Εν τέλει “μαζί τα φάγαμε”;
Πριν από λίγες μέρες συμπληρώθηκαν έξι χρόνια από μία φράση που ειπώθηκε και έμεινε στην ιστορία. Πρόκειται για τη γνωστή φράση του τότε αντιπροέδρου της κυβέρνησης Παπανδρέου Θεόδωρου Πάγκαλου “μαζί τα φάγαμε”.«Η απάντηση εις την κατακραυγή που υπάρχει εναντίον του πολιτικού προσωπικού της χώρας “πώς τα φάγατε τα λεφτά”, που μας ρωτάει ο κόσμος, είναι αυτή: Σας διορίσαμε. Τα φάγαμε όλοι μαζί. Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής» υποστήριξε από το βήμα της Βουλής ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος, στις 21 Σεπτεμβρίου του 2010.
Η παραπάνω φράση έγινε αμέσως αντικείμενο ειρωνείας και χλευασμού από το σύνολο τόσο της πολιτικής κοινότητας όσο και του λαού. Επί της ουσίας, επρόκειτο για την ομολογία της συγκρότησης ενός κράτους αναξιοκρατίας και αναποτελεσματικότητας, αλλά και μια καθυστερημένη παραδοχή για τις χιλιάδες ρουσφετολογικές προσλήψεις ενός πλήρως αντιπαραγωγικού κράτος. Ωστόσο, ο περήφανος λαός μας, χλευάζοντας τον Θεόδωρο Πάγκαλο και παραβλέποντας την ουσία της φράσης, για μια ακόμη φορά αρνήθηκε να δεχθεί ότι μέρος της ευθύνης για την σημερινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και διοίκησης μπορεί να υπέχει και ο ίδιος. Παρέβλεψε το γεγονός ότι σε κάθε προεκλογική περίοδο έτρεχε στα γραφεία των υποψηφίων βουλευτών και παρακαλούσε για ένα ρουσφέτι, ένα διορισμό σε μια υπηρεσία,μια ¨μικρή εξυπηρέτηση” με αντάλλαγμα,βεβαίως, μία ψήφο στη κάλπη υπέρ του βουλευτή. Πόσο μάλλον το γεγονός ότι, όταν ο διορισμός υπήρξε επιτυχής και η θέση στο Δημόσιο εξασφαλισμένη, αντί να υπάρξει από τον ευνοημένο που μπορεί να του έλλειπαν τα απαραίτητα προσόντα για τη θέση αυτή, μια προσπάθεια να αντισταθμίσει αυτό το έλλειμμα επιδιώκοντας να γίνει όσο το δυνατόν καλύτερος στη δουλεία του,προσφέροντας καλή εξυπηρέτηση και με ζήλο για την εργασία του, στις περισσότερες περιπτώσεις υπήρξε μια απαράδεκτη απάθεια, στασιμότητα και οκνηρία, μία αίσθηση “βολέματος” που είχε ως αποτέλεσμα να παρακωλύεται η ήδη τελματωμένη από τη γραφειοκρατία λειτουργία της ελληνικής διοίκησης και οικονομίας. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να αναπτυχθεί η οικονομία και η λειτουργία της διοίκησης αν οι ίδιοι οι πολίτες της χώρας την εμποδίζουν με τη συμπεριφορά τους,ενισχύοντας το νεποτισμό και την ευνοιοκρατία που χαρακτηρίζει το ελληνικό κράτος από τις απαρχές της ίδρυσης του;
[widget id=”text-6″]
Πριν,λοιπόν, βιαστούμε να κρίνουμε τα λεγόμενα κάποιου ας αναλογιστούμε αν αυτά έχουν μια δόση αλήθειας και ας κάνουμε μια ενδοσκόπηση σε πράγματα που μας αφορούν όλους σαν λαό. Πριν αρχίσουμε να βάλλουμε κατά της εκάστοτε πολιτικής κοινότητας, ας συλλογιστούμε πώς αυτή η τελευταία απέκτησε τη δυνατότητα να πράττει όλες αυτές τις επιλογές που εμείς κρίνουμε. Δεν λειτουργούν σαν αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού, εκλεγμένοι από το λαό και ενεργώντας στο όνομά του; Είναι τα πολιτικά στελέχη μόνα υπεύθυνα για την δημοσιονομική κρίση της χώρας, τη στιγμή που οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες δεν είναι σωστοί στις υποχρεώσεις τους απέναντι στο κράτος, φοροδιαφεύγοντας και καταφεύγοντας στα ρουσφέτια και το νεποτισμό;
Πρώτο βήμα, επομένως, προς τη βελτίωση των συνθηκών είναι να αποδεχτούμε την ευθύνη που έχουμε προσωπικά σαν άτομα για την σημερινή κατάσταση της χώρας και να μην κοιτάμε μόνο την ευθύνη που φέρει η εκάστοτε πολιτική εξουσία. Γιατί το ψάρι μπορεί να βρωμάει από το κεφάλι, αλλά στην υπό κρίση περίπτωση το κεφάλι προέρχεται από το υπόλοιπο σώμα που είναι,άρα, ήδη βρώμικο. Επιπλέον, να αφήσουμε κατά μέρος το προσωπικό συμφέρον και να εγκαταλείψουμε την εγωιστική και ωφελιμιστική νοοτροπία που επικρατεί, υιοθετώντας μια συλλογική νοοτροπία και λειτουργώντας σαν ένα κοινωνικό σύνολο όπου τα ατομικά συμφέροντα εν τέλει συμπίπτουν με το συμφέρον της κοινωνίας,και η εξυπηρέτηση των πρώτων θα επιτευχθεί με την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Διότι “είμαστε εις το εμείς, κι όχι εις το εγώ” όπως είπε ο εθνικός αγωνιστής Ι.Μακρυγιάννης.
Αληθινές σκέψεις !