他人の顔/ The Face of Another/ Το Πρόσωπο ενός Άλλου, dir. Hiroshi Teshigahara, (1966)

Η ταινία, βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Ιάπωνα συγγραφέα Kobo Abe, είναι ένα υπαρξιακό δράμα  επιστημονικής φαντασίας, με επίκεντρο την ασχήμια των συναισθημάτων του ανθρώπου. Ο πρωταγωνιστής Οκουγιάμα, με κατεστραμμένο το πρόσωπό του εξαιτίας ενός εργασιακού ατυχήματός του, αρχίζει και απομακρύνεται από τον κοινωνικό του περίγυρο και αρχίζει να αναζητά και να απαιτεί την απομόνωσή του από αυτόν, υποστηρίζοντας πως μόνο έτσι αισθάνεται καλά.

Η αλλαγή του προσώπου του, όμως, έχει επιφέρει και άλλες βαθύτερες αλλαγές. Ενώ τα σημάδια του προσώπου του παρουσιάζονται αποκρουστικά και άσχημα, οι σκέψεις και τα αισθήματα του Οκουγιάμα φαίνονται να υπερισχύουν και ,χειρότερα, να μην ελέγχονται.Ψάχνοντας τρόπο να εξωτερικεύσει τον θυμό του και τη θλίψη του, τα βάζει με τον κοντινότερο άνθρωπό του, τη γυναίκα του. Λέγοντας πρώτα στον ψυχολόγο του και έπειτα στην ίδια ότι σκέφτηκε να κάνει το ίδιο και σε αυτήν , έτσι ώστε να την καθησυχάσει και να νιώσει πιο άνετα με αυτόν και την κατάστασή του όπως αναφέρει, ο πρωταγωνιστής έχει την πεποίθηση ότι έτσι θα νιώσει καλύτερα.

Αν και αργότερα αντιλαμβάνεται ότι αυτό είναι παράλογο, δεν παύει να έχει αμφιβολίες για τα αισθήματα της γυναίκας του. Αμφιβολίες που γεννιούνται από τη δική του ανασφάλεια που πηγάζει από τις πληγές και τα σημάδια του προσώπου του. Ο Οκουγιάμα αποφασίζει να συμμετάσχει σε ένα ιδιαίτερα προοδευτικό πείραμα του ψυχολόγου του, το οποίο θα γεννήσει ερωτήματα και προβληματισμούς σχετικά με την αντίληψη της ίδιας της ταυτότητας του ανθρώπου και της ατομικότητάς του.Αν το πρόσωπό μας είναι και κομμάτι της ταυτότητάς μας, αν φορούσαμε την μάσκα κάποιου άλλου θα υπήρχε τόση θλίψη στον κόσμο;

Η απάντηση είναι όχι.  Ο Bukowski γράφει : Each man’s hell is in a different place: mine is just up and behind my ruined face.　Η κόλαση του ανθρώπου πηγάζει πρώτα από τον ίδιο. Αντίθετα από την πεποίθηση του ψυχολόγου του Οκουγιάμα, ότι όσο περισσότερο φοράει την μάσκα τόσο περισσότερο ενδίδει και γίνεται ένα με αυτήν, ο πρωταγωνιστής ανακαλύπτει ότι όσο και να κρύβει το πρόσωπό του δεν μπορεί να κρύψει αυτό που θα ήθελε, δηλαδή την ασχήμια των σκέψεών του. Και έτσι, μετατρέπεται σε ένα τέρας, όπως λέει και ο ίδιος.