“Γιάννης Βαρουφάκης: Ανίκητος ή ηττημένος;”
“One of the greatest political memoir of all time” (Guardian).
Έχει κυκλοφορήσει ήδη στην αγγλική γλώσσα και έχει προλάβει να αναδειχθεί σε νούμερο 1 best seller από τη “The Sunday Times”, κορυφώνοντας την αγωνία για την κυκλοφορία του και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πατάκη στις αρχές του Φθινοπώρου. “Ένα από τα πιο σημαντικά έργα όλων των εποχών”, σύμφωνα με τον Άγγλο δημοσιογράφο Paul Mason, είναι λοιπόν το πολυσυζητημένο βιβλίο του πρώην Υπουργού οικονομικών Γιάννη Βαρουφάκη, με τίτλο “Adults in the room” (στα ελληνικά το βιβλίο θα φέρει τον τίτλο “Ανίκητοι ηττημένοι”), που έχει αναμφίβολα προκαλέσει θύελλα στον πολιτικό κόσμο της χώρας.
Απώτερος στόχος αυτού του εγχειρήματος, όπως εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει, διαβάζοντας τα αποσπάσματα που πρόσφατα δημοσιεύθηκαν στον κυριακάτικο τύπο, (και εκείνα που έχουν βγει στο φως του διαδικτύου ήδη από την άνοιξη του 2017!) , φαίνεται να είναι το ξεμπρόστιασμα της νυν ελληνικής κυβέρνησης. Ο πρώην Υπουργός -και “asset”, όπως χαρακτηριζόταν, της τότε κυβέρνησης-, ρίχνει φως σε άγνωστες πτυχές της πολιτικής πορείας της χώρας, αποκαλύπτοντας γεγονότα που υπήρξαν καθοριστικά για τη διαμόρφωση της σημερινής κατάστασης. Με μαθηματική ακρίβεια περιγράφει όλα αυτά που συνέβαιναν όταν οι κάμερες απομακρύνονταν από το Μαξίμου, τα μικρόφωνα στα έδρανα έκλειναν, και οι αποφάσεις και τα λόγια δεν κατευθύνονταν από το φόβο της λαϊκής αντίδρασης.
Φυσικά την έκδοση του βιβλίου ακολούθησαν περήφανα, οι δηλώσεις της αντιπολίτευσης αλλά και των υπόλοιπων κομματικών σχηματισμών, που έσπευσαν να “στήσουν στον τοίχο” την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ζητώντας εξηγήσεις για όσα περιγράφονται στις σελίδες του “ιστορικού απομνημονεύματος”. Η ΝΔ κάνει λόγο για “ανεπανόρθωτη έκθεση” του Πρωθυπουργού, κατηγορώντας τον ότι “σιωπά και απέχει”, το ΚΚΕ αναφέρεται στον “ψευδεπίγραφο ριζοσπαστισμό” που αξιοποιήθηκε από του κυρίαρχους κύκλους της Ε.Ε., το ΠΑΣΟΚ απαιτεί την παρέμβαση της δικαιοσύνης, το ΠΟΤΑΜΙ ικετεύει για μία “τοποθέτηση και επιβεβαίωση ή διάψευση” των περιγραφόμενων γεγονότων από τον κ. Τσίπρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθώντας να επιβιώσει της διπλής επίθεσης (αναντίρρητα το βιβλίο του κ. Βαρουφάκη βλάπτει σε μεγάλο βαθμό τον νυν Πρωθυπουργό, με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις να ενισχύουν την ζημιά με τις δηλώσεις τους), αντιμετωπίζει την κατάσταση ευχόμενος “καλές πωλήσεις”, με την εξής ανακοίνωση: “Είναι βέβαιο ότι ο κ. Βαρουφάκης έχει βρει τους καλύτερους διαφημιστές για την προώθηση του βιβλίου του: Τη ΝΔ και αυτούς που ο ίδιος αποκαλεί τρόικα εσωτερικού. Η πολιτική όμως δεν είναι κουτσομπολιό και ο δήθεν ριζοσπαστικός λόγος του αποδεικνύεται διαρκώς ότι είναι η άλλη όψη των πιο αντιδραστικών απόψεων μέσα και έξω από τη χώρα. Του ευχόμαστε καλές πωλήσεις στο νέο του βίπερ”.
Η “πέτρα του σκανδάλου” (κ. Βαρουφάκης) υποστηρίζει πως ό,τι παρουσιάζεται εντός του βιβλίου του με γλαφυρές περιγραφές και “καυτούς” διαλόγους δεν είναι σε καμία περίπτωση αποκύημα της φαντασίας του. Όλα υπάρχουν μαγνητοφωνημένα και καταγεγραμμένα, με τον πρώην Υπουργό να χρήζει τον εαυτό του όχι απλώς “σε μάρτυρα των εξελίξεων, αλλά σε κεντρικό παράγοντα αυτών”. Ποια είναι ωστόσο η πραγματική θέση του κ. Βαρουφάκη; Είναι ο ανίκητος ή ο ηττημένος της κατάστασης που ο ίδιος φρόντισε -και με το παραπάνω- να δημιουργήσει;
“Όταν γύρισα στο σπίτι, η Δανάη με ρώτησε πώς είχε πάει η συνάντηση. Απάντησα ότι “ο Αλέξης Τσίπρας είναι πολύ ευχάριστος τύπος, αλλά δεν νομίζω ότι έχει τα απαιτούμενα προσόντα (σ.σ.: για πρωθυπουργός)”. Η ειλικρίνεια διάχυτη, το ύφος κοφτό, οι λέξεις μετρημένες χωρίς στολίδια και περιττές λεπτομέρειες. Η πρώτη εντύπωση, αυτή μετά την συνάντηση του 2011, για το πρόσωπο του κ. Τσίπρα δεν ήταν καλή. Για την ακρίβεια, δεν ήταν καθόλου καλή. Αλλά τι άλλαξε μέχρι τον Ιανουάριο του 2015; Πώς ο κ. Βαρουφάκης δέχτηκε να σταθεί δίπλα σε έναν άνθρωπο που θεωρεί ανίκανο να κυβερνήσει μία χώρα;
Η κ. Αυλωνίτου είχε δηλώσει, σε εκπομπή του ΣΚΑΙ ότι ο κ. Βαρουφάκης “βουγιουκλακίζει”. Η αντίδρασή της επικίνδυνα αυθόρμητη, εφόσον μαρτυρά την αδυναμία των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να αντιμετωπίσουν τις βόμβες του “Ανίκητοι ηττημένοι” με αδιάσειστη επιχειρηματολογία, εφόσον γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τα λάθη τους. Αλλά σε αυτά τα λάθη, τουλάχιστον στην αρχή, μέρος ήταν και ο κ. Βαρουφάκης, ο οποίος συμφωνώντας ή όχι με τις αποφάσεις του κόμματος που τον ανέδειξε, θαυμάζοντας ή όχι τον ανώτερό του (γιατί καλώς ή κακώς ο κ. Τσίπρας ήταν και είναι ο Πρωθυπουργός της χώρας) δεν παύει να έχει μερίδιο ευθύνης.
Είναι λοιπόν το πολιτικό memoir του τρόπος να “εξαγνιστεί” από τα λάθη του, αποκαλύπτοντας στον ελληνικό λαό γεγονότα, που μέχρι πρόσφατα ο τελευταίος αγνοούσε; Αναγνωρίζει ότι δηλαδή υπήρξε και ο ίδιος “ηττημένος”, αφού δεν κατάφερε να επιβάλει τις “καλύτερες” και πιο “αποτελεσματικές” προτάσεις του; Ή αναζητά την επιβεβαίωση του κόσμου που θα τον στέψει “ανίκητο”, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως εξιλαστήριο θύμα, ως αποδιοπομπαίο τράγο μίας κυβέρνησης που κανένα σκοπό δεν είχε να αποδεχτεί αυτόν και τις φιλελεύθερες ιδέες του, καταφέρνοντας παρόλα αυτά να γίνει ο “σωτήρας” που μας δείχνει τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες;
Και στις δύο περιπτώσεις, είτε θεωρεί τον εαυτό του ηττημένο είτε ανίκητο, ο απώτερος σκοπός του, πέραν της αλτρουιστικής του αποκάλυψης, δεν παύει να είναι να τη “βγάλει καθαρή”. Να αποποιηθεί ευθύνες που χωρίς δεύτερη σκέψη βαραίνουν ΚΑΙ αυτόν, να φορτώσει μεγαλύτερο μερίδιο “σφαλμάτων” σε άλλους, να δηλώσει ότι “δεν ήταν δικό μου λάθος”!
Όλα εκείνα που “τράβηξε” στη δημοσιότητα είναι μεν μία αφύπνιση για τους πολίτες, μία απάντηση στο γιατί βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση, ακολουθώντας μία πορεία σχεδιασμένη, δυστυχώς όχι από εμάς. Αλλά δεν παύει να είναι μία “αφύπνιση” που γίνεται με τρόπο ξεδιάντροπο. Ο Γιάννης Βαρουφάκης ακολούθησε έναν άνθρωπο που θεωρούσε, σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα, ανάξιο για πολιτικό αρχηγό, συνεργάστηκε με άτομα που δεν διέθεταν τα απαραίτητα κατά εκείνον προσόντα, το ήθος που αναζητούσε, για να τα μαχαιρώσει πισώπλατα κάποια χρόνια αργότερα.
Απ΄ότι φαίνεται λοιπόν αυτός είναι ο “Δούρειος ίππος” παρόλο που το δάχτυλο υποδεικνύει άλλον(στο βιβλίο του κατηγορεί και τον κ. Χουλιαράκη, ως “δούρειο ίππου” της Τρόικας). Και το χειρότερο είναι δούρειος ίππος όχι άλλου κόμματος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει , αλλά εκπρόσωπος των συμφερόντων του και του εαυτού του!
