44 χρόνια χιπ χοπ… η ζωή σε στίχους

Κλείστε τα μάτια σας, καθίστε αναπαυτικά, αδειάστε όλες τις περιττές σκέψεις από το μυαλό σας και αφεθείτε στο μαγικό κόσμο της Απολλώνιας τέχνης… της Μουσικής! Της τέχνης που οι εννιά Μούσες αποφάσισαν να εναποθέσουν το όνομά τους! Μιας τέχνης που έχει κατακλύσει την καθημερινότητα όλων των ανθρώπων, από αρχαιοτάτων χρόνων, και που βασίζεται στην ελάχιστη ανάγκη τους να μιλήσουν, να φωνάξουν, να γελάσουν. Στην πορεία όλων αυτών των εποχών διαμορφώθηκαν πολλά είδη. Άλλα χαρακτηρίστηκαν κλασσικά, συντηρητικά, άλλα κακής ποιότητας, εμπορικά, άλλα πάλι μοντέρνα, που αγγίζουν τον παλμό της εποχής! Ένα από αυτά γεννήθηκε πριν 44 χρόνια στους δρόμους της Αμερικής και έδωσε παλμό, σάρκα και οστά στις ανησυχίες και τους στοχασμούς της νέας γενιάς. Με άλλα λόγια το χιπ χοπ και η ραπ μουσική γεννήθηκαν!

Κι αν ακόμα για πολλούς η ραπ μουσική δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από κάποιες λέξεις δίχως «μελωδική» συγχορδία να τις συνοδεύει, μάλλον αδυνατούν να δουν την πραγματικότητα. Το χιπ χοπ συνδυάζει τέσσερα διαφορετικά στοιχεία μαζί. Το ένα είναι το DJing (Disc Jockey), όπου έχει εξελιχθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια με τα νέας τεχνολογίας προγράμματα και τις δυνατότητες που δίνουν για την παραγωγή ενός κομματιού οι ηλεκτρονικοί ήχοι. Το επόμενο είναι το MCing  (Μaster of Ceremony), οι λεγόμενοι Ράπερς και χρησιμοποιούν συνήθως τέσσερις στίχους, που ολοκληρώνονται με ομοιοκαταληξίες, δίνοντας έτσι ένα ρυθμό. Το τρίτο είναι το Graffiti, η έκφραση των νέων στους τείχους, ενσαρκώνοντας ακριβώς μια ακόμη έννοια της τέχνης του δρόμου. Το τέταρτο και τελευταίο είναι κάτι που απαιτεί πρακτική και αφοσίωση και ανήκει πλέον και στα είδη χορού: το Breakdance.

Η χιπ χοπ μουσική  κάνει την εμφάνιση της στην Ελλάδα το 1985 και έρχεται να αναστατώσει τα δεδομένα της ελληνικής δισκογραφίας. Οι ανησυχίες των νέων αρχίζουν να παίρνουν σάρκα και οστά μέσω αυτών των τεσσάρων πτυχών και πλήθος συγκροτημάτων γεννιούνται!

Επηρεασμένοι από το αμερικανικό συγκρότημα Public Enemy και τους πολιτικούς του στίχους που προέκυψαν απ’ όσα βιώνουν οι αφροαμερικανοί στους δρόμους των ΗΠΑ, στην Ελλάδα κάνουν την εμφάνισή τους οι Active Member και “ταράσσουν” τα ήρεμα πνεύματα. Με δυνατό πολιτικό στίχο θίγουν τα πιο άμεσα κοινωνικά προβλήματα: φτώχεια, προσφυγιά, ελευθερία σκέψης, φασισμό…Ο στίχος αντλεί δύναμη από τον κόσμο που συσπειρώνεται γύρω του. Με κάθε κοινωνική αναταραχή ένα νέο τραγούδι γεννιέται και έρχεται να ευαισθητοποιήσει όλο και περισσότερους πολίτες!

Και τα χρόνια περνάνε, και το εμπόριο δεν μπορεί να μείνει εκτός αυτής της μουσικής βιομηχανίας! Έτσι, δημιουργείται η mainstream σκηνή του χιπ χοπ με τους Going Through, Ταραξίας, NEBMA, Θηρίο! Χρυσοί δίσκοι, δημοσιότητα, διαφήμιση μέσω καναλιών και ένα είδος μουσικής αρκετά εμπορευματοποιημένο και σίγουρα αρκετά μακριά από τις τέσσερις βασικές πτυχές του χιπ χοπ. Το κοινό διχάζεται και η διαφορά ανάμεσα στα mainstream συγκροτήματα και σε καλλιτέχνες που συνεχίζουν την “παραδοσιακή” ή underground ραπ μουσική, που προωθείται μέσω των συναναστροφών της γειτονιάς είναι εμφανής (12ος Πίθηκος, Αnser, Ιratus, Μόνιμος Κάτοικος, Detro, Βρώμικος Νότος, Bong Da City, Fullface κ.α.).

O πολιτικός στίχος δεν σταματάει να υπάρχει στα τραγούδια αυτά. Το beatmaker από το 2010 κι έπειτα καταπιάνεται με τα  βασικότερα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Μια νέα σχολή χιπ χοπ εμφανίζεται και διαφοροποιείται εντελώς από την εμπορευματοποιημένη τέχνη! Τώρα η πλειονότητα της νεολαίας καταφεύγει σε στίχους για να εκφράσει τόσο τα συναισθήματά της, όσο και τη δύσκολη πραγματικότητα που ζει. Τα λόγια γίνονται σύνθημα και τάσσονται απέναντι στην αδικία και στην κατευθυνόμενη σκέψη.

«Τα λόγια, όμως, ενοχλούν όσους εντείνουν την αδικία»…

Έτσι, στις 17 Σεπτεμβρίου 2013, ο αντιφασίστας ράπερ Παύλος Φύσσας, γνωστός ως Killah P, πέφτει νεκρός από μαχαίρι νεοναζί στο Κερατσίνι. Ο νεαρός ράπερ τραγουδούσε “δίχως φόβο”, περιγράφοντας την κοινωνική αδικία και ανισότητα που έβλεπε να εκτυλίσσεται στους δρόμους και στις γειτονιές. Οι στίχοι “σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ” αντηχούν στ’ αυτιά όλων αυτών που ξέρουν να μη φοβούνται να μιλήσουν και να τραγουδήσουν, θίγοντας άμεσα τη ζωή…

Κοινή χρήση:

Αφήστε ένα σχόλιο