Πηγή εικόνας: iforinterview.com

Έχει συμπληρωθεί ένας χρόνος από τη στιγμή που ο Covid-19 εισήλθε για τα καλά στις ζωές μας. Οι διαστάσεις που έλαβε η εξάπλωση του οδηγήσαν σχεδόν ολόκληρη την υφήλιο σε αναγκαστικό εγκλεισμό με απώτερο σκοπό την προστασία του υπέρτατου αγαθού, της ζωής. Με έναν πρωτόγνωρα βίαιο τρόπο, οι ζωές μας άλλαξαν.  Έναν χρόνο μετά, μετράμε πληγές, θανάτους και ώρες μπροστά σε οθόνες που αδυνατούν να μας εξασφαλίσουν μια ζωή στα μέτρα που την έχουμε ονειρευτεί.

Εν μέσω αυτής της κατάστασης, η καταστολή δεσπόζει. Η κυβέρνηση επενδύει στην αστυνομοκρατία και την τιμωρητική λογική των τσουχτερών προστίμων για να διαφυλάξει την ομαλή έκβαση της πανδημίας, αγνοώντας την αναγκαιότητα για λήψη μέτρων που θα προσφέρουν ανάσα στα νοσοκομεία και στο υγειονομικό προσωπικό που δοκιμάζει τις αντοχές του καθημερινά όλο αυτό το διάστημα.

Η κατάχρηση της εξουσίας εκ μέρους των αστυνομικών αρχών και η χρήση βίας είναι κάτι περισσότερο από εμφανής τους τελευταίους μήνες. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός που έλαβε χώρα την Κυριακή 7/3/2021 στη Νέα Σμύρνη, με την απροκάλυπτη σωματική βία σε βάρος νεαρού πολίτη, για την οποία διατάχθηκε ΕΔΕ με τον αστυνομικό-δράστη να τίθεται σε διαθεσιμότητα. Ηχηρό ήταν το μήνυμα του κόσμου της Νέας Σμύρνης που πραγματοποίησε ειρηνικές διαδηλώσεις ενάντια στην άσκηση αστυνομικής βίας, καθώς και της διαδήλωσης της Πέμπτης 11/03/2021, ημέρας δράσης για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ενάντια στον αυταρχισμό που πραγματοποιήθηκε ύστερα από πρωτοβουλία Νομικών και Δικηγόρων. Στο μύλο της βίας ήρθαν να προστεθούν τα επεισόδια που σημειώθηκαν μετά το πέρας της διαδήλωσης της Πέμπτης 11/03/2021 στη Νέα Σμύρνη, όπου και τραυματίστηκε ένας αστυνομικός.

Πηγή εικόνας: left.gr

Φαίνεται πως η αστυνομία αποκτά κεντρικό ρόλο στη διαχείριση των γόρδιων δεσμών της κυβέρνησης, μιας και έχει εισέλθει στα πανεπιστήμια, στις διαδηλώσεις, στην άσκηση του δημοσιογραφικού έργου. Η παρουσία αστυνομίας στους πανεπιστημιακούς χώρους αποτελεί νόμο του κράτους εδώ και λίγο καιρό, παρά τις αντιδράσεις μέρους του ακαδημαϊκού και φοιτητικού κόσμου. Διαμαρτυρίες πνίγονται στο νερό της “αύρας” και των χημικών που εκτοξεύονται για τη διάλυση του συγκεντρωμένου κόσμου. Δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ ασκούν υπό ασφυκτικό καθεστώς το έργο τους στις διαδηλώσεις με την αστυνομική βία να εκτοξεύεται και προς την δική τους πλευρά.  Αστυνομία παντού, ασφάλεια πουθενά, λοιπόν.

Η θεσμική βία έδειξε τα δόντια της και προς την πλευρά του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος ζητά την μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού, όπως ορίζει νομοθετική διάταξη, η οποία έχει ψηφιστεί από το ελληνικό κοινοβούλιο. Το αίτημα του απορρίφθηκε πρόσφατα από την Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών. Με μόνο όπλο το σώμα του και με δεδομένο τον ειδεχθή χαρακτήρα των πράξεων του, έδωσε τη δική του μάχη να εξασφαλίσει την ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματος του ως κρατούμενου και φυλακισμένου. Είναι πολλοί εκείνοι που εξέφρασαν προβληματισμούς για τη λειτουργία του κράτους δικαίου. Με δήλωση του την Κυριακή 14/03/2021 όρισε το τέλος της απεργίας πείνας με χαρακτηριστική την δήλωση του «Αυτό που γίνεται εκεί έξω είναι πολύ πιο σημαντικό από αυτό για το οποίο ξεκίνησε. Μπροστά στη δύναμη αυτών των αγώνων, δηλώνω απ’ τη μεριά μου ότι με την καρδιά και το μυαλό  είμαι κι εγώ εκεί, ανάμεσά σας». 

Μοιάζει να έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου. Η κρίση ως απότοκο της πανδημίας μας φέρνει αντιμέτωπους με σκοτάδια που δεν ξέραμε πως κρύβουμε. Το πραγματικό κατά Lacan εισβάλλει χωρίς προειδοποίηση και αναστατώνει. Η κοινωνία διψά για λίγη ανάσα.  Θεμελιώδεις αξίες τίθενται υπό αμφισβήτηση. Οι λέξεις ιατρικοποιούνται, οι πόλεις φρουρούνται, η δυστοπία μας περιβάλλει, η πόλωση δεσπόζει. Η αλληλεγγύη δείχνει έναν δρόμο με λιγότερο φόβο και βία. Η ελευθερία προς αναζήτηση…

«Κανένα σύστημα δε θα σας υποσχεθεί την ελευθερία σας, δεν υπάρχει τέτοιο σύστημα, σας είπαν ψέματα. Μόνιμα θα διεκδικείτε ολοένα και περισσότερο αυτό που σας αρνούνται βασιζόμενοι στην κούρασή σας, με λίγες μόνο εξαιρέσεις. Μα, με τις εξαιρέσεις ο κόσμος προχωρά. Όσοι αντέξετε θα πάτε ένα βήμα πιο μπροστά». Μάνος Χατζιδάκις