Φαινόμενο: LIBERTATIA
Δυστυχώς αγαπητέ αναγνώστη πρέπει να ξεκαθαρίσω κάτι από την αρχή προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Αν είσαι αριστερός (ή αριστερίζεις) και άνοιξες τη σελίδα με την ελπίδα ότι και κάποιος άλλος κράζει με το ίδιο πάθος τους δεξιούς και τους φασίστες μπορείς να αποχωρήσεις. Αντίστοιχα αν είσαι δεξιός (ή τείνεις προς τη δεξιά, ελπίζω όχι προς την ακροδεξιά πάντα) πρέπει επίσης να ενημερώσω και εσένα, ότι κανένα σκοπό δεν έχω να ενισχύσω το μένος σου για την αριστερά με τα ακόλουθα γραφόμενά μου.
Επομένως, με την ελπίδα ότι έφυγε για τα καλά η δεξιά ή αριστερή “ρετσινιά” πάνω από το άρθρο μου μπορώ να μπω κατευθείαν, επιτέλους(!), στο θέμα. Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι ούτε το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή στη Θεσσαλονίκη, ούτε για το νεοκλασικό ονόματι “Libertatia” που κάηκε κατόπιν εμπρηστικής ενέργειας, χωρίς λόγο και αιτία. Εκείνο που με ώθησε να αφήσω για λίγο τα της εξεταστικής– ευκαιρία έψαχνα- είναι ο βομβαρδισμός σχολίων, αναρτήσεων και τα διαδικτυακά ξεκατινιάσματα που γέννησαν τα προαναφερόμενα γεγονότα της Κυριακής.
Και όχι δεν αναφέρομαι στις φωτογραφίες και τα “story” σε facebook και instagram που απεικόνιζαν είτε τη συγκέντρωση στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης είτε το κτήριο που φλεγόταν στη λεωφόρο Στρατού και στις λεζάντες-κειμενάκια που τα συνόδευαν. Στοχοποιώ το πόσο γρήγορα κάθε ανάρτηση μετατράπηκε σε πόλεμο δεξιάς-αριστεράς. Και δωσ’ του να ανεβάζει ο ένας βιντεάκι με αριστερούς μπαχαλάκηδες που πετάνε πέτρες και καίνε ότι βρουν μπροστά τους και άντε να συνεχίζει ο άλλος με απάντηση-βίντεο-ντοκουμέντο με τους χαζοφασίστες να καίνε το διατηρητέο. Μάλλον το πρόβλημα με την οικονομία είναι το μικρότερο πρόβλημα που έχουμε σαν κοινωνία…
Όποιος παρακολούθησε αυτόν τον διαδικτυακό πόλεμο –και πιστεύω ότι περισσότεροι συμμετείχαν είτε ενεργά είτε παθητικά σε αυτόν παρά παρευρέθηκαν στο συλλαλητήριο– εκτός του ότι μπορεί πλέον να κάνει διπλωματική εργασία με τίτλο “Η τέχνη της επιχειρηματολογίας στο διαδικτυακό πεδίο της μάχης”, είναι ικανός να διακρίνει και ορισμένα προβλήματα που σκεπάζονται συχνά κάτω από το πάπλωμα της αιώνιας διαμάχης μεταξύ δεξιάς-αριστεράς.
Φαινόμενο ΜΜΕ: Διάβασα, ότι τα ΜΜΕ αδιαφόρησαν για το συλλαλητήριο και σχεδόν “‘έθαψαν” την μεγάλη απήχηση που είχε κάτω από το χώμα του survivor και παρεμφερών, άκρως επιμορφωτικών πάνω απ’ όλα, προγραμμάτων. Ότι δεν έκαναν τις απαραίτητες αναμεταδώσεις, υιοθετώντας μία στάση αδιαφορίας. Τα ΜΜΕ είναι πλέον αποδεκτό ότι παρουσιάζουν ό,τι και όπως τους συμφέρει. Το “ό,τι” αποφασίζεται ανάλογα με την τηλεθέαση και το “όπως” ανάλογα με το ποιος παρακολουθεί και ποιος δίνει εντολή. Sorry αν χαλάω το όνειρο της ανεξάρτητης απολιτίκ δημοσιογραφίας, αλλά δεν πουλάει. Και το γνωρίζουν δεξιοί-αριστεροί, μέχρι τη στιγμή που θα τους γυρίσει boomerang.
Φαινόμενο “Απεριόριστη Ελευθερία”: Όπως επεσήμανα η καταστροφή του διατηρητέου “Libertatia” δεν είναι το θέμα του άρθρου, ωστόσο θα το αξιοποιήσω ως αφορμή για να θέσω το εξής ερώτημα. Ως πότε θα επιτρέπεται σε πολίτες να καταστρέφουν ξένες περιουσίες με σκοπό να εξωτερικεύσουν την έχθρα τους για ορισμένες πολιτικές και ομάδες ανθρώπων; Ο στόχος της οποιαδήποτε διαδήλωσης πετυχαίνεται εν μέρει με το πλήθος που θα συγκεντρώσει. Με τέτοιες ενέργειες όχι μόνο χάνεται η αξία της, αλλά και ο σεβασμός που αγωνίζεται να κερδίσει από την υπόλοιπη κοινωνία.
Φαινόμενο “Καταναλώνω αυτό που μου πουλάνε πιο πολύ”: Τέλος, το συλλαλητήριο είχε τέτοια απήχηση που πραγματικά δεν την περίμενα, όπως θεωρώ δεν την περίμεναν και άλλοι. Η σημασία του ήταν αδιαμφισβήτητα μεγάλη, αλλά γιατί τέτοιες κινητοποιήσεις δεν γίνονται και για θέματα επίσης τεράστιας σημασίας; Μήπως επειδή και στη συγκεκριμένη περίπτωση η προσκόλληση σε κομματικά σχήματα δεν το επιτρέπει ή επειδή κάποια ζητήματα απλά δεν “πουλάνε”;Παράδειγμα οι αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο ή η κατάργηση των αρχαίων ελληνικών από μάθημα υποχρεωτικό ήδη από τα γυμνάσια, δεν αξίζουν ούτε μία μικρή κινητοποίηση; Μάλλον όχι, αφού στην πρώτη περίπτωση θα σε πουν αριστερό αν στηρίξεις μία τέτοιου θέματος κινητοποίηση και στη δεύτερη κολλημένο στο παρελθόν.
Αυτά τα “φαινόμενα” λοιπόν, που οντολογικά προσιδιάζουν τα προβλήματα, δεν μπορώ να διαπιστώσω αν ακούσια ή σκόπιμα σκεπάστηκαν μέσα σε φανατισμένους διαλόγους και βαμμένα σχόλια. Αν ακούσια, ελπίζω ότι στο μέλλον θα μάθουμε να συμπεριφερόμαστε περισσότερο σαν πολίτες και λιγότερο σαν πιόνια ιδεολογιών, αν σκόπιμα τότε απλά λυπάμαι…
*Εάν έφτασες στο τέλος του κειμένου, θέλω να ζητήσω συγγνώμη για τον παραπλανητικό τίτλο. Απλά είχα την υπόνοια ότι λόγω ημερών θα τραβούσε σίγουρα την προσοχή…
Ας εκμεταλλευτω τον εμπρησμο ενος κτηριου και την κορυφωση ενος κοινωνικου προβληματος (aka φασισμος) απλα για να τραβηξω την προσοχη ,να γραψω το πιο μετριοπαθες κειμενο των ημερων και να μην πω τιποτα περισσοτερο απο αχ μωρε τους χαζοφασιστες (?) που εχασαν το δικιο τους (?) με την χρηση αχρειαστης βιας. Προσωπικα το μονο που πηρα απο το παραπανω ηταν οτι η συγγραφεας περα απο εντελως ανενημερωτη ηταν και ακρως μη συνειδητοποιημενη οσον αφορα το τι σημαινει κοινωνικο προβλημα και αθελα της εγραψε κατι το οποιο περα απο την ελειψη οποιαδηποτε χρησιμοτητας, οριακα, και ,ξαναλεω, εν αγνοια της στηριζει με το ”απολιτικ” υφος του τις προβληματικες των ημερων.