Η συνάντησή μας με τον κύριο Εμμανουήλ Αθανασίου, συντονιστή και υπεύθυνο δράσης της WAHA (Women and Health Alliance International) στην Βόρεια Ελλάδα πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της οργάνωσης στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και η κουβέντα όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και πολύπλευρη. Συγκεκριμένος, κατατοπιστικός και εν΄ αντιθέσει με την εικόνα που περίμενα να αντικρίσω  χαλαρός και διατεθειμένος να λύσει όλες μου τις απορίες παρά το φόρτο εργασίας του.

Ο κύριος Αθανασίου είναι δικηγόρος και έχει εργαστεί ως Υπεύθυνος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε Ειρηνευτικές Αποστολές του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών καθώς και σε διεθνείς Μη-Κυβερνητικές Οργανώσεις, (όπως η Διεθνής Συνομοσπονδία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων-FIDH και η Οργάνωση Ενάντια στη Θανατική Ποινή-ECPM) αλλά και σε διεθνείς πρωτοβουλίες όπως η Διεθνής Καμπάνια για τον Νόμπελ Ειρήνης στη Κίνα. Η διευρυμένη ενασχόλησή του με την προστασία των ανθρωπινών δικαιωμάτων και φυσικά η θέση του ως field coordinator στην WAHA τον καθιστούν απολύτως κατάλληλο ώστε να  μας απαντήσει για φλέγοντα και ασαφή ζητήματα σχετικά με το προσφυγικό, το έργο των ΜΚΟ και να σχολιάσει την στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και φυσικά της Ελλάδας.

1) Θα μπορούσατε αρχικά να μας ορίσετε τους τρόπους με τους οποίους δραστηριοποιείται η WAHA και με ποια κριτήρια επιλέγονται οι περιοχές στις οποίες παρεμβαίνει ;

H WAHA (Women and Health Alliance International) είναι μια διεθνής ανθρωπιστική οργάνωση ιατρικού χαρακτήρα που ασχολείται αποκλειστικά με γυναίκες και παιδιά, ωστόσο στα πλαίσια της προσφυγικής κρίσης η ιατρική βοήθεια που παρέχουμε περιλαμβάνει όλους τους πρόσφυγες ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας και εθνικότητας. Επίσης στις κλινικές μας γίνονται δεκτοί όλοι ανεξαιρέτως. Ξεκίνησε την δράση της στην Ελλάδα τον προηγούμενο Σεπτέμβριο και βασικό κριτήριο για τα νησιά όπου έγιναν και οι πρώτες παρεμβάσεις ήταν απλά το που υπήρχαν ανάγκες. Για παράδειγμα όταν στην Μυτιλήνη όλοι οι πρόσφυγες κατέφθαναν στο νότιο κομμάτι αλλά ένα μεγάλο μέρος αυτών πήγαινε και στο Βόρειο τμήμα που δεν υπήρχε κανείς γιατί ήταν δύσκολή η πρόσβαση, ήταν η πρώτη οργάνωση που έσπευσε να παράσχει βοήθεια σε ανθρώπους που μόλις έβγαιναν από τις βάρκες. Αυτή την «διακριτική ευχέρεια» την είχαμε και στην Βόρεια Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα ξεκινήσαμε τον Μάρτιο στα Διαβατά αλλά και στο Χέρσο όπου μαζί με τον στρατό και εθελοντές ήμασταν από τις πρώτες οργανώσεις, η WAHA δούλευε σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες. Έπειτα αναλάβαμε κέντρα ανοιχτής φιλοξενίας όπως είναι η επίσημη ονομασία τους μετά από αιτήματα των αρχών. Όταν κατέστη αδύνατο οι στρατιωτικοί ιατροί που έως τότε κάλυπταν το σύνολο της παροχής βοήθειας κάτω από αντίξοες συνθήκες να συνεχίσουν αποκλειστικά, η WAHA επενέβη ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση. Έτσι βρεθήκαμε στην Αλεξάνδρεια , στα Γιαννιτσά , στα Βασιλικά κ.α.. Οπότε η οργάνωση αυτή τη στιγμή δραστηριοποιείται σε συνεννόηση με το Εθνικό κέντρο επιχειρήσεων υγείας (ΕΚΕΠΥ) καθώς και με το Υπουργείο Μεταναστευτικής πολιτικής στην Βόρεια Ελλάδα.

Τοποθεσία: Προσφυγικός καταυλισμός , Διαβατά ,Θεσσαλονίκη

2) Η ενασχόληση σας με την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι διευρυμένη, θεωρείτε πως η αδυναμία που παρουσιάζουν πολλές φορές οι κρατικοί μηχανισμοί στην προστασία των προσφύγων και των δικαιωμάτων γενικότερα είναι δυνατό να καλυφθεί από τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ;

Ας ξεκαθαρίσουμε αρχικά κάτι βασικό γιατί υπάρχει γενικότερα μια λανθασμένη αντίληψη για τις ΜΚΟ και για τον ρόλο τους. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, το κράτος είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ατόμων που ζουν στο έδαφος του. Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις μπορούν να βοηθήσουν, να καλύψουν κενά, να ενημερώσουν την κοινή γνώμη αλλά δεν άπτεται των αρμοδιοτήτων της κοινωνίας των πολιτών, η οποία ιδρύθηκε για να προασπίσει κάποια θέματα και να ελέγχει έμμεσα το κράτος χωρίς κάποιο θεσμικό ρόλο, να προασπίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κύριο ζητούμενο τους είναι να πιέζουν τα κράτη να πράττουν όσα ορίζει το Σύνταγμα και οι διεθνείς νόμοι και να ενημερώνουν προκειμένου οι πολίτες να αναγνωρίζουν τις παραβιάσεις σε βάρος τους. Δεν είναι όμως υποχρέωση τους να προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, την νομική αυτή ευθύνη έχει αποκλειστικά ο κρατικός μηχανισμός. Στην προκειμένη περίπτωση το Ελληνικό κράτος και η Ευρωπαϊκή Ένωση καθότι είμαστε σε Ευρωπαϊκό έδαφος είναι υπεύθυνα για την υγεία και τις συνθήκες διαβίωσης αυτών των ανθρώπων, οι ΜΚΟ βρίσκονται εδώ για να βοηθήσουν ως παράπλευρος παράγοντας.

Προσφυγικός καταυλισμός , Δερβένι,Θεσσαλονίκη

3)Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις αντιμετωπίζονται με καχυποψία από μεγάλη μερίδα του πληθυσμού που αποδίδετε αυτές τις αντιλήψεις ;

Καταρχήν η Ελλάδα δεν έχει εμπειρία στην κοινωνία των πολιτών και τις ΜΚΟ εν’ αντιθέσει με την Δυτική Ευρώπη όπου έχουν δραστηριοποιηθεί σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό και υπάρχουν χιλιάδες οργανώσεις και γενικά μια κουλτούρα που ενισχύει τον ρόλο του πολίτη κι εγώ προσωπικά τον έχω δει σε πολλά κράτη. Για το Ελληνικό κράτος όλο αυτό είναι κάπως καινούργιο. Είναι εμφανές ότι δεν υπήρχε η εμπειρία αυτή στα πολιτικά όργανα, στους Έλληνες βουλευτές, στο Υπουργείο εξωτερικών. Παραδοσιακά είναι πολύ λίγες οι οργανώσεις που εδώ και αρκετό καιρό ασχολούνται με τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα, υπάρχουν βέβαια οργανώσεις για θέματα υγείας παραδείγματος χάριν αλλά αυτό που ονομάζουμε συμμέτοχη των πολιτών στα κοινά, κυρίως πριν από την κρίση ήταν αρκετά περιορισμένο. Από εκεί και έπειτα υπήρχε μια ολόκληρη καμπάνια από τα ΜΜΕ όσο και από κάποιες κυβερνήσεις που προωθούν και εντείνουν αυτή την καχυποψία. Μάλιστα ο ίδιος ο πρωθυπουργός προβαίνει σε αρνητικές δηλώσεις για τις ΜΚΟ και την ατζέντα που έχουν ή τα συμφέροντα που εξυπηρετούν χωρίς ίσως να αντιλαμβάνεται το πραγματικό αντίκτυπο των δηλώσεων αυτών στους απλούς πολίτες και πώς ενδέχεται να μην παίζει κανένα ρόλο αν θα τονίσει πως δεν ανήκουν όλες οι οργανώσεις στην ίδια κατηγορία. Από την στιγμή που ο πρωθυπουργός της χώρας βγαίνει και κατηγορεί συλλήβδην τις οργανώσεις είναι σαφές πως η κοινή γνώμη θα προσανατολιστεί προς αυτή την κατεύθυνση. Εγώ προσωπικά έχω ακούσει χιλιάδες ‘’ανοησίες’’ και δεν χρησιμοποιώ τυχαία την έκφραση, για να συμφέροντα που επιτελούμε και τα χρήματα που λαμβάνουμε, για την διπλή ατζέντα που έχουμε και τον τρόπο που μπορεί να χειριζόμαστε το θέμα. Εγώ ως άτομο αλλά και θεσμικά ως WAHA δεν έχω τίποτα απ’ όλα αυτά και το έχω δηλώσει και σε κλειστές συζητήσεις με κυβερνητικούς εκπροσώπους και διπλωματικές αρχές. Ήρθαμε απλώς για να βοηθήσουμε στα ζητήματα υγείας, είμαστε παρόντες σε καταυλισμούς στους οποίους ακόμη και μεγάλες ιατρικές οργανώσεις είχαν θέσει προϋποθέσεις για να συμμετάσχουν ενώ εμείς δουλεύαμε κάτω από τις αντικειμενικά δύσκολες συνθήκες και το κάναμε αποκλειστικά για να παράσχουμε ιατρική βοήθεια την οποία δικαιούνται όλοι σε αυτό τον πλανήτη σε οποιοδήποτε μέρος κι αν βρίσκονται. Πρόκειται για αναφαίρετο δικαίωμα που προστατεύεται από διεθνείς νόμους και συνθήκες από τον ΟΗΕ, από την ΕΕ και φυσικά από το ίδιο το Ελληνικό κράτος. Θα μπορούσε κάποιος να προσάψει στις ΜΚΟ γενικότερα πως π.χ. δεν γνωρίζουν τη κατάσταση στην Ελλάδα ή ότι έχουν προβλήματα οργάνωσης ωστόσο οι πάντες κάνουν λάθη. Αυτή όμως η ευρύτερη καχυποψία θεωρώ πως είναι απολύτως αδικαιολόγητη. Με την τεράστια καθυστέρηση που υπήρξε στην αρχική αντίδραση του κρατικού μηχανισμού, αν δεν υπήρχε η άμεση επέμβαση των Μη κυβερνητικών Οργανώσεων πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους θα είχαν απλά πεθάνει ως πρόσφυγες σε Ελληνικό έδαφος.

[widget id=”text-6″]

4)Πώς θα αξιολογούσατε την στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στην τεράστια αυτή προσφυγική κρίση; Πιστεύετε πως σε συνεργασία με τον ΟΗΕ και μη κυβερνητικές οργανώσεις μπορούν να εξασφαλιστούν οι κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης γι αυτούς του πληθυσμούς ;

Εξαρτάται αν αναφερόμαστε σε παροδικό ή μόνιμο επίπεδο. Υπήρχαν και υπάρχουν καταυλισμοί με απαράδεκτες συνθήκες. Η WAHA ειδικότερα τόνισε πολλές φορές για τον καταυλισμό στα Γιαννιτσά ότι έπρεπε να κλείσει .Οι άνθρωποι αυτοί ήταν σε σκηνές σε ένα μέρος που δεν θα έπρεπε καν να είχε ανοίξει καταυλισμός γιατί ήταν πρώην εργοστάσιο, με ανθυγιεινές συνθήκες διαβίωσης. Εγώ προσωπικά είδα νεογέννητο μωρό να βρίσκεται σε σκηνή στα μέσα του καλοκαιριού υπό 43 βαθμούς! Αυτό το θεώρησα αποτυχία όλων εμάς! Όταν σε Ευρωπαϊκό έδαφος ένα μωράκι τριών ημερών βρίσκεται κάτω υπό αυτές τις συνθήκες είναι ντροπή όλων μας. Από το νοσοκομείο που το άφησε να φύγει μέχρι την Ελληνική κυβέρνηση και την Ύπατη Αρμοστεία που δεν μπόρεσαν να του παρέχουν μια διαφορετική λύση που να σέβεται την αξιοπρέπεια του ως ανθρώπινη ύπαρξη και φυσικά τον κίνδυνο που ενέχει για την υγεία του η συγκεκριμένη κατάσταση. Η οικογένεια μάλιστα επέστρεψε στα πλαίσια ενός προγράμματος του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης τελικά στο Ιράκ. Οι άνθρωποι αυτοί έφυγαν από τον πόλεμο διέσχισαν όλη αυτή την απόσταση περνώντας απίστευτες κακουχίες για να βρεθούν υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες στον καταυλισμό των Γιαννιτσών ο οποίος έκλεισε αφού πλημμύρισε και η οργάνωση μας είχε δίκιο ότι ήταν ακατάλληλος παρόλο που ήταν στην λίστα των μονίμων καταυλισμών από το υπουργείο Μεταναστευτικής πολιτικής και εμείς το μόνο που τους προσφέραμε τελικά ήταν να γεννηθεί αυτό το μωράκι σε Ευρωπαϊκό έδαφος και να ζήσει υπό τέτοιες συνθήκες που τελικά οι γονείς του προτίμησαν να γυρίσουν πίσω στο Ιράκ. Όταν αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν μπροστά σου νιώθεις ανίκανος και αναποτελεσματικός.

Προσφυγικός καταυλισμός , Διαβατά ,Θεσσαλονίκη

5)Θεωρείτε πως η συμφωνία μεταξύ της Τουρκίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης προασπίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και επιτελεί πραγματικά και ικανοποιητικά κάποιον ουμανιστικό σκοπό;

Το γεγονός ότι κάποτε η Ευρώπη θεωρούσε τον εαυτό της σχολείο Δημοκρατίας για τον κόσμο ήταν μια ψευδαίσθηση που υπήρξε στις αρχές της δεκαετίας του 90’. Ο ουμανιστικός χαρακτήρας και σκοπός της έχει παρέλθει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Η Συμφωνία με την Τουρκία προφανώς και δεν υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, άλλωστε την έχει κατακρίνει η ίδια η Ύπατη Αρμοστεία για τους πρόσφυγες και ο ΟΗΕ ενώ έχουν αντιδράσει και οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα και πολλές άλλες οργανώσεις. Είναι προφανές λοιπόν πως δεν προστατεύει τα δικαιώματα των προσφυγικών πληθυσμών. Η Ευρώπη έπρεπε κάπως να αντιδράσει, το ότι δεν αντιδρά ορθά όπως και ότι ένα κομμάτι της έχει γίνει φερέφωνο ακραίων τάσεων είναι σαφές. Αυτό εντάσσεται σε μια γενικότερη κοινωνικοπολιτική κατάσταση στο εσωτερικό της Ένωσης που τείνει να πηγαίνει στα άκρα. Δεν θα σχολιάσω κάτι επιπλέον γιατί έχουν ειπωθεί τόσα που καθίσταται ξεκάθαρο πώς παραβιάζει βασικές αρχές του Διεθνούς Δικαίου. Επρόκειτο για Συμφωνία κυρίως πολιτική, αποτέλεσμα πολιτικών διεργασιών και διαταράξεων που υπάρχουν την δεδομένη στιγμή στο εσωτερικό της Ε.Ε. .

Προσφυγικός καταυλισμός , Δερβένι,Θεσσαλονίκη

6) Δεσμεύει επαρκώς η διεθνής προσφυγική νομοθεσία τα κράτη ώστε να επέλθει αποδοχή και διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και απαλοιφή ανάλγητων συμπεριφορών;

Υπάρχουν Διεθνές Συνθήκες για τους πρόσφυγες εξαιρετικά λεπτομερείς, ένα ολόκληρο πλέγμα διατάξεων και δεν αναφέρομαι μόνο στις κύριες συνθήκες της Γενεύης, υπάρχουν κι άλλα νομικά κείμενα και περιφερειακές διατάξεις. Ο ορισμός του πρόσφυγα είναι πολύ συγκεκριμένος, ακόμη και κάποιος που φοβάται ή διώκεται για τις πολιτικές του ιδέες ή τον σεξουαλικό του προσανατολισμό θεωρείται πρόσφυγας σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και έχει δικαίωμα στο άσυλο. Ο καθορισμός του εκάστοτε ατόμου ως πρόσφυγα δεν εξαρτάται σε καμία περίπτωση από το κράτος υποδοχής αφού επρόκειτο για σαφή ορισμό. Από εκεί και έπειτα παίζει ρόλο ο τρόπος με τον οποίο η χώρα θα χειριστεί τις αιτήσεις ασύλου. Η Ελλάδα για παράδειγμα είναι γνωστό ότι αποδέχεται εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά αιτούντων ασύλου με αποτέλεσμα όλοι να διερωτόμαστε κατά πόσο αυτή η διαδικασία είναι αδιάβλητη. Δεν είναι δυνατό τα υπόλοιπα κράτη να δίνουν ένα ποσοστό μεταξύ 5 και 10 % και να παρέχουν καθεστώς προστασίας σε πρόσφυγες και στην Ελλάδα αυτό το ποσοστό να ανέρχεται μόλις στο 2 ή 3%. Προφανώς κάτι γίνεται λάθος και απορρίπτονται αιτήσεις που σε άλλα κράτη θα είχαν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν αποδεκτές. Φυσικά η εξακρίβωση και ο έλεγχος των στοιχείων είναι κάπως δύσκολη ωστόσο εξαρτάται από την οργάνωση και την προσέγγιση της εκάστοτε χώρας. Για να επιστρέψω όμως στην ερώτηση, οι Συνθήκες της Γενεύης είναι δεσμευτικές και τα κράτη που τις έχουν υπογράψει έχουν νομική ευθύνη να τις υλοποιήσουν και να σεβαστούν το περιεχόμενο τους. Το μοναδικό ελαφρυντικό στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης στην Ελλάδα είναι ότι για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας δεχόμαστε πρόσφυγες σε τέτοια ένταση σε Ευρωπαϊκό έδαφος σε μια χώρα που και η ίδια τελεί υπό κρίση. Αυτή όμως ήταν μια δικαιολογία που αφορά το πρώτο διάστημα. Αυτή τη στιγμή για την έλλειψη οργάνωσης και το κατά καιρούς χάος που υφίσταται ευθύνεται αποκλειστικά ο τρόπος με τον οποίο χειριζόμαστε το θέμα.

Προσφυγικός καταυλισμός , Διαβατά ,Θεσσαλονίκη

7) Κατά την γνώμη σας το σχέδιο μετεγκατάστασης που επιδιώκει να εκπονήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αποδοτικό; Ποια είναι η πρόβλεψη από νομικής πλευράς σε περίπτωση αρνητικής στάσης των κρατών όπως χαρακτηριστικά συνέβη στην Ουγγαρία;

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ξεκαθαρίσει πως το σχέδιο αυτό πρέπει να το δεχτούν όλες οι χώρες ανεξαιρέτως ωστόσο δεν είμαι βέβαιος κατά πόσο θεωρείται νομικό διότι ανήκει στον δεύτερο πυλώνα της Ε.Ε. , αφού επρόκειτο για ζήτημα εσωτερικής πολιτικής και οι επιπτώσεις σε περίπτωση μη εφαρμογής θα πρέπει να οριστούν από το δικαστήριο της Ένωσης. Σε κάθε περίπτωση είναι τελικά ένα πολιτικό ζήτημα κι όχι τόσο νομικό. Η επιτροπή πρότεινε ένα σχέδιο στο οποίο κάποια κράτη αντιδρούν, αγνοώντας την νομική τους υποχρέωση υπό το καθεστώς των Ηνωμένων Εθνών γιατί δεν είναι αποκλειστικά θέμα της Ένωσης. Ωστόσο ακόμη και στην περίπτωση που ήταν αποκλειστικά νομικό ζήτημα θεωρώ ότι πάλι κράτη όπως η Ουγγαρία δεν θα συμφωνούσαν να δεχτούν πρόσφυγες.

Προσφυγικός καταυλισμός , Δερβένι,Θεσσαλονίκη

8)Η ξενοφοβία και η μισαλλοδοξία κατά των προσφύγων δυστυχώς ενισχύονται σε αρκετά ευρωπαϊκά κράτη από που κατά την γνώμη σας πως απορρέουν κυρίως; Είναι η τρομοκρατία μια πρόφαση για την κυριαρχία τέτοιου είδους συμπεριφορών;

Νομίζω γενικότερα πως η Ευρώπη ξεχνά και μάλιστα εύκολα. Ξεχνά την ιστορία της, τις διαμάχες και τις πικρές εμπειρίες του παρελθόντος. Πάνω σε αυτό το υπόστρωμα ήρθε η παγκόσμια οικονομική κρίση που ακούμπησε την συνηθισμένη σε κάποια ευμάρεια Ευρώπη και δυσχέρανε ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Σε συνδυασμό με μια επίφαση δημοκρατίας και την πολιτική αστάθεια οι ακραίες φωνές βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να ακουστούν. Όλα αυτά σε ένα πλαίσιο παγκοσμιοποίησης και κοινωνικών μέσων δικτύωσης όπου ο καθένας μπορεί να εκφράσει οποιαδήποτε άποψη. Η τρομοκρατία ήταν πάντοτε κάτι εξαιρετικά μακρινό και μας άφηνε αδιάφορους τους περισσότερους η κατάσταση στη Συρία και στο Ιράκ. Στην αρχή της Συριακής κρίσης οι Διεθνείς οργανώσεις προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρότειναν στο ΟΗΕ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση να στηρίξουν την μετριοπαθή αντιπολίτευση και να σταματήσουν την σφαγή αμάχων που είχε ξεκινήσει ο Άσσαντ αλλά δεν υπήρξε καμία αντίδραση, με τη Διεθνή κοινότητα να αποτυγχάνει παταγωδώς να παράσχει κάποια δραστική λύση, μην υπολογίζοντας πως στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης η ανθρωπιστική κρίση θα την άγγιζε. Αλλά έφτασαν τελικά και σε μας και τα δυο, η ανθρωπιστική κρίση αλλά και η τρομοκρατία, η οποία έπλεξε την δική της δύναμη πάνω στον τρόπο με τον οποίο η ‘’ανθρωπιστική’’ Δύση αντέδρασε στην δράση του Σύριου δικτάτορα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι φεύγουν από τον πόλεμο, αφήνοντας τα σπίτια τους και ουδεμία διάθεση είχαν να αναγκαστούν να διαμείνουν στην Ελλάδα της κρίσης υπό αυτές τις συνθήκες κι αυτό είναι απαραίτητο να περάσει στη συνείδηση του κόσμου. Έχουν γίνει δεκάδες τρομοκρατικές επιθέσεις στο παρελθόν από άτομα που κατείχαν την Ευρωπαϊκή υπηκοότητα και η ταύτιση των τρομοκρατών με τους πρόσφυγες είναι απόρροια έλλειψης γνώσεων και ενημέρωσης διότι σε αντίθετη περίπτωση οι υποστηρικτές της θα είχαν διαπιστώσει ότι οι περισσότεροι που έκαναν τέτοιες επιθέσεις είχαν ευρωπαϊκά διαβατήρια και θα είχαν καταφέρει να περάσουν στην Ευρώπη με ή χωρίς την προσφυγική κρίση. Πολύ κακώς λοιπόν γίνεται αυτός ο συσχετισμός με την τρομοκρατία γιατί επιθέσεις έχουν γίνει στην Δύση πριν καν το προσφυγικό ξεκινήσει.