H συνέντευξη της Έλενας Ράπτη στο inzone.gr

Η Έλενα Ράπτη, υποψήφια βουλευτής με την ΝΔ στην περιφέρεια Α’  Θεσσαλονίκης, λίγα 24ωρα πριν τις κρισιμότερες εκλογές της μεταπολίτευσης, μίλησε στο zone και τον Χρήστο Νταούλα.

Πιστεύω πως η οικονομική πολιτική πρέπει να αλλάξει άμεσα. Μέχρι σήμερα ασκήθηκε κάτω από ειδικές συνθήκες και για συγκεκριμένους σκοπούς. Έχοντας πετύχει πλέον τη δημοσιονομική σταθερότητα πρέπει άμεσα να αλλάξουμε το μίγμα της για να πετύχουμε την ανάπτυξη. Που σημαίνει, να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον με χαμηλούς φόρους, με προσκλήσεις ξένων επενδυτών, με φορολογικά και ασφαλιστικά  κίνητρα σε επιχειρήσεις, με δημόσιες επενδύσεις. Θα μου πείτε γιατί τώρα και όχι χθες; Γιατί απλά τίποτε από τα παραπάνω δε θα μπορούσε να συμβεί σε ένα περιβάλλον κρίσης που απαιτεί φόρους, αποτρέπει τις επενδύσεις, δεν έχει διαθέσιμους πόρους για κίνητρα. Τώρα όμως μπορούμε. Με εθνικές πολιτικές αλλά και με την πρόσφατη ιστορική απόφαση ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Ήδη άλλωστε κινούμαστε σε πρωτογενή πλεονάσματα και θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Σε αντίθεση με αυτά αξίζει κάποιος να σκεφτεί ένα διαφορετικό κλίμα, μιας αριστερής κυβέρνησης, φοβικής στην επιχειρηματικότητα και το κέρδος, που υπόσχεται υψηλούς φόρους, εθνικοποιήσεις τραπεζών και επαναφορά κρατικών μονοπωλίων.

Η έξοδος από το μνημόνιο θα συνέβαινε αν δεν είχαμε εκλογές. Είχε οριστεί μια τεχνική παράταση για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και η χώρα από 1 Μαρτίου θα περνούσε στη μετά το μνημόνιο εποχή. Αυτό όμως κρίθηκε κομματικά ασύμφορο από το ΣΥΡΙΖΑ αφού θα έχανε το μόνο αντιπολιτευτικό του εργαλείο. Και σε αυτή τη γραμμή ακολούθησαν και οι υπόλοιποι πολιτικοί σχηματισμοί μειωμένης ευθύνης οι οποίοι χρησιμοποίησαν έναν πολιτειακό θεσμό για να προκαλέσουν εκλογές. Αυτό πήγε στραβά. Το ότι δε σεβάστηκαν την πιο κρίσιμη στιγμή της χώρας και τις μεγάλες θυσίες των πολιτών. Και επιτέλους νομίζω πως ήρθε η ώρα κάποτε να κάνουμε εκλογές κάθε 4 χρόνια. Αλλιώς ας αλλάξουμε το Σύνταγμα ώστε να γίνονται εκλογές κάθε 2. Ή όποτε εξυπηρετεί τα κομματικά συμφέροντα του καθενός.

Δεν έχετε άδικο. Τον Ιούνιο του 2012 όμως, όταν η χώρα βρέθηκε ένα βήμα από την χρεοκοπία, το μνημόνιο βρέθηκε μπροστά μας κληρονομιά από την προηγούμενη συνέντευξη. Και η ερώτηση είναι απλή: ποια ήταν η επιλογή ευθύνης για έναν Πρωθυπουργό; Να αφήσει τη χώρα να χρεοκοπήσει; Να ρισκάρει μια εθνική περιπέτεια τύπου Αργεντινής και Βενεζουέλας που σήμερα παίρνουν τρόφιμα με δελτίο; Να πρέπει να απαντήσει γιατί δεν υπάρχουν στα ταμεία συντάξεις και στις τράπεζες χρήματα; Και ρωτώ καλόπιστα κάθε έλληνα πολίτη: Ποιο θα ήταν μεγαλύτερο ιστορικό και εθνικό λάθος; Ποιο θα τιμούσε έναν Πρωθυπουργό; Να απαλλαγεί από την πολιτική ευθύνη παίρνοντας τη λάθος απόφαση; Ή να επωμιστεί το πολιτικό κόστος παίρνοντας τη σωστή;

Ασφαλώς και θα διαπραγματευτούμε. Με επιχειρήματα, με κόκκινες γραμμές και με αξιοπιστία. Θα δεχθούμε ό,τι είναι σωστό και θα σταματήσουμε αυτό που κρίνουμε πως είναι λάθος. Να σας πω ένα παράδειγμα λάθους στη διαδικασία της τελικής αξιολόγησης που δεν συζητήσαμε καν;. Την πρόταση για μείωση μισθών και συντάξεων. Δεν το αρνηθήκαμε απλά. Το εξαιρέσαμε από την ατζέντα της συζήτησης. Να σας πω κι ένα σωστό που δεχθήκαμε; Να μην υπάρχουν 40άρηδες που παίρνουν σύνταξη! (εκτός από τους αεροπόρους μας). Ήταν δίκαιο να συμβαίνει; Δεν αποτελεί αδικία για όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους που μοχθούν μέχρι τα 60 και 65; Και μάλιστα η ρύθμιση θα ισχύσει από το 2019! Να σας πω ένα ακόμη; Ο συνδικαλιστικός νόμος. Να εκσυγχρονιστεί όπως παντού στην Ευρώπη. Να αλλάξουμε έναν νόμο που έγινε πριν από 32 χρόνια! Να ξέρουμε ποιες είναι οι νόμιμες οργανώσεις. Να μειώσουμε σε λογικά επίπεδα τη διάρκεια της συνδικαλιστικής άδειας που ήταν ανεξέλεγκτη. Να μπορεί να απολυθεί ένας συνδικαλιστής αν είναι κλέφτης ή δολοφόνος, αφού μέχρι σήμερα για να συμβεί αυτό χρειάζονταν η άδεια της συνδικαλιστικής επιτροπής! Εμείς θα διαπραγματευτούμε όπως κάναμε μέχρι σήμερα με βάση το εθνικό συμφέρον. Σε ένα σχέδιο χωρίς νέα μέτρα που θα προκαλέσουν κοινωνικό κόστος. Και που θα έχει ως κέντρο του την ανάπτυξη. Με μια ενεργή γραμμή προληπτικής στήριξης για φτηνό δανεισμό από τις αγορές και με τους εταίρους μας να στηρίζουν ενεργά την Ελλάδα.

Είναι αυτό που είπα παραπάνω. Υπήρχαν ειδικές συνθήκες που δεν επέτρεπαν πιο χαλαρή φορολογική πολιτική. Αυτό όμως πλέον αλλάζει. Όπως έχει ήδη δηλώσει ο Πρωθυπουργός μειώνεται τόσο ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής από το 42% στο 33%, ο ΕΝΦΙΑ κατά 7%, αλλά προχωρά και η θέσπιση ενιαίου φόρου επιχειρήσεων στο 15%. Στη διάρκεια της θητείας κατέθεσα δημόσια την άποψή μου για δύο μεγάλα θέματα. Το πρώτο ήταν ο ΕΝΦΙΑ. Είπα στον αρμόδιο υπουργό πως δεν πρέπει να επιβαρύνει ακίνητα που δεν είναι μισθωμένα και πως οφείλει άμεσα να υπολογιστεί στις πραγματικές αξίες που είναι πολύ χαμηλότερες από τις αντικειμενικές. Το δεύτερο είναι το τέλος επιτηδεύματος. Τι ακριβώς συμβολίζει; Ότι πρέπει να πληρώνει κάποιος απλά για να ασκεί επάγγελμα; Είναι αδιανόητο να υπάρχει ως μέτρο. Οφείλει να καταργηθεί άμεσα. Οι έμποροι και οι επαγγελματίες, παλαιοί και νέοι, χρειάζονται το ακριβώς αντίθετο. Κίνητρα οικονομικά, φορολογικά, ασφαλιστικά και εργασιακά. Η δική μας φορολογική πολιτική όμως θα πρέπει να κριθεί συγκρινόμενη και με την αντίθετη πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Την κατάργηση ΕΝΦΙΑ στο πλαίσιο του «δώστα όλα» και την φορολόγηση με 60% στο πλαίσιο του «πάρτα όλα». Μια θολή φορολογική πολιτική που υπόσχεται τα πάντα χωρίς να δίνει τίποτε.

Τα στοιχεία των διευθύνσεων εμπορίου έδειξαν πως οι αριθμοί βελτιώθηκαν εντυπωσιακά στο τρίτο τρίμηνο το έτους και ειδικά στο λιανικό εμπόριο. Κάτι που συνδυάστηκε με την αύξηση των δημοσίων εσόδων, την μικρή κάμψη της ανεργίας, το άνοιγμα νέων επιχειρήσεων, το ρεκόρ στις τουριστικές αφίξεις. Δεν λέω πως λύθηκαν τα προβλήματα. Αντιθέτως έχω πολύ καλή εικόνα της αγοράς γιατί μεγάλωσα σε εμπορική οικογένεια. Και έχω φίλους άνεργους και επαγγελματίες που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Λέω όμως πως κάτι άλλαζε στη χώρα. Το κλίμα των εκλογών δημιούργησε μια κατάρρευση της εικόνας. Πτώση 30% στην αγορά, αναστολή κάθε επενδυτικής σκέψης, στάση στο εμπόριο. Εμείς μπορούμε να συνεχίσουμε από εκεί που σταματήσαμε. Την αμέσως επόμενη μέρα. Ξέρουμε πως γίνεται και μας εμπιστεύεται η αγορά και η οικονομία. Με το δικό μας μοντέλο τα αποτελέσματα θα είναι άμεσα ορατά για όλους. Δεν θα λύσουν μαγικά τα προβλήματα. Αλλά θα βάλουν την Ελλάδα για πρώτη φορά μετά από χρόνια σε μια τροχιά ανόδου.

 Θέλω να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δώσατε να απαντήσω στα παραπάνω ερωτήματα και να απευθυνθώ μέσα από την ιστοσελίδα σας σε νέους και νέες που έχουν μια διαφορετική ανάγνωση της αλήθειας και της πολιτικής. Και θα μου επιτρέψετε να κλείσω με μια σκέψη που ήδη έχει δημοσιευτεί αλλά αξίζει να ακουστεί και μέσα από το δικό σας μέσο επικοινωνίας.

Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι στις 25 του μηνός. Είναι στις 26. Όταν τελειώσει το «πάρτι» των εκλογών. Όταν σβήσουν τα φώτα της σκηνής εδώ και ανάψουν στην Ευρώπη. Εκεί που θα γραφτεί το μέλλον της χώρας μας. Όποιο θα είναι. Αν πάθει κάτι η Ελλάδα, θα έχει ελάχιστη σημασία ποιος το έκανε. Δε θα έχει καμιά αξία η πολιτική ευθύνη. Δε θα αλλάζει αυτό που θα έχει συμβεί. Αν κάτι πάθει η Ελλάδα το κόμμα που ευθύνεται θα χάσει τα ποσοστά του. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι όμως θα χάσουμε το μέλλον μας.