Carnaval de Cádiz: Ένα καρναβάλι αλά Ισπανικά!
Φεβρουάριος και απόκριες. Νομίζω πως είναι η κατάλληλη στιγμή να αναφερθώ στην ιδιαίτερη εμπειρία μου από το καρναβάλι του Κάδιθ. Πως προέκυψε να πάω εκεί, τι μου έκανε εντύπωση, τι μου άρεσε, τι πάλι όχι και τον λόγο για τον οποίο συνιστώ την απόκτηση μιας τέτοιου είδους εμπειρίας.
Κάδιθ; Πού είναι αυτό;
Αρχικά, το Κάδιθ είναι μία μικρή πόλη της Ισπανίας και συγκεκριμένα της Ανδαλουσίας, το οποίο βρίσκεται μεταξύ Σεβίλλης και Γιβραλτάρ. Είναι μία από τις αρχαιότερες πόλεις της Ισπανίας και σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία συνδέεται με τον Ηρακλή. Σήμα κατατεθέν αυτής της πόλης είναι το πολύ γνωστό καρναβάλι της, το οποίο θεωρείται, αν όχι το μεγαλύτερο, σίγουρα από τα μεγαλύτερα καρναβάλια της Ισπανίας.
Πώς και εκεί;
Έναν χρόνο πριν περίπου είχα την τύχη να βρεθώ σε αυτή την γιορτή με άρωμα Ισπανίας. Αυτό συνέβη κατά την διαμονή μου στην Ουέλβα (επίσης πόλη της Ανδαλουσίας) λόγω Erasmus, όπου και μάθαμε περί Κάδιθ και το τι συμβαίνει εκεί. Το καρναβάλι αυτό έχει διάρκεια 11 μέρες. Παντού αφίσες και οργανωμένες εκδρομές. Για να βρεις διαμονή έπρεπε να κλείσεις γύρω στους 4 μήνες πριν. Με μία γρήγορη διαδικτυακή ματιά καταλαβαίνεις το εύρος που έχει αυτό το καρναβάλι. Έτσι και εμείς είπαμε να πάμε για να δούμε αλλά και να το συγκρίνουμε με τα δικά μας, ελληνικού τύπου καρναβάλια. Αποφασίσαμε να πάμε το Σάββατο εκείνο που μας πρότειναν όλοι και που θα είχε τον περισσότερο κόσμο και το μεγαλύτερο ξεφάντωμα.
VAMOS!
Από την στιγμή που μπαίνεις στην πόλη νιώθεις κάτι πολύ όμορφο που σου δίνει να καταλάβεις ότι θα είναι κάτι το ξεχωριστό. Φτάσαμε γύρω στο μεσημέρι. Κατεβήκαμε από το λεωφορείο, γίναμε και εμείς καρνάβαλοι και πήραμε τον δρόμο προς το κέντρο της πόλης. Ωραίες εικόνες, πάρα πολύς κόσμος, πολλές διαφορετικές και περίεργες στολές. Στο κέντρο επικρατούσε ένας πανικός. Πολύ το στριμωξίδι, αν έβρισκες λίγο ελεύθερο χώρο δύσκολα έπαιρνες την απόφαση να φύγεις για να πας οπουδήποτε. Διάφορα άρματα περνούσαν και πάνω τους τοπικές μπάντες τραγουδούσαν παραδοσιακά τραγούδια.Θύμιζε παρέλαση. Όλη η μέρα κύλησε κάπως έτσι, με κούραση μεν αλλά πολύ ιδιαίτερα.
Όσο πλησίαζε η νύχτα τόσο και περισσότερος κόσμος. Από τις 8 και μετά είχε συνεχώς εκδηλώσεις. Τι εκδηλώσεις όμως; Υποθέσαμε πως το πρόγραμμα θα περιλάμβανε μουσική και χορό. Πέσαμε έξω δυστυχώς. Η “μεγαλύτερη” εκδήλωση ήταν κάποιοι μουσικοί που έπαιζαν ένα είδος κλασικής μουσικής. Δεν κολλούσε ιδιαίτερα στο όλο κλίμα αλλά οι ντόπιοι ήταν ευχαριστημένοι με αυτό.
Μήπως κάτι λείπει;
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε έξω από τον καθεδρικό ναό του Κάδιθ όπου ήταν το σημείο που θα καθόμασταν όλο το βράδυ. Εκεί έβλεπες πάγκους που πωλούσαν αλκοόλ, αλλά πολλοί λίγοι έπαιρναν αφού όλοι είχαν ήδη προμηθευτεί νωρίτερα. Βρήκαμε μια μικρή γωνίτσα και “βολευτήκαμε” έξω από την πόρτα του καθεδρικού, είχαμε όλο το καρναβάλι στο πιάτο.
Πίναμε, γελούσαμε αλλά κάτι μας έλειπε. Κάτι σημαντικό. Τι; Η μουσική. Δεν υπήρχε μουσική,παρά μόνο δύο-τρία ηχεία εκεί που ήταν οι πάγκοι με τα ποτά και τίποτα άλλο. Φυσικά και από εκεί δεν έφτανε ο ήχος σε εμάς ούτε για πλάκα. Το μόνο που ακουγόταν ήταν βαβούρα. Περιμέναμε, περιμέναμε αλλά η μουσική δεν ήρθε ποτέ. Να φανταστείτε ένας ντόπιος γιατί ήξερε πως δεν θα υπάρχει μουσική είχε φέρει το αυτοκίνητο, άνοιξε όλες τις πόρτες, τέρμα τα ηχεία του και το ζούσε με την παρέα του. Παρόλα αυτά ο κόσμος διασκέδαζε και δεν είχε θέμα γιατί έτσι συνήθισε, έτσι έμαθαν. Εμείς πάλι δεν μπορούσαμε να το χωνέψουμε.
Μεταμεσονύχτια καμώματα
Όσο περνούσαν οι ώρες το μόνο που αντίκριζες ήταν άτομα που δεν ήξεραν που βρίσκονται από το πολύ ποτό, μερικές παρέες που πλακωνόντουσαν και τους χώριζε η αστυνομία. Κάποιοι άλλοι προτιμούσαν να χρησιμοποιήσουν την πόρτα του καθεδρικού αντί να πάνε μέχρι τις τουαλέτες ή έστω κάπου χωρίς κόσμο, άλλοι πάλι έπεφταν σε ένα συντριβάνι. Γενικά αυτό που έβλεπες περισσότερο σε αηδίαζε παρά σε ευχαριστούσε. Βασικά για να ευχαριστηθείς έπρεπε να είχες πιει τόσο που να μην καταλαβαίνεις το τι ακριβώς συμβαίνει.
Γύρω στις 03:30 η πλατεία αυτή είχε σχεδόν αδειάσει. Αυτό που είχε μείνει εκείνη την ώρα ήταν ΠΟΛΛΑ σκουπίδια,τόσα πολλά που πραγματικά αναρωτιόσουν πώς αύριο το μεσημέρι, που είναι η μεγάλη παρέλαση, όλη η πόλη θα είναι καθαρή; Εκτός από σκουπίδια έβλεπες άτομα μόνα τους ξαπλωμένα στον δρόμο που δεν ήξερες καν αν είναι ζωντανά μέχρι να δεις αν αναπνέουν.Όλα τα παραπάνω τα βλέπαμε και τα προσπερνούσαμε, ή τουλάχιστον προσπαθούσαμε να τα προσπεράσουμε. Το μόνο ανυπόφορο ήταν η μυρωδιά στην οποία καλύτερα να μην αναφερθώ περαιτέρω.
Λίγο πριν το ξημέρωμα
Η συνέχεια προβλεπόταν δύσκολη. Είχαμε προγραμματίσει να γυρίσουμε με ένα πρωινό λεωφορείο στις 08:00 για Σεβίλλη και ήταν ακόμα 04:00. Είχαμε κλείσει 20 ώρες στους δρόμους. Και αφού δεν είχαμε καμιά καλύτερη επιλογή, πήγαμε και καθίσαμε σε κάτι βραχάκια μπροστά στην θάλασσα. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν άσχημα. Είχαμε καλή παρέα και τα εναπομείναντα ποτά μας.
Συμπεράσματα
Όσο καθόμασταν και ξεκουραζόμασταν, συζητούσαμε την εμπειρία μας και το πως φάνηκε στον καθένα μας αυτό “ξακουστό” καρναβάλι. Άραγε κερδίσαμε κάτι από αυτό; Aν ναι, τι ακριβώς; Αδιαμφισβήτητα κερδίσαμε πάρα πολλά από αυτή την εκδρομή μας. Λίγα αξίζουν τόσο όσο το να βλέπεις πράγματα που έχεις μάθει να τα γιορτάζεις τόσα χρόνια διαφορετικά,και κάποια στιγμή να τα ζεις με ένα αλλιώτικο, τόσο μοναδικό τρόπο. Έτσι ουσιαστικά καταλαβαίνεις την διαφορετική κουλτούρα. Το μόνο που πρέπει να προσέξεις είναι να μην το συγκρίνεις με αυτό που έχεις συνηθίσει, γιατί εκεί χάνεται όλη η μαγεία.
Απιστευτο αρθρο. Συγχαρητηρια. Ειχα την εμπειρια να βρεθω και εγω στο καρναβαλι του Καδιθ.