Πηγή φωτογραφίας

Πέρασε λοιπόν μία ακόμη χρονιά. Ένα ακόμη έτος προστέθηκε στις πλάτες του κόσμου, στις πλάτες της ανθρωπότητας και του καθένα μας ξεχωριστά. 2018 μ.Χ., κυρίες και κύριοι. Περισυλλογή, ενδοσκόπηση και ανασκόπηση της απελθούσας χρονιάς. Γέλια, χαρά και ελπίδα για τη νέα: ελπίδα για το καλύτερο.

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, λένε, και καλά κάνει. Γιατί αυτή είναι η κινητήριος δύναμη όλης της ανθρωπότητας, αυτή που κάνει τον καθένα μας να σηκώνεται κάθε πρωί με όρεξη για την καινούργια μέρα που ξημέρωσε, με αισιοδοξία ότι θα είναι καλύτερη απ’ τη χθεσινή και ότι στο τέλος θα στεφθεί με επιτυχία ως προς τους καθημερινούς στόχους που θέτουμε. Κι αν όχι, στο τέλος της ημέρας η ελπίδα είναι που μας κάνει να κοιμόμαστε ήρεμοι, με τη σκέψη ότι η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη.

“New year’s resolution”, λοιπόν, όπως λένε οι ξένοι. Στοχοθεσία για τη νέα χρονιά. Θέτουμε όμως άραγε τους σωστούς στόχους; Ακόμα καλύτερα, κάνοντας την καθιερωμένη ανασκόπηση της απελθούσας χρονιάς, εντοπίζουμε τα λάθη μας και αντιλαμβανόμαστε γιατί αποτύχαμε σε ορισμένους στόχους που θέσαμε στην αρχή της χρονιάς;

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε πριν θέσουμε στόχους για τη νέα χρονιά είναι να ανατρέξουμε σε αυτούς που βάλαμε στην αρχή της προηγούμενης. Πόσους πετύχαμε, σε πόσους αποτύχαμε; Κι ύστερα να αναλογιστούμε πώς καταφέραμε να ευστοχήσουμε σε κάποιους και γιατί αστοχήσαμε σε άλλους. Με αυτόν τον τρόπο παίρνουμε δύναμη και αισιοδοξία από τις επιτυχίες μας και ,αντίστοιχα, μαθαίνουμε από τις αποτυχίες μας. 

Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να συλλογιστούμε αν οι στόχοι που θέσαμε ανταποκρίνονται σε αυτό που πραγματικά θέλαμε ή θέλουμε να πετύχουμε. Κι εδώ είναι το δύσκολο κομμάτι. Διότι ο άνθρωπος, ενώ κατά βάθος πάντα ξέρει τι ποθεί περισσότερο, πολλές φορές προτιμά να το κρύβει στα εσώψυχά του και να βάζει άλλα πράγματα πάνω στη θέση του, είτε επειδή πιστεύει ότι δεν είναι ικανός να καταφέρει αυτό που ποθεί είτε επειδή δεν έχει το κουράγιο ή το θάρρος να το επιδιώξει. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί από μικρός να λαχταρά να γίνει τραγουδιστής αλλά να πιστεύει ότι δεν είναι ικανός γι’αυτό ή να δειλιάζει μπροστά στο ρίσκο να επιδιώξει μια μουσική καριέρα.

Νομίζω πως, αν το αναλογιστούμε μ’αυτόν τον τρόπο, όλοι μας θα βρούμε κάποια πράγματα που επιθυμούμε με μεγάλη ένταση και που, αν τα είχαμε, θα μας έκαναν ευτυχισμένους, αλλά παραμένουν ενδόμυχοι πόθοι που δε βγαίνουν ποτέ στην επιφάνεια. Αντ’αυτού, πολύ συχνά επιλέγουμε να αναλωθούμε και να επιδιώξουμε άλλα πράγματα που μπορεί μεν να μας προσφέρουν κάποια ικανοποίηση, ποτέ όμως δε μας γεμίζουν πλήρως.

Γι’αυτό το λόγο, πιστεύω προσωπικά, ότι ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται αδηφάγο και αιωνίως ανικανοποίητο ον. Δεν θεωρώ ότι είναι από τη φύση του τέτοιο ον, όπως υποστηρίζει μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Αντίθετα, πιστεύω ακράδαντα ότι το ανικανοποίητο οφείλεται στο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων επιλέγει να κρύψει αυτό που πραγματικά επιθυμεί και να αναλωθεί σε άλλες επιλογές που δεν τους κάνουν απόλυτα ευτυχισμένους.

Για να το πάω λίγο παραπέρα, θεωρώ ότι από αυτήν την κατάσταση που δημιουργείται συνέπεια όσων αναφέρθηκαν πάνω, τελειώνει η καλή φύση και βγαίνει στη φόρα όλη η κακή φύση του ανθρώπου. Μιζέρια, ζήλια για το διπλανό που φαίνεται πιο ευτυχισμένος, φθόνος για την επιτυχία του άλλου, αγανάκτηση και θυμός επειδή δεν είμαστε ευτυχισμένοι που αναπόφευκτα κάπου θα ξεσπάσει, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μίσους και τριβών που πυροδοτούν την εκμετάλλευση, κακομεταχείριση, συγκρούσεις και πολέμους. Το αίσθημα του ανικανοποίητου που μας οδηγεί να επιδιώκουμε όλο και περισσότερα λεηλατώντας το περιβάλλον και απομυζώντας τους φυσικούς μας πόρους.

Για να επιστρέψουμε στο παράδειγμα που αναφέραμε παραπάνω, έστω ότι το άτομο που ήθελε πολύ να γίνει τραγουδιστής τελικά γίνει πχ λογιστής γιατί αυτό το επάγγελμα εξασκεί κι ο πατέρας του και είναι ¨σίγουρη δουλειά που παρέχει ασφάλεια ως προς το ζην“, ενώ η επιδίωξη μιας καριέρας στη μουσική σκηνή είναι σίγουρα ένα μεγάλο ρίσκο και ένας στόχος αμφίβολης επιτυχίας. Προφανώς και το επάγγελμα του λογιστή ούτε ευτυχισμένο θα τον κάνει ούτε θα τον γεμίζει πλήρως. Έτσι, από τη μία θα έχει το αίσθημα του ανικανοποίητου και από την άλλη θα ζει μια ζωή μέτρια ή κακή, πάντως όχι ευτυχισμένη. Έτσι θα του δημιουργηθούν αρνητικά συναισθήματα που θα έχουν αντίκτυπο στο άμεσο περιβάλλον του, όπως στην οικογένειά του, στους συγγενείς και στους συναδέλφους του. Η θλίψη για τη μέτρια ζωή του, για παράδειγμα, μπορεί να τον κάνει αλκοολικό, με ό,τι συνέπεια μπορεί να έχει αυτό στο περιβάλλον του. Το ανικανοποίητο για τη ζωή που κάνει μπορεί να τον οδηγήσει στο να απατάει τη σύζυγό του ή να στραφεί στον τζόγο. Στο καλύτερο των περιπτώσεων, πάντως, που νομίζω ότι είναι και η πλειοψηφία, θα συμβιβαστεί με τη μετριότητα και θα ζει έτσι.

Από την άλλη πλευρά, σκεφτείτε όλοι οι άνθρωποι να επιδίωκαν αυτό που πραγματικά θέλουν και να γινόταν ευτυχισμένοι. Τι λόγο θα είχε ένα ευτυχισμένο άτομο να βγάλει κακία, μιζέρια, ζήλια και άλλα αρνητικά συναισθήματα; Τι λόγο θα είχε να βγει στην επιφάνεια η κακή του φύση; Δεν θα ήταν αυτός ο κόσμος ιδανικός; Ακόμα καλύτερα, δεν θα ωθούσε η ευτυχία το άτομο στο να επιδιώξει με χαρά και αισιοδοξία ακόμα μεγαλύτερα πράγματα, να βελτιώσει τη ζωή του ακόμα πιο πολύ; 

Το τρίτο, συνεπώς, πράγμα που πρέπει να κάνουμε αυτές τις μέρες, είναι κατ’αρχάς να συλλογιστούμε ενδελεχώς και να ανακαλύψουμε, αν δεν το ΄χουμε ήδη βρει, τι πραγματικά θέλουμε, τι είναι αυτό που θεωρούμε ότι μας γεμίζει και μπορεί να μας κάνει αληθινά ευτυχισμένους. Αφού το βρούμε αυτό, τότε προχωράμε στο επόμενο και τελικό στάδιο: το να θέσουμε τους επιμέρους στόχους που θα μας οδηγήσουν σε αυτό που επιθυμούμε ή έστω θα μας φέρουν ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό σε σχέση με πέρυσι. Προϋπόθεση βέβαια είναι οι στόχοι αυτοί να είναι ρεαλιστικοί και επιτεύξιμοι μέσα σε ένα χρόνο. Πληρωθείσης αυτής της προϋπόθεσης και πάντως ύστερα από συνεχή και καθημερινή προσπάθεια, είναι σχεδόν αδύνατο να αστοχήσει κανείς στους φετινούς του στόχους.

Εύχομαι, λοιπόν, η νέα χρονιά να φέρει υγεία, αγάπη, ελπίδα και ευτυχία στις καρδιές των ανθρώπων, να τους δώσει δύναμη να συνεχίσουν να τρέχουν στον καθημερινό στίβο της ζωής και να μη σταματήσουν ποτέ να προσπαθούν για το καλύτερο, να αναζητούν και να επιδιώκουν την ευτυχία. Διότι ένας ιδανικός κόσμος γεμάτος από ευτυχία, αγάπη και όλα τα προαναφερόμενα μόνο από αισιόδοξους, πρόθυμους και φίλεργους ανθρώπους μπορεί να θεμελιωθεί.