Στη σύντομη αλλά πολυτάραχη βιομηχανική ιστορία της Ελλάδας, η υφαντουργία αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο κομμάτι της. Ριζωμένη βαθιά στην ελληνική παράδοση και μυθολογία, από τον αργαλειό της Πηνελόπης και τον μίτο της Αριάδνης, η υφαντουργία συνεχίζει και σήμερα να αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ελληνικής βιομηχανίας.

Άποψη της Βίλας Δρακόπουλου/ Πηγή: Σπύρος Σπούρδος

Η σημαντικότητα της ωστόσο, δεν θα πρέπει να επισκιάζει άλλους τομείς, όπως η κατασκευή αυτοκινήτων.

Κτήμα Δρακόπουλου 

H ιστορία του κτήματος Δρακόπουλου, θα διαδραματιστεί στην περιοχή των Άνω Πατησίων σε μια έκταση 9 στρεμμάτων, με 3 κτήρια εντός της εκτάσεως αυτής.

Η βιομηχανική χρήση του κτήματος θα ξεκινήσει το 1882, υπό την ιδιοκτησία της εταιρίας Σ. Βεζανής και Σελάς. Κατά τις πρώτες δεκαετίες το εργοστάσιο εριουργίας, δεσπόζει ανάμεσα σε χωράφια, αμπελώνες και κάποιες εξοχικές κατοικίες με κήπους, με τα Πατήσια να θεωρούνται Αθηναϊκή επαρχία.

Άποψη της Βίλας Δρακόπουλου/ Πηγή: Σπύρος Σπούρδος

Το 1922 τόσο η επιχείρηση όσο και η ακίνητη περιουσία, θα αγοραστεί από την ομόρρυθμη Εταιρία Κ. & Α. Δρακόπουλου, η οποία θα δώσει και το όνομα της στην έκταση του κτήματος αυτού. Η εταιρία θα συνεχίσει την λειτουργία του εργοστασίου, στρεφόμενη προς τη βαμβακουργία, ενώ στην υπόλοιπη έκταση θα  ανεγερθεί μια έπαυλη, ένα κτήριο γραφείων καθώς και ένα βοηθητικό κτίριο νεοκλασικού ρυθμού.

Εντός της δεκαετίας του ’50, το εργοστάσιο θα σταματήσει την λειτουργία του, ενώ ο Δρακόπουλος με το θάνατο του το το 1977 σε ηλικία 97 ετών, θα μεταβιβάσει τις μετοχές του και όλη την ακίνητη περιουσία του στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό.

Από τη βαμβακουργία στα χέρια του Ερυθρού Σταυρού

Αρχεία του Ερυθρού Σταυρού/ Πηγή: Σπύρος Σπούρδος

Μετά την παραχώρηση των κτηρίων στον Ερυθρό Σταυρό για κοινωφελείς σκοπούς, μέσω της τροποποίησης του ρυμοτομικού σχεδίου της Αθήνας, το κτήμα θα χαρακτηριστεί κοινόχρηστο πράσινο, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του θα αποδοθεί σε δημόσια χρήση ως πάρκο το 1988.

Ωστόσο, το 1991 τα κτήρια θα αποχαρακτηριστούν από την τότε αναπληρώτρια υπουργό Πολιτισμού Α. Ψαρούδα-Μπενάκη το 1991, ενώ την περίοδο 1995-1998 θα εγκατασταθεί στη βίλα του κτήματος, κέντρο περίθαλψης ασθενών με AIDS, το οποίο και έπειτα θα εγκαταλειφθεί.

Το 2003, η δήμαρχος Ν. Μπακογιάννη, θα τροποποιήσει το ρυμοτομικό σχέδιο των Αθηνών, με τα κτήρια να αποχαρακτηρίζονται πλέον ως χώρος πρασίνου, ενώ το 2004 η κυβέρνηση θα εγκρίνει επισήμως τον αποχαρακτηρισμό, με υπουργική απόφαση.

Οι ύποπτες κινήσεις του Ερυθρού Σταυρού

Άποψη της Βίλας Δρακόπουλου/ Πηγή: Σπύρος Σπούρδος

Τον Ιούλιο του 2009, ο δήμαρχος Αθηναίων Ν. Κακλαμάνης θα υπογράψει μνημόνιο συνεργασίας με τον πρόεδρο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Α. Μαρτίνη, με πρόβλεψη την κατασκευή εντός του κτήματος 2 κτηρίων, εκτάσεως 4.000 τ.μ. για τον Ερυθρό Σταυρό και το Δήμο Αθηναίων, και εκτάσεως 5.000 τ.μ. για τον κατασκευαστή.

Το μνημόνιο προβλέπει την κατασκευή ενός δημοτικού θεάτρου,  έκτασης 1.000 τ.μ. με πάρκινγκ 300 θέσεων, καθώς και την κατασκευή γραφείων έκτασης 3.000 τ.μ., με σκοπό τη μεταστέγαση όλων των υπηρεσιών του Ερυθρού Σταυρού.  Τα σχέδια του δεύτερου κτηρίου περιλάμβαναν καταστήματα στο ισόγειο και κατοικίες ή γραφεία στους πάνω ορόφους.

Συνεργεία του Ερυθρού Σταυρού αιφνιδίασαν τους κατοίκους της περιοχής στις 12/8/2009, κατεδαφίζοντας κάποια από τα διατηρητέα κτήρια με τη συνδρομή αστυνομικών δυνάμεων, κατέχοντας άδεια κατεδάφισης, η οποία εκδόθηκε τον ίδιο μήνα.

Παρά την αντίθεση της Επιτροπή Κατοίκων για τη διάσωση του Κτήματος Δρακόπουλου, στην ανέγερση του κτηρίου, τόσο η πολυετής λεηλασία εντός των κτηρίων, όσο και περίεργες πυρκαγιές εντός των κτηρίων, θα καταστρέψουν μεγάλο μέρος τους, με αυτά μέχρι και σήμερα να παραμένουν ερειπωμένα.

Εμπρησμός στη Βίλα Δρακόπουλου/ Πηγή: Σπύρος Σπούρδος

Άποψη από το εσωτερικό της Βίλας Δρακόπουλου/ Πηγή: Σπύρος Σπούρδος