ελπίδας».

Η σύντομη συζήτηση που ακολούθησε με την υπεύθυνη της Μη κυβερνητικής οργάνωσης για την Βόρεια Ελλάδα κυρία Masa Misic, ακτιβίστριας με διευρυμένη συμμετοχή σε ανθρωπιστικές δράσεις, με βοήθησε να αντιληφθώ ενδελεχώς τα οφέλη αλλά και τους λόγους που ο μέσος όρος των πολιτών της χώρας μας επιλέγει να μην δίνει αίμα τακτικά.

-Ποιοι είναι οι λόγοι που ωθούν μια ΜΚΟ να οργανώσει μια εθελοντική αιμοδοσία;

Σαν ανθρωπιστική οργάνωση χρέος και πρωταρχικός μας στόχος είναι να βοηθάμε όσους το έχουν ανάγκη. Πιο συγκεκριμένα στην Ελλάδα η αποστολή μας προσφέρει επί του παρόντος πρωτοβάθμια ιατρική βοήθεια σε πρόσφυγες σε πέντε κάμπ στην Βόρεια Ελλάδα. Η παρουσία μας εδώ μετρά σχεδόν δύο χρόνια και αναρωτηθήκαμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να προσφέρουμε κάποια επιπλέον βοήθεια στην ελληνική κοινωνία γενικότερα. Η πρώτη ιδέα και αυτή που θεωρήσαμε πιο σημαντική ήταν η εθελοντική αιμοδοσία. Ήταν ο δικός μας τρόπος να πούμε ευχαριστώ. Πρέπει σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι το πρακτικό σκέλος της διοργάνωσης ανέλαβε σε συνεργασία με την Μονάδα Αίματος του Γ.Ν.ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης, η ιατρική συντονίστρια της ομάδας Dr. Βάλια Παπαγεωργίου η οποία είναι αιματολόγος και η βοήθεια της υπήρξε πολύτιμη στην υλοποίηση της ιδέας μας.

-Ποιοι παράγοντες θεωρείτε πως λειτουργούν αποτρεπτικά στο να γίνει κάποιος αιμοδότης;

Νομίζω πως οι περισσότεροι φοβούνται πράγματα που στην πραγματικότητα δεν υφίστανται. Παραδείγματος χάριν ότι μπορέι να υπάρξει μόλυνση κατά την διαδικασία ή ότι οι εκάστοτε συνθήκες υγιεινής ενδέχεται να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στον αιμοδότη. Πρακτικά τίποτα από αυτά δεν ισχύει και νομίζω ότι τα εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά αιμοδοτών στον Δυτικό κόσμο ‘οφείλονται στην έλλειψη κατάλληλης ενημέρωσης αναφορικά με την διαδικασία.

-Ποιο είναι το κύριο όφελος του να γίνει κάποιος εθελοντής αιμοδότης;

Αυτό που μου έρχεται πρώτο στο μυαλό και θεωρώ πως είναι και το σημαντικότερο, είναι πως μας παρέχεται η δυνατότητα με μια ανώδυνη διαδικασία να σώσουμε την ζωή ενός ανθρώπου που το έχει ανάγκη. Πιστεύω πως αυτό θα πρέπει να ένα επαρκές κίνητρο ώστε κάποιος να αποφασίσει να γίνει αιμοδότης.