“Επαναστάτες του καναπέ”
Οι φοιτητικές κάλπες έκλεισαν Τετάρτη βράδυ, οι ψήφοι καταμετρήθηκαν αμέσως μετά, τα αποτελέσματα ανακοινώθηκαν σε όλα τα social media (facebook, instagram -το twitter δεν ξέρω αν χρησιμοποιείται ακόμα-), ποιοι οι νικητές και ποιοι οι χαμένοι κατέστη ολοφάνερο. Ή μήπως όχι;
Διάβασα πολλές διαφορετικές απόψεις κυρίως πριν τις φοιτητικές εκλογές που επικεντρώνονταν στη “διαφθορά” που χαρακτηρίζει όλες τις παρατάξεις, στην κομματική εξάρτηση αυτών, στο πόσο έχει ο θεσμός των φοιτητικών εκλογών αχρηστευτεί τα τελευταία χρόνια. Το μήνυμα αυτών των απόψεων ένα, ντυμένο κάθε φορά με διαφορετικό περιτύλιγμα: ΑΠΟΧΗ! Τελικά στόχος επιτεύχθη! Η αποχή όπως γράφτηκε “θριάμβευσε”, κέρδισε κάθε παράταξη, με την συμμετοχή να πέφτει κάτω από το 50%, πετυχαίνοντας μικρότερα ποσοστά από πέρυσι. Αλλά τελικά ποιος κέρδισε;
Παρά τις διαφορές που χαρακτηρίζει τις παρατάξεις και τους ψηφοφόρους της καθεμιάς (είτε αυτές αφορούν την ιδεολογία, είτε τον τρόπο ντυσίματος -προς έκπληξη όλων χρησιμοποιείται ακόμα και αυτό το κριτήριο για να διαφοροποιηθούν οι παρατάξεις!) αυτοί υπήρξαν νικητές την Τετάρτη. Τα άτομα δε, που ενστερνίστηκαν την αποχή μόνο χαμένοι κατ’ εμέ μπορούν να χαρακτηριστούν. Ή όπως αναγράφεται και στον τίτλο επαναστάτες του καναπέ!
Είναι κατά βάση (για να μην καταλήγω σε απόλυτες κρίσεις) εκείνα τα άτομα, που θα σχολιάσουν κάθε παράταξη, θα αναφερθούν στα μέλη αυτής με τον όχι ιδιαίτερα εύηχο χαρακτηρισμό “κομματόσκυλα”, θα κράξουν τα τραπεζάκια, τις αφίσες, το “κόλλημα” με τις εκλογές. Είναι επίσης εκείνα τα άτομα που παρόλο που δεν συμφωνούν με τον τρόπο οργάνωσης της σχολής σε πολλά σημεία, όπως με την αγορά συγγραμμάτων που θα έπρεπε να δίνονται δωρεάν, και ακόμα περισσότερο με το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα, το οποίο ανακήρυξαν “αναμενόμενο”, δεν ήρθαν να ψηφίσουν! Μάλλον ο καναπές είναι πιο βολικό μέρος για επανάσταση!
[widget id=”text-6″]
Προς ενημέρωση λοιπόν εκείνων που δεν ήρθαν να ψηφίσουν: αποχή σημαίνει αποδοχή. Συμβιβασμό με την κατάσταση που υπάρχει, την οποία κατακρίνετε όπου σταθείτε και όπου βρεθείτε και με αυτή που θα δημιουργηθεί, με την οποία πάλι θα διαφωνείτε. Αποχή σημαίνει έλλειψη άποψης, ή ακόμα χειρότερα δειλία. Δειλία να προσπαθήσετε να πετύχετε την αλλαγή. Η απογοήτευση δεν εκφράζεται με την αποχή.Η απογοήτευση εξωτερικεύεται με την ψήφο σε άλλη παράταξη, με το λευκό ακόμα και το άκυρο. Ακόμα και αν δεν καταφέρετε να πετύχετε την αλλαγή στην οποίο με τόση εμμονή είστε προσκολλημένοι, τουλάχιστον θα ξέρετε ότι προσπαθήσατε. Ότι εσείς, εσύ προσπάθησες!
Ζούμε σε μία χώρα που δεν έχουμε την ευχέρεια να απέχουμε από καμία διαδικασία, είτε αυτή αφορά το Πανεπιστήμιο είτε την χώρα ολόκληρη. Σίγουρα μπορούμε να παραδεχτούμε ότι το να επαναστατούμε στα λόγια και όχι στις πράξεις, να “αγωνιζόμαστε” από τον καναπέ και όχι από την κάλπη, είναι πιο εύκολο, πιο βολικό, πιο ασφαλές. Είναι επίσης πιο σίγουρη και η αποτυχία μας!
Αγαπητοί μου συμφοιτητές και τις συμφοιτήτριες που αποφάσισατε να “απέχετε” γιατί θεωρείτε τις φοιτητικές εκλογές χάσιμο χρόνου, είμαι στη δυσάρεστη θέση να σας ανακοινώσω ότι χάσατε. Χάσατε μία ευκαιρία να συμφωνήσετε ή να διαφωνήσετε με την πορεία που η σχολή ακολουθεί, να επιβραβεύσετε ή να τιμωρήσετε την παράταξη που εμπιστευθήκατε, να πλησιάσετε ένα βήμα πιο κοντά στην αλλαγή που προσδοκάτε!
“Ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω!” Νίκος Καζαντζάκης
