Με έσωθεν και έξωθεν πιέσεις εορτάζεται ένας χρόνος από τη διακυβέρνηση Σύριζα-Ανελ.

Την Κυριακή 24/1 διοργανώθηκε εορταστική φιέστα από το κυβερνόν κόμμα σε κλίμα πανηγυρικό, τονίζοντας την αλλαγή και την μετ’ εμποδίων πρόοδο που σημειώνεται, την οποία μόνο το ίδιο δείχνει να αναγνωρίζει.
Η πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα συγκέντρωση, έγινε δεκτή με μεγάλη επιφυλακτικότητα καθώς ιστορικά παραλληλίζεται με εορτασμούς ολοκληρωτικών καθεστώτων. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε βίντεο που προβλήθηκε και αναμεταδόθηκε από την δημόσια τηλεόραση, με τηλεοπτικά στιγμιότυπα ειδήσεων και πολιτικών εκπομπών που ασκούσαν κριτική για τις κινήσεις του Σύριζα κατά τον τελευταίο αυτό χρόνο, ενώ για στοχοποίηση δημοσιογράφων έκανε λόγο η ΕΣΗΕΑ σε ανακοίνωσή της. Αυτό την ίδια περίοδο που παραμένει ανοιχτό το μέτωπο κυβέρνησης και τηλεοπτικού κόσμου για το νομοσχέδιο των ΜΜΕ και τις τηλεοπτικές άδειες.

Η κυβέρνηση, λοιπόν, αποφάσισε να γιορτάσει τον πρώτο χρόνο αριστεράς παραβλέποντας ότι σχεδόν τίποτα δεν προχωρεί βάσει του αρχικού της σχεδίου και του προγράμματος που είχε ανακοινώσει στη ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας, το πρόγραμμα του Σύριζα που μεγάλο ρόλο έπαιξε για την κατάκτηση της νίκης στις περσινές εκλογές του Ιανουαρίου. Παράλληλα όμως εντείνονται οι κινητοποιήσεις αγροτών και όχι μόνο ανά την Ελλάδα για το ασφαλιστικό και φορολογικό σχέδιο. Τα δύο μέρη δείχνουν να επιθυμούν ουσιαστικό διάλογο για να βρεθεί κοινός τόπος δράσης χωρίς ακόμα κάτι τέτοιο να έχει επιτευχθεί. Οι αγρότες μάλιστα, με μορφή τελεσίγραφου, υποστηρίζουν ότι πρώτα πρέπει να αποσυρθεί το σχέδιο ώστε να ξεκινήσουν συζητήσεις σε νέα βάση, ενώ σήμερα 26/1 οργανώνονται συλλαλητήρια από ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ στο κέντρο της Αθήνας.

Οι πιέσεις από το εσωτερικό έρχονται σωρευτικά με τις συνεχείς επικρίσεις των Ευρωπαίων εταίρων. Αυτή τη φορά στο επίκεντρο βρίσκεται το προσφυγικό. Φοβούμενοι την εισροή των μεταναστευτικών κυμάτων, οι ευρωπαϊκές χώρες βρίσκουν την ευκαιρία να πιέσουν περαιτέρω την χώρα. Συζητείται έντονα, πλέον, η περίπτωση ενεργοποίησης του άρθρου 26 της συνθήκης Σένγκεν, μιας από τις λίγες συνθήκες που απτά κάνει το όραμα της ενωμένης Ευρώπης πράξη,αφού στην ουσία καταργεί τα εσωτερικά σύνορα των εντός ΕΕ χωρών. Η συνθήκη αυτή δεν έχει ξεκάθαρη πρόβλεψη αποβολής των συμβαλλομένων από τη ζώνη Σένγκεν, ωστόσο προβλέπει προσωρινή έξωση χώρας μέσω επαναφοράς των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα. Κάτι τέτοιο προβλέπεται για διάστημα έως έξι μηνών. Η παράταση αυτού του διαστήματος ρυθμίζεται από το εν λόγω άρθρο 26, πρόταση ενεργοποίησης του οποίου έχει κατατεθεί και κάνει λόγο για διετή αναστολή της Σένγκεν για την Ελλάδα. Ταυτόχρονα, στο ίδιο κλίμα έχει γίνει πρόταση από Βέλγο Υπουργό για δημιουργία στρατοπέδου συγκέντρωσης 300.000 – 400.000 προσφύγων στην Αθήνα. Μια τέτοια πρόταση δίνει πρόσφορο έδαφος σε ανεπίσημες συζητήσεις που έχουν γίνει και στο παρελθόν για ένα υβριδικό σχέδιο ανταλλαγής για την Ελλάδα με άξονες τους μετανάστες και το χρέος. Σε δεύτερη ανάγνωση της πρότασης, η οποία αμφίβολο είναι αν μπορεί να λειτουργήσει σε όφελος των μεταναστών και της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, εγείρεται ερώτημα σχετικά με το πόσο η δημιουργία τέτοιων στρατοπέδων θυμίζει πρακτικές γκετοποίησης. Η Ευρώπη του φαινομενικού ανθρωπισμού εν δράσει για μια ακόμα φορά, αφού νωρίτερα ψηφίστηκε στη Δανία συμφωνία κατάσχεσης χρημάτων και κοσμημάτων από τους μετανάστες η συνολική αξία των οποίων υπερβαίνει τα 1.340 ευρώ, υπό την δικαιολογητική της κάλυψης των εξόδων φιλοξενίας τους.

Η ελπίδα φαίνεται να έχει χάσει το δρόμο της, έχει αντικατασταθεί από απογοήτευση και δυσαρέσκεια. Ο απολογισμός του περασμένου έτους δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες πολιτών και τις δεσμεύσεις πολιτικών. Ένας χρόνος διακυβέρνησης χωρίς ουσιαστική αντιπολίτευση οδήγησε σε περαιτέρω απαξίωση της πολιτικής και σε δειλές προοπτικές βελτίωσης σε βάθος χρόνου, ενώ υπομονή και ανεκτικότητα φαίνεται να λιγοστεύουν.