Πηγή Φωτογραφίας

Ο Δημήτρης Δάγκαλης, ένας εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης «Εκκλησιάζοντες» που παρουσιάζεται στο θέατρο Αυλαία, μας μιλά για τον βανδαλισμό της αφίσας από αγνώστους και την πρώτη αντίδραση των συντελεστών ενώ τονίζει πως συνεχίζουν κανονικά αφού το έργο δεν προσβάλει την χριστιανική πίστη παρά μόνο τα κακώς κείμενα. Παράλληλα αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει την δουλειά του, σε όσα τον χαρακτηρίζουν και στα επερχόμενα σχέδια του.

– Αν σου ζητούσα να μου μιλήσεις για τον Δημήτρη ως άνθρωπο και ως ηθοποιό ποια στοιχεία θα επέλεγες να αναφέρεις;

Νομίζω πως το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι είμαι αρκετά ήρεμος άνθρωπος…Ίσως και λίγο πειραχτήρι. Κυκλοφορώ κατά κανόνα με ακουστικά στ’ αυτιά για μουσική ή ραδιόφωνο. Μάλλον βαριέμαι αρκετά εύκολα και επιδιώκω τις συχνές εναλλαγές. Ψάχνω για καινούργια πράγματα. Προσπαθώ να επενδύω στις σχέσεις με τους ανθρώπους που βρίσκονται στην ζωή μου τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Μου αρέσει να περνάω χρόνο με τους φίλους και τους συνεργάτες μου χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει ότι δεν θέλω και κάποιες στιγμές μόνος μου ώστε να χαλαρώσω και να διώξω την ένταση της ημέρας ή της δουλειάς. Γενικά νομίζω πως στην παρέα και την συντροφικότητα βασίζεται η καθημερινότητα μου.

Τώρα ως ηθοποιός δεν πιστεύω ότι αλλάζουν τα στοιχεία του χαρακτήρα μου ούτε και πρέπει νομίζω να μεταβάλλεις τον εαυτό σου στην δουλεία. Με ενδιαφέρει πολύ η σχέση που δημιουργώ με τους συναδέλφους μου. Η συνεργασία είναι ένα βασικό στοιχείο στο θέατρο αφού κανείς δεν μπορεί να στήσει μια παράσταση μόνος. Χρειάζεσαι συνεργάτες και τουλάχιστον ένα θεατή. Είναι πολύ σημαντικό όταν πηγαίνεις στην πρόβα που ενδέχεται να γίνεται και σε ώρες ανελέητες να αισθάνεσαι ότι μπορείς να συνυπάρξεις και να επικοινωνήσεις ακόμη κι αν δεν ταιριάζετε όλοι ως χαρακτήρες ή δεν έχετε κοινή αντίληψη και νοοτροπία. Δεν εννοώ να είναι όλα ιδανικά γιατί και οι συγκρούσεις είναι μέρος και λογικό ενδεχόμενο μιας συνεργασίας αλλά εκεί φαίνεται αν έχεις την δυνατότητα ως άτομο να διαχειριστείς τις εντάσεις και τις κακές στιγμές.

– Μεγάλη μερίδα των συναδέλφων σου υποστηρίζει πως η υποκριτική είναι ένα μέσο για να ξεφεύγουν από την καθημερινότητα τους και να μπαίνουν στην ψυχή και το σώμα κάποιου άλλου. Σε βρίσκει σύμφωνο αυτή η άποψη ;

Δεν ξέρω αν ξεφεύγεις από την καθημερινότητα σου αλλά ενδεχομένως υπάρχει η δυνατότητα να σταματήσεις για λίγο τον χρόνο. Την ώρα της παράστασης είναι σαν το ρολόι να λειτουργεί με διαφορετικούς κανόνες ενώ πρακτικά ο χρόνος είναι αμείλικτος και όλα τρέχουν κανονικά. Άλλωστε στις περισσότερες περιπτώσεις η ιστορία που διαδραματίζεται σε μια παράσταση δεν είναι αμιγώς ρεαλιστική και καθημερινή οπότε σε ταξιδεύει κατά κάποιο τρόπο. Νομίζω λοιπόν πως ο χρόνος και οι στιγμές όταν είσαι πάνω στην σκηνή κυλούν αλλιώς και αυτό σταματά μόνο όταν πέσει η αυλαία.

– Εσύ γιατί επέλεξες αυτή την δουλειά ;

Ήμουν από τα παιδιά που είχαν την τύχη να ασχοληθούν από μικρά με κάτι που αγαπούν. Ήταν το χόμπι μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Τελειώνοντας το σχολείο πήρα την απόφαση να σπουδάσω κάτι εντελώς διαφορετικό, πιο συγκεκριμένα Διοίκηση Επιχειρήσεων και ολοκληρώνοντας τις σπουδές μου μπήκα στην Δραματική Σχολή. Είναι πολύ διαφορετικό όμως να σπουδάζεις κάτι, με το να δουλεύεις και να έχεις την δυνατότητα να γνωρίσεις έναν επαγγελματικό χώρο σε βάθος. Για μένα είναι σαν να κυνηγάω ένα πολύ όμορφο όνειρο.

-Προσπαθείς να μπεις στην θέση των ηρώων που υποδύεσαι; Έχεις επηρεαστεί ποτέ από τους ρόλους που έχεις παίξει;

Πιστεύω πως ο χαρακτήρας που υποδύεσαι στην εκάστοτε παράσταση υπάρχει και πρέπει να υπάρχει μόνο κατά την διάρκεια της. Ωστόσο υπάρχουν συνάδελφοι που επιλέγουν να δουλέψουν με μεθόδους ταύτισης με τον ρόλο οπότε σίγουρα δεν μπορεί να απορριφτεί σαν πρακτική και ιδέα. Εγώ δεν το έχω κάνει ακόμα. Νομίζω ότι πρέπει να έχεις στο μυαλό σου που τελειώνει η δουλειά και να μην την μπερδεύεις με την καθημερινότητα σου.

-Η σκηνή προσφέρει ελευθερία ή είναι τρομακτικό κάποιος να σε κρίνει χωρίς να έχεις την ευχέρεια να του κρύψεις τίποτα ;

Η υποκριτική ταυτίζεται με την έκθεση και πρέπει να συμφιλιωθείς με την ιδέα πως όπως κάποιος μπορεί να σε κρίνει θετικά με την ίδια ευχέρεια μια άλλη φορά θα σε κρίνει αρνητικά. Όταν ανεβαίνεις στην σκηνή παρουσιάζεις αυτό για το οποίο έχεις δουλέψει και εκθέτεις τον εαυτό σου από επιλογή. Αν εκείνη την ώρα μπεις στην διαδικασία να σκεφτείς πως φαίνεται και πως θα το λάβει αυτός που βρίσκεται στο κοινό χάνεις την ουσία.

-Ποια ήταν η πιο αστεία και η πιο άσχημη στιγμή που έχεις βιώσει έως τώρα στην καριέρα σου ;

Τις πιο αστείες στιγμές νομίζω τις έχω ζήσει στο παιδικό θέατρο. Από λάθη και τον τρόπο που προσπαθήσαμε να τα καλύψουμε μέχρι ρούχα που σκίστηκαν και παπούτσια που βγήκαν. Από την άλλη νομίζω πως δεν έχω βιώσει ιδιαίτερα άσχημες στιγμές. Εκτός ίσως από ένα ‘’σεντόνι ‘’ που ήταν λες και ξαφνικά χωρίς λόγο κόλλησα και ξέχασα τα πάντα. Νομίζω εκεί κατάλαβα πως το λάθος μπορεί να συμβεί όσο καλά προετοιμασμένος κι αν είσαι και πρέπει απλά να έχεις την ψυχραιμία να το αντιμετωπίσεις.

-Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οι Έλληνες δεν έχουν την απαραίτητη καλλιτεχνική παιδεία ώστε να εκτιμήσουν μια παράσταση. Συμφωνείς ;

Καθόλου. Δεν νομίζω ότι πρέπει να γίνονται τέτοιου είδους γενικεύσεις αναφορικά με το επίπεδο του κοινού που παρακολουθεί μια παράσταση. Ο θεατής δε ζητά να μάθει το επίπεδο παιδείας ή εκπαίδευσής σου, αντίστοιχα εσύ δεν υποδέχεσαι τους θεατές βάσει πτυχίων ή εμπειρίας. Όταν συναντιέται ο ηθοποιός με το θεατή υπάρχει μόνο η παράσταση, τίποτα περισσότερο.

-Σου αρέσει να τσαλακώνεσαι ή προτιμάς τις πιο ασφαλείς επαγγελματικές επιλογές ;

Για περισσότερο ‘’τσαλάκωμα’’ νομίζω πάντα υπάρχει περιθώριο. Είναι ένα κομμάτι της δουλείας και μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές της. Από εκεί και πέρα δεν θεωρώ πως επέλεξα ή απέρριψα κάτι επειδή το θεώρησα περισσότερο ή λιγότερο ασφαλές. Ούτε νομίζω ότι θα μπω και στην διαδικασία να το κάνω ποτέ. Οτιδήποτε καινούργιο και διαφορετικό πιστεύω ότι μου προσφέρει νέα πράγματα και με εξελίσσει, οπότε δεν θα το απέρριπτα επειδή θα ήταν φαινομενικά πιο τραβηγμένο.

[widget id=”text-6″]

-Μπορεί στην Ελλάδα του 2017 ένας νέος ηθοποιός να επιβιώσει ;

Είναι πολύ δύσκολο γιατί δεν είναι μια δουλειά σταθερή. Προς το παρόν νιώθω τυχερός που έχω την δυνατότητα και πολυτέλεια αν θέλεις, να κυνηγάω το όνειρο μου και να το κάνω πραγματικότητα.

– Μίλησε μας για την παράσταση «Εκκλησιάζοντες» .

Πρόκειται για μια σατιρική κωμωδία του Μιχάλη Δαρνάκη και της Μαρίας Λαφτσίδου, η οποία έκανε και την σκηνοθεσία. Ξεκινήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα και συνεχίζουμε για τρείς ακόμη παραστάσεις στις 27, 28 και 30 Απριλίου στη σκηνή του Θεάτρου Αυλαία μαζί με τους Νίκο Τσολερίδη, Νίκο Βατικιώτη, Ανδρέα Μαυρίδη, Στάματη Στάμογλου και Μιχάλη Δαρνάκη. Την σκηνογραφία και ενδυματολογία της παράστασης επιμελήθηκε ο Νίκος Καλαϊτζίδης, τις χορογραφίες ο Μάριος Μιλτιάδου και ο Γιώργος Μιχαηλίδης. Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια φανταστική μονή στο Παγγαίο όρος στην περιοχή της Δράμας και κεντρικό ρόλο έχουν τρεις μοναχοί και μια διακόνισσα που είναι οι μόνιμοι κάτοικοι καθώς και δύο επισκέπτες, ένας πολιτικός και ένας δημοσιογράφος. Η ιστορία σατιρίζει την διαπλοκή και την φιλοδοξία καθώς και τα διάφορα παράνομα γεγονότα που μπορεί να συμβαίνουν κάτω από ένα φαινομενικά νομότυπο πλαίσιο.

Πηγή Φωτογραφίας

-Πριν κάποιες μέρες ήρθατε αντιμέτωποι με τον βανδαλισμό του banner της παράστασης. Ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις σου ;

Για να είμαι ειλικρινής υπήρχαν σκέψεις εξ’ αρχής ότι ενδέχεται η παράσταση να επιφέρει κάποιες αντιδράσεις. Αλλά από το να ενοχληθεί κάποιος και να πει ότι δεν του άρεσε αισθητικά το banner ή και η ίδια η παράσταση μέχρι να ξυπνήσεις μια μέρα και να υπάρχει ανάρτηση από τους υπεύθυνους του θεάτρου για βανδαλισμό και μια αφίσα με σπρέι, υπάρχει απόσταση. Δεν είναι τρόπος αντίδρασης να καταστρέφεις κάτι επειδή δεν το εγκρίνεις και δεν ταιριάζει στα γούστα σου. Το αντιμετωπίσαμε γενικότερα με αρκετό χιούμορ. Άλλωστε το ίδιο βράδυ παίζαμε και φυσικά συνεχίζουμε. Η συνείδηση μας είναι καθαρή γιατί δεν υπάρχει τίποτα προσβλητικό και καμία απολύτως πρόθεση να θίξουμε την πίστη οποιουδήποτε. Αυτά που καυτηριάζονται στην παράσταση είναι αποκλειστικά τα κακώς κείμενα.

-Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου ;

Το Μάιο θα είμαι στο Studio Vis Motrix με την ομάδα χορού Vis Motrix στη χοροθεατρική παράσταση «Nocturne», σε σκηνοθεσία Κώστα Γεράρδου. Τα επόμενα σχέδια από  το φθινόπωρο.

Info

Περισσότερες πληροφορίας για την παράσταση «Εκκλησιάζοντες» που παρουσιάζεται στο θέατρο Αυλαία : Εδώ