Πηγή φωτογραφίας

Την προηγούμενη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε στο Αμβούργο της Γερμανίας η Σύνοδος των G20, δηλαδή των 20 πιο ανεπτυγμένων οικονομιών του πλανήτη.

Γενικότερα, χαρακτηρίστηκε ως μια απόπειρα να συζητηθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων φλέγοντα πολιτικά και οικονομικά ζητήματα της παγκόσμιας σκηνής και ως επακόλουθο να βρεθεί ένας συμβιβασμός ή μια λύση στα θέματα αυτά πόσω μάλλον όταν προβλήματα όπως η εμπόλεμη κατάσταση στην Συρία χρίζουν άμεσης, όσο το δυνατόν, αντιμετώπισης. Ακριβώς επειδή αυτή η σύνοδος έλαβε χώρα στο Αμβούργο, η Γερμανία και συγκεκριμένα η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ επιδίωξε να φανεί σαν μια ηγέτης που κρατά τις ισορροπίες και έχει την ικανότητα να επιλύει σημαντικές διαφορές ειδικά από την στιγμή που η Αμερική και η ρητορική του προέδρου της Ντόναλντ Τράμπ περί «απομονωτισμού» άφηναν ένα σημαντικό κενό εξουσίας.

Θα πει κανείς ότι σίγουρα πρόκειται για μια αρκετά φιλόδοξη επιθυμία της Γερμανίας να αναλαμβάνει τέτοιους ρόλους παγκόσμιας εμβέλειας αλλά ας μην ξεχνάμε ότι το τελευταίο διάστημα οι σχέσεις των δύο χωρών, Γερμανίας-ΗΠΑ δεν ήταν και οι καλύτερες. Φαίνεται, μάλιστα, ότι η Καγκελάριος μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιδιώκει να καλλιεργήσει νέες επαφές εκτός Ευρώπης με σημαντικούς εταίρους όπως ο Καναδάς και η Κίνα σε ένα πλαίσιο πολιτικών και οικονομικών πρωτοβουλιών αρκετά διαφορετικών σε σχέση με το παρελθόν και τους στενούς δεσμούς με την Αμερική. Ενώ, λοιπόν, θα περίμενε κάποιος η σύνοδος να διεξαχθεί ομαλά στο Αμβούργο, παρότι ήταν γνωστό ότι θα υπήρχαν διαδηλωτές και πορείες, τελικά μόνο ειρηνικές δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι διαδηλώσεις αυτές ενώ παράλληλα αμαύρωναν διεθνώς και την εικόνα που επθυμεί να καλλιεργήσει η Γερμανία, ότι δηλαδή είναι μια χώρα που μπορεί να φιλοξενήσει ένα τέτοιο γεγονός, όπως είναι η Σύνοδος των G20 χωρίς προβλήματα.

Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι οι ταραχές προκλήθηκαν κυρίως από συγκρούσεις αστυνομικών με άτομα ακραίων ιδεολογικών αποχρώσεων ενώ αντίθετα η πλειοψηφία του κόσμου που συμμετείχε δεν επιθυμούσε εκτεταμένα επεισόδια. Παράλληλα, οι ηγέτες των χωρών της συνόδου σε ένα αρκετά ήρεμο κλίμα διαβουλεύονταν για διάφορα ζητήματα ενώ έξω επικρατούσε αναταραχή. Επιπλέον, οι Σοσιαλδημοκράτες επιρρίπτουν την ευθύνη στην Καγκελάριο Μέρκελ για το ότι δεν μπόρεσε να διατηρήσει την ασφάλεια και την τάξη κατά την διάρκεια της συνόδου ενώ ας μην ξεχνάμε ότι ο δήμαρχος της πόλης του Αμβούργου Όλαφ Σόλτς είναι ένας σοσιαλδημοκράτης ( αντιπρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος) τον οποίο με την σειρά του κατηγορούν οι Χριστιανοκοινωνιστές (το αδελφό κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών) και οι Φιλελεύθεροι για τον ίδιο λόγο.

Όλες οι πολιτικές δυνάμειες, κυρίως οι δύο μεγαλύτερες, Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες, αναλώθηκαν σε κατηγορίες ο ένας τον άλλον, για το ποιος έφταιγε περισσότερο με σκοπό να αποκομίσουν προεκλογικά οφέλη, λόγω και προεκλογικής περιόδου αφού τον Σεπτέμβριο θα γίνουν οι γερμανικές βουλευτικές εκλογές.

Σίγουρα, δόθηκαν πολλά μηνύματα μέσα από την Σύνοδο και τις αποφάσεις της αλλά και διάφοροι συμβιβασμοί. Πάντως, ακόμα και σε χώρες που δεν ενδείκνυνται για τέτοια επεισόδια και ζημίες, προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι έγιναν τόσες καταστροφές παρόλο που τα μέτρα ασφαλείας ήταν αυξημένα. Η εικόνα του Αμβούργου αλλά και της Γερμανίας αναμφισβήτητα αμαυρώθηκε διεθνώς το ζήτημα όμως δεν είναι αν φταίει το ένα κόμμα ή το άλλο αλλά να αποτραπούν τέτοιες βιαιότητες στο μέλλον και οι πολίτες να μπορούν να διαδηλώνουν ειρηνικά. Οι εκλογές και η περίοδος πριν απο αυτές αναμφίβολα ανεβάζουν την αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων αλλά η ασφάλεια των πολιτών ας μην γίνεται ζήτημα αποφυγής πολιτικού κόστους και κέρδους εκλογικών «πόντων».