Β’ αξιολόγηση. Survivor. Β’ αξιολόγηση και πάλι survivor. Ενδιάμεσα λίγο Βατοπαίδι και μετά πάλι survivor.

Επανάληψη ευτυχισμένοι μαζί και πάλι β’ αξιολόγηση. Σας φαίνεται γνώριμο; Όποιος ξημεροβραδιάζεται μπροστά στο χαζοκούτι έχει μια προκαθορισμένη ως η άνω ρουτίνα. Το παρακάτω άρθρο δεν αποτελεί μια από τους κλασσικούς εικονογραφημένους αφορισμούς της ψευτοκουλτούρας που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και κράζει οποιονδήποτε θεωρώντας εαυτόν ως πολιτικά ορθή. Ωστόσο, δεν μπορώ να παραβλέψω πως ως κοινωνία οδηγούμε ένα αυτοκίνητο που κινείται με 300 χλμ/ώρα πάνω σε έναν χαλύβδινο τοίχο. Δεν χρειάζεται να σας πω τι παθαίνει ο οδηγός σε περίπτωση σύγκρουσης. Και γιατί το λέω αυτό;

Την ώρα που ψυχαγωγικά προγράμματα αγγίζουν 60άρια και 70άρια κυρίως στο νεανικό κοινό, εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει ανάλογο ποσοστό στα ενημερωτικά δελτία για να αντιληφθεί η παραγωγική γενιά του μέλλοντος τι συμβαίνει στην χώρα που ζει, κάτι αξιοσημείωτο συμβαίνει στην χώρα. Αντιπροσωπείες ξένων δανειστών έρχονται κρυφά και επιδίδονται σε μαραθώνιους meeting σε πολυτελέστατα ξενοδοχεία στην χώρα μας, αντιπροσωπείες Ελλήνων πολιτικών στέλνονται σε meeting σε χώρες της Ευρώπης, ακροδεξιά αποκυήματα μιας άλλης εποχής και ιδεολογίας νεκραναστημένης παίρνουν έδαφος έναντι των προοδευτικών θεμελίων της Γηραιάς Ηπείρου ενώ ένας γείτονας με Σύνδρομο Ναρκισσισμού αμφισβητεί χωρικά ύδατα, εθνικά εδάφη και απειλεί με ορδές πονεμένων ψυχών την ώρα που οδεύει προς την σουλτανοποίηση του. Δεν θα αναφερθώ στην παρακμή του δικαστικού συστήματος που νομιμοποίησε, έστω και αν έπειτα από 3-4 χρόνια έσπευσε να ανακαλέσει, έναν παράφρονα με “χρυσόβουλα” από το…. Μοναστηράκι. Ούτε επίσης θα αναφερθώ στην αθώωση του Κλήρου ΑΕ από σκάνδαλα που επισφράγισαν την διαφθοροκρατία της τελευταίας 40ετίας… ο νοών νοεί τω κύριοι.

Ας τα πάρουμε με την σειρά. Οικονομία. Και μάλιστα Οικονομική Κατάσταση της Ελλάδας, σήμερα. Ο Henry Ford, ο διάσημος αυτός βιομήχανος με την ομώνυμη μάρκα αυτοκινήτων, έλεγε κάποτε ότι αν ο λαός μάθει πως λειτουργεί πραγματικά το νομισματικό και τραπεζικό σύστημα θα γινόταν επανάσταση αύριο το πρωί. Και είχε δίκιο. Αν σκεφτείς ότι όλη η φασαρία της 7ετίας έγινε για να σωθούν συστημικές τράπεζες υποθηκεύοντας το μέλλον γενεών επί γενεών και τώρα αυτές οι συστημικές τράπεζες σε κυνηγάνε από το πρωί μέχρι το βράδυ για ένα δάνειο που πήρες τα “χρυσά χρόνια” του ελληνικού καπιταλισμού, τότε μάλλον καταλαβαίνεις πως ο παραλογισμός δεν είναι φαντασία αλλά υπαρκτός και βιώσιμος σε κάθε έκφανση της καθημερινής μας ζωής. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα και τροφή για σκέψη ή για γαργάρα για κάθε ιδεολογία.

Πάμε στα τεκταινόμενα. Αυτή τη στιγμή έχουμε φορτωθεί πάνω από 80 δις καπέλο ως χρέος το οποίο προήλθε από εξωτερικούς δανειστές για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μετά την πολιτική αστάθεια του δημοψηφίσματος του 2015. Capital Controls ακόμα υφίστανται, η φοροδιαφυγή έχει αυξηθεί στα 16 δις ευρώ ετησίως λόγω των υψηλών φορολογικών συντελεστών και ασφαλιστικών εισφορών, οι συνταξιοδοτικές δαπάνες του κράτους είναι πολύ χαμηλότερες από αυτές προ κρίσης ενώ οι περικοπές αυξάνονται προοδευτικά. Σε γενικές γραμμές παίζουμε με το λεξικό, για το αν δηλαδή στον ορισμό του ελληνικού κράτους θα γράφει αναπτυγμένο ή αναπτυσσόμενο.

[widget id=”text-6″]

Β’ Αξιολόγηση και στάχτη στα μάτια

Τι είναι αυτή η Β αξιολόγηση που έχει μονοπωλήσει τα κεντρικά δελτία ειδήσεων, για όσους ενημερώνονται πλέον για το τι γίνεται στον τόπο και δεν βλέπουν επαναλήψεις με τον Γιάννη Μπέζο στο Μέγκα. Όταν το καλοκαίρι του 2015 ήμασταν κοντά σε ένα μεγάλο πιστωτικό γεγονός, αφού τεράστια ποσά καταθέσεων διέφευγαν από τα τραπεζικά γκισέ, έπρεπε επιτακτικά να υπογραφεί μια συμφωνία-συνθηκολόγηση που να απέτρεπε την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος με όποιο πολιτικό κόστος και αν είχε αυτή η λύση. Έτσι, συνθηκολόγησε η χώρα στην υπογραφή ενός τρίτου μνημονίου χρηματοδότησης από ευρωπαϊκούς πόρους ώστε να σταθεροποιηθεί το ελληνικό σύστημα. Όπως όμως κάθε δανειακή σύμβαση συνοδεύεται από όρους και μάλιστα δυσβάσταχτους. Η πρώτη αξιολόγηση ξεκίνησε λίγο μετά το 3ο μνημόνιο και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου όπου ο ελληνικός λαός εμπιστεύτηκε την “Αριστερά” να συνεχίσει το “επιτυχημένο” έργο της και έκλεισε τον περασμένο Μάιο όπου και υπογράφτηκε η αναθεώρηση του 1ο μέρους της συμφωνίας. Όλοι θα θυμάστε το Υπερταμείο, τις περικοπές στις συντάξεις, το ΦΠΑ, την παραμονή του ΕΝΦΙΑ και άλλα τέτοια όμορφα και κυρίως αριστερά πραγματάκια….

Όπως κάθε δανειστής, έτσι και οι δικοί μας έχουν επιτροπές(Τροικά, κλπ) που αξιολογούν ανά τακτά διαστήματα πως τηρούνται οι όροι της υπογεγραμμένης σύμβασης και πως αποπληρώνονται οι τοκισμένες δόσεις. Η αξιολόγηση στην ουσία είναι ένα crash test φερεγγυότητας του ελληνικού Δημοσίου, ότι δηλαδή εφαρμόζει τις “μεταρρυθμίσεις” που προβλέπονται ώστε να εξασφαλίζονται τα νούμερα-στόχοι(έσοδα,πλεόνασμα,κλπ) για να εκταμιεύονται τα απαραίτητα δανειακά κεφάλαια για να στηρίζεται το εύθραυστο σύστημα.

Έλα που όμως όταν δεν υπάρχει πολιτική βούληση, όταν κινδυνεύει ο “δανειζόμενος” από δυσβάσταχτα πολιτικά κόστη, όταν σκέφτεται την καρέκλα και έχει έναν κομματικό στρατό να βολέψει, όταν δεν υπάρχει προθυμία για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις τότε δεν πρόκειται ούτε να ελαφρυνθούν τα νοικοκυριά, ούτε να ανασάνει η πραγματική οικονομία, ούτε να προχωρήσει η διαδικασία της δανειοληψίας του ελληνικού κράτους και να εκπληρωθούν οι υποχρεώσεις.

Πολλοί αναρωτιούνται τι θα γινόταν αν το κράτος ακολουθούσε τον δρόμο μιας δημιουργικής αυτοκαταστροφής αρνούμενο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των δανειστών ενώ άλλοι διερωτώνται τι θα γινόταν αν είχαμε τεχνοκράτες πολιτικούς και όχι κομματικούς πολιτικάντες… η συνέχεια στο επόμενο άρθρο!