Δεν σπανίζει το γεγονός της εμφάνισης των αριστερόμετρων. Από την στιγμή που το να δηλώνεις «αριστερός» έγινε της μόδας στην Ελλάδα(τις τελευταίες 4 δεκαετίες) , συχνά βρίσκεσαι σε θέση να απολογηθείς για το πόσο αριστερός είσαι ή να εξηγήσεις πόσο δεξιός δεν είσαι. Με την ανάδειξη του Σύριζα στην κεντρική πολιτική σκηνή κι πιο πρόσφατα στην εξουσία υπάρχει μια όξυνση αυτού του φαινομένου.

Τα αριστερομετρα, λοιπόν, ζυγίζουν διάφορα πράγματα για να αποδείξουν πόσο αριστερός είσαι , από τα πιο αστεία μέχρι τα πιο σοβαρά. Αν τύχει να αυτοπροσδιοριστείς ως αριστερός- χωρίς να σε χρίσει ο ίδιος ο Στάλιν ως διάδοχο- θα κριθείς αυστηρά από τους απανταχού εν Ελλάδι κριτές για το πως ντύνεσαι, τι μουσική ακούς, σε ποια μαγαζιά βγαίνεις. Όσο αστείο κι να ακούγεται για ορισμένους ανθρώπους αυτό αποτελεί βασικό κριτήριο. Από την άλλη μεριά το πόσο πιστεύεις στην επιτυχία της Σοβιετικής Ένωσης έως και το κατά πόσο πιστεύεις ότι ο Κάστρο έκανε μια πραγματική επανάσταση. Τι και αν η Σοβιετική Ένωσή ή η επανάσταση στην Κούβα είναι η έμπρακτη απόδειξη της αποτυχίας του κομμουνιστικού μοντέλου διακυβέρνησής, τι και αν το ΚΚΕ(-η πάγια αριστερή δύναμη) έχει αποδείξει ότι είναι ένα άκρως οπισθοδρομικό κόμμα, αν βρεθείς απέναντι του θα χαρακτηριστείς με ταχύτητα φωτός. Οι συζητήσεις πάνω στις ουσιαστικές ιδέες που αντιπροσωπεύεις ως μονάδα θα αμφισβητούνται ενώ αριστεροί χαρακτηρίζονται μόνο ορισμένοι εκλεκτοί. Ίσως φταίει το ότι κάποιοι από εμάς έχουν ταυτίσει την έννοια της αριστεράς με αυτή της Προόδου ή ίσως φταίει ότι κάποιοι άλλοι έχουν ταυτίσει τον κομμουνισμό με την σύγχρονη αριστερά…

Χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω για το πόσο λανθασμένη είναι η αντίληψη της εμφάνισης των αριστερόμετρων; Μάλλον όχι. Από την στιγμή που βγαίνουν τα αριστερομετρα, αποτελεί την ύψιστη ένδειξη της βαθιάς πολιτικής και ιδεολογικής κρίσης της Ελλάδας. Για αυτό όταν κάποιος από εμάς βρεθεί σε μια τέτοια θέση, η μόνη σωστή απάντηση είναι το « Εγώ με τις ιδέες μου κι εσείς με τις δικές σας».