Ταξιδεύοντας κανείς στην Κωνσταντινούπολη πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθεί την Αγιά Σοφιά. Μία εκκλησία όχι αφιερωμένη στην Αγία Σοφία, αλλά στην σοφία, την αρετή. Αυτό κάναμε λοιπόν κι εμείς. Ταξιδέψαμε μέχρι την Κωνσταντινούπολη και επισκεφθήκαμε την Αγιά Σοφιά.
Καταφθάνοντας, παρατηρούμε μία μεγάλη πλατεία, γεμάτη στο πράσινο, στο κέντρο της οποίας βρίσκεται το επιβλητικό κτήριο. Πρέπει να έχει κανείς πολύ υπομονή, αφού οι ουρές των ανθρώπων ήταν μεγάλες και πρέπει να περιμένεις πολύ ώρα. Πλησιάζοντας τόσο στον εξωτερικό όσο και στον εσωτερικό χώρο τα συναισθήματα όλο και πληθαίνουν. Ένα αίσθημα ελληνισμού, χριστιανισμού, πατριωτισμού αλλά και μία αίσθηση αδικίας.
Ήδη από τον εξωτερικό χώρο είναι εμφανείς οι παρεμβάσεις που έχουν γίνει. Προχωρώντας στο εσωτερικό γίνονται ακόμα πιο έντονες. Τέσσερις μεγάλοι κυκλικοί δίσκοι αναφέρουν σε εβραϊκή γλώσσα διάφορες λέξεις όπως Αλάχ. Τα εντυπωσιακά ψηφιδωτά έχουν καλυφθεί από χρωματιστά μοτίβα, αν και γίνεται προσπάθεια αποκατάστασης κυρίως για τουριστικούς σκοπούς. Αγία τράπεζα, όπως συνηθίζεται σε κάθε χριστιανική εκκλησία, δεν υπάρχει, έχει καταστραφεί. Ένα κτίσμα το οποίο πήρε την σημερινή του μορφή τον 6ο αιώνα σύμφωνα με τα πρότυπα χριστιανικής εκκλησίας, έχει δεχτεί παρεμβάσεις από τον εκάστοτε σουλτάνο που κατακτούσε την Αγιά Σοφιά με αποτέλεσμα να θυμίζει περισσότερο τζαμί.
Κι αν αυτά σας έκαναν έστω και λίγο να σκεφθείτε την ιστορία της Αγιάς Σοφιάς, οι ιστορίες που ακούσαμε θα σας κάνουν να ανατριχιάσετε:
1)Μία μέρα πριν την άλωση της Πόλης, οι πιστοί είχαν μαζευτεί στην Αγιά Σοφιά να προσευχηθούν. Μόλις οι μωαμεθανοί μπήκαν στην εκκλησία έσφαξαν όποιον βρήκαν μπροστά τους. Ο σωρός των πτωμάτων είχε φτάσει τα 10 μέτρα και μόλις ο σουλτάνος προσπάθησε να μπει στην εκκλησία, το άλογο του σκόνταψε και χτύπησε με το πέταλο του μία κολόνα αφήνοντας σημάδι το οποίο σώζεται μέχρι και σήμερα.
2)Πριν εισέλθουν στην εκκλησία, ένας ιερέας τελούσε την Θεία Λειτουργία. Βλέποντας τους αδίστακτους κατακτητές σκεφτόταν μόνο πως θα σώσει το Άγιο Δισκοπότηρο που κρατούσε στα χέρια του. Έτσι έτρεξε σε μία ξύλινη πόρτα, όμως όταν οι κατακτητές τον ακολούθησαν έμμειναν έκπληκτοι. Δεν υπήρχε παρά μόνο μία μαρμάρινη λεία επιφάνεια. Ο θρύλος θέλει την ξύλινη πόρτα να μαρμάρωσε.
Στο προαύλιο του ναού λέγεται πως υπήρχε κρήνη, στην οποία ανεγράφετο η φράση “ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ”, (νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν = ξέπλυνε δηλαδή τις αμαρτίες σου και όχι μόνο το πρόσωπό σου). Η φράση αυτή, αν αναγνωσθεί ανάποδα (από δεξιά προς τα αριστερά) αποδίδει τις ίδιες λέξεις και επομένως και το αυτό νόημα.
Έφυγα με ένα αίσθημα υπερηφάνειας για το μεγαλείο του Ναού, αλλά πως μπορώ να μην δώσω βάση στην αδικία που διαιωνίζεται όλα αυτά τα χρόνια. Πως γίνεται να μην ξυπνήσει ένα αίσθημα υγιούς πατριωτισμού μέσα μου; Τα συναισθήματα περίεργα, δεν γίνεται να περιγραφούν. Ελπίζω να σας ταξίδεψα και εσάς στην Αγιά Σοφιά και να νιώσατε κι εσείς λίγα από τα συναισθήματα που βίωσα.
