Το «Αυλαία πάει… Αυλαία» και το inzone είναι εκεί. Οι «Όψεις Πολιτισμού» αυτή τη φορά έφεραν κοντά μας το έργο «La Cocinera», με πρωταγωνίστρια την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου.
Πρόκειται για ένα έργο του Eduardo Machado, το οποίο μεταφέρει στην ελληνική θεατρική σκηνή ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος και το επιτελείο του (περισσότερα εδώ).
Πριν την έναρξη της παράστασης είχαμε την τιμή να περάσουμε λίγο χρόνο με την πρωταγωνίστρια, Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, η οποία γεμάτη ευγένεια και χαμόγελο, μας παραχώρησε πρόθυμα μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Η πολύπειρη ηθοποιός, με την αξιοσημείωτη καριέρα, τόσο στον χώρο του θεάτρου όσο και της τηλεόρασης, μίλησε στο inzone και το Νίκο Πέρρο για το νέο έργο στο οποίο πρωταγωνιστεί, την Υπουργό Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου αλλά και για τα μελλοντικά της πλάνα.
Την αγαπήσαμε ως «Μίνα Αγγελοπούλου», μετά από αυτή τη συνάντηση όμως, την λατρέψαμε και ως Αλεξάνδρα Παλαιολόγου.
Φωτογραφία / Χρήστος Νταούλας
-La Cocinera (μετάφραση «Η Μαγείρισσα») λοιπόν, σε σκηνοθεσία του Λεωνίδα Παπαδόπουλου, έργο του Eduardo Machado…
«Είναι πανελλήνια πρώτη αυτού του έργου, δεν έχει ξαναπαιχτεί»
-Πείτε μας δυο λόγια για την παράσταση και τον λόγο που επιλέξατε να ενσαρκώσετε αυτό τον ρόλο.
«Θα μπορούσα να βάλω έναν άλλο τίτλο αντί για την «Μαγείρισσα», θα μπορούσα να βάλω «Όρκος Ζωής». Ουσιαστικά αυτό είναι το θέμα του έργου. Ένας όρκος που δίνει μια μαγείρισσα στα 25 της χρόνια -ενώ είναι πιτσιρίκα- στη σενιόρα της, η οποία είναι με το καθεστώς του Μπατίστα. Την ημέρα που ο Φιντέλ μπαίνει στην Αβάνα, πρωτοχρονιά του 1959, η μαγείρισσα υπόσχεται στην σενιόρα της, η οποία εγκαταλείπει άρον-άρον το σπίτι της, νομίζοντας ότι σε ένα μήνα θα έχει λήξει η κατάσταση και θα γυρίσουν πίσω, ότι δεν θα αφήσει ποτέ κανέναν να πατήσει το πόδι του εκεί μέσα από το σινάφι του Φιντέλ και ότι θα παραδώσει το σπίτι όπως το αφήνει. Αυτή η 25χρονη κοπέλα δίνει τον όρκο με όλη την αθωότητα και ειλικρίνεια που την διακατέχει και για τα επόμενα 40 χρόνια τον κρατάει. Βέβαια, ξέρουμε ότι το καθεστώς του Μπατίστα δεν επανήλθε. Αυτή η γυναίκα, παρ’ όλες τις αντιξοότητες και παρ’ όλο το τίμημα που υφίσταται δίνοντας δικούς της ανθρώπους, για να μπορέσει να κρατήσει το σπίτι και να μείνει πιστή στον όρκο της, τον οποίο θεωρεί ιερό. Σ’ ένα διάστημα 40 χρόνων λοιπόν, κατά το οποίο βλέπουμε πολλές ανατροπές, η μαγείρισσα κρατάει τον όρκο της μέχρι που έρχεται η τρίτη πράξη, η οποία είναι πάρα πολύ ανατρεπτική, θα έλεγα.»
Φωτογραφία / Χρήστος Νταούλας
-Βρίσκετε ομοιότητες ανάμεσα στην «Μαγείρισσα» και την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου; Υπάρχουν δηλαδή σημεία στα οποία ταυτίζεστε;
«Είναι ένας ρόλος στον οποίο έχω βρει πάρα πολλά κοινά στοιχεία. Αυτή η γυναίκα έχει ένα πολύ σοβαρό αξιακό σύστημα, το οποίο θεωρώ ότι έχω κι εγώ. Έχει αρχές, έχει «πιστεύω», τα οποία δεν εγκαταλείπει για κανένα λόγο. Θεωρεί κάποια πράγματα ιερά κι έτσι τα κρατάει.»
-Το έργο τοποθετείται χρονολογικά στην μετεπαναστατική Κούβα. Περνάει πολιτικά μηνύματα η παράσταση;
«Κάθε καλογραμμένο θεατρικό έργο είναι ένα πολιτικό κείμενο ούτως ή άλλως, ασχέτως του τι πραγματεύεται. Από εκεί και πέρα πολιτικά μηνύματα δεν περνάει. Δεν είναι προπαγανδιστικό ούτε από την μία ούτε από την άλλη πλευρά. Πρόκειται για ένα έργο, το οποίο πραγματεύεται την ζωή ενός ανθρώπου του λαού, ο οποίος υπήρξε μία φτωχική μαγείρισσα κάτω από το καθεστώς του Μπατίστα, αλλά και με το καθεστώς του Φιντέλ δεν είχε προκοπή και χαΐρι. Ίσα, ίσα που μπορεί να έγιναν και χειρότερα τα πράγματα για αυτήν.»
-Ρωτάω διότι και ο ίδιος ο δημιουργός του έργου, Eduardo Machado, ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος έζησε αυτή την κατάσταση…
«Ο Machado το έζησε, έφυγε όμως στην ηλικία των 8 ετών από την Κούβα και πέρασε με την οικογένειά του στο Μαϊάμι. Νομίζω ότι μάλλον δεν το άντεξαν.»
Φωτογραφία / Χρήστος Νταούλας
-Τον ίδιο ρόλο στο παρελθόν, ενσάρκωσε με επιτυχία και η Zabryna Guevara. Το ελληνικό σινεφίλ κοινό την γνωρίζει μέσα από ταινίες του Hollywood και σειρές όπως το Gotham. Σας κάνει αυτό να νιώθετε μία παραπάνω ευθύνη όσον αφορά την απόδοση του ρόλου;
«Κοίταξε, αυτό που μου λες αυτή την στιγμή το μαθαίνω, δεν το γνώριζα πριν. Μ’ αρέσει, μ’αρέσει πολύ. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον έργο και νομίζω ότι θα ενδιέφερε οποιονδήποτε ηθοποιό να το ερμηνεύσει.»
-Σε μία συνέντευξη που δώσατε στο πρόσφατο παρελθόν, είχατε πει: «Πλέον, κάνω πράγματα που με ευχαριστούν». Είδαμε ότι πέρυσι υποδυθήκατε την Λιλή Ζωγράφου στο «Επάγγελμα Πόρνη» και τώρα σας βλέπουμε στον ρόλο της «Cocinera»…
«Στο μεταξύ είχα παίξει στο «Marvin’s Room» πέρυσι, το οποίο ήταν προτεινόμενο για πάρα πολλά βραβεία, όπου έκανα μια κομμώτρια λαϊκιά από το Οχάιο. Γενικά όλοι αυτοί οι ρόλοι δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.»
-…Δε θεωρείτε ότι αυτά τα δύο έργα τα συνδέει ένα βαθύ κοινωνικό περιεχόμενο; Επίσης, έχει σχέση με αυτό που είχατε πει, ότι πλέον κάνετε πράγματα που σας ευχαριστούν;
«Κοίταξε να δεις, πάντα επέλεγα να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν, αλλά τα τελευταία χρόνια πραγματικά λέω πολλά «όχι» στο θέατρο, γιατί θέλω αυτά που κάνω πραγματικά να τα νιώθω και να εξελίσσομαι κι εγώ σαν ηθοποιός. Δεν ξέρω αν είναι μόνο το κοινωνικό μήνυμα. Αυτό το κείμενο, όπως και η Λιλή Ζωγράφου, είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον. Και τα δύο περνούν μηνύματα, τα οποία είχα ανάγκη τόσο να νιώσω όσο και να μεταφέρω. Ωστόσο, δεν ξέρω αν τα συνδέει κάτι. Ίσως τα συνδέει η βαθιά μου επιθυμία να κάνω πράγματα που μου αρέσουν.»
Φωτογραφία / Χρήστος Νταούλας
-Πριν από δέκα μέρες, ορίστηκε Υπουργός Πολιτισμού, η κυρία Λυδία Κονιόρδου. Θα θέλαμε να μας κάνετε ένα σχόλιο και να μας πείτε αν πιστεύετε ότι θα έχει κάποιο αντίκτυπο στον κλάδο σας, δεδομένου ότι είναι μία γυναίκα με πολλές διακρίσεις στον χώρο.
«Σαφώς και είναι μία γυναίκα με πάρα πολλές διακρίσεις στον χώρο, είναι ένας άνθρωπος πνευματικός που τουλάχιστον αυτό το πόστο χρειάζεται έναν τέτοιο άνθρωπο και γενικότερα δεν έχει ευτυχίσει από άλλους Υπουργούς που είχαν άλλες ειδικότητες. Θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ ικανή να κάνει πράγματα, φαντάζομαι ότι θα έχει ένα όραμα. Εκεί που πραγματικά της εύχομαι καλή τύχη είναι στο πώς όλη αυτή η οικονομική δυσπραγία που έχουμε θα μπορεί να την βοηθήσει να υλοποιήσει το όραμα που έχει.»
-Η εικόνα που έχουμε εμείς είναι ότι η Πολιτεία έχει λίγο παραγκωνισμένο τον χώρο του θεάτρου. Πιστεύετε ότι μέσω αυτής της θέσης της θα μπορέσει να συνεισφέρει;
«Όχι λίγο παραγκωνισμένο…εντελώς! Πολύ, πάρα πολύ! Πιστεύω ότι θα προσπαθήσει σίγουρα να βάλει το λιθαράκι της. Είμαι σίγουρη γι’ αυτό. Τώρα το πόσο θα βοηθηθεί από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, δεν ξέρω. Γιατί, υπάρχει μία μεγάλη οικονομική δυσπραγία και το ξέρουμε όλοι μας.»
Φωτογραφία / Χρήστος Νταούλας
-Θα θέλαμε να μας πείτε αν υπάρχει κάποιος ρόλος-απωθημένο, τον οποίο θέλετε να ενσαρκώσετε.
«Γενικά, δεν έχω απωθημένα. Κάθε χρόνο μου αρέσει να επιλέγω πράγματα που μου προτείνονται και μου αρέσουν, ανάλογα με το κείμενο, τους συνεργάτες, τους σκηνοθέτες που θέλω να δουλέψω. Δεν έχω απωθημένα-ρόλους, ντε και καλά να παίξω κάποιο ρόλο. Θα ήθελα να παίξω διάφορους ρόλους. Αν προκύψουν έχει καλώς, αν όχι δεν πειράζει (γέλια).»
-Έχετε κάποια άλλα πλάνα για το άμεσο μέλλον; Σας βλέπουμε τώρα στις «Προδοσίες» στον ΣΚΑΪ, κάνετε και την «La Cocinera» παράλληλα, κάτι άλλο;
«Πλάνο άμεσο δεν υπάρχει, δηλαδή υπάρχουν συζητήσεις για πράγματα αργότερα, αλλά πλάνο το οποίο να έχει κλείσει δεν υπάρχει ακόμη. Συζητάμε για διάφορα και ελπίζω να ευοδωθούν όλα αυτά, γιατί και οι εποχές ξέρετε, είναι λίγο περίεργες και ρευστές.»
-Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Καλή επιτυχία σε ό,τι κι αν κάνετε.
«Εγώ, σας ευχαριστώ»
