Αν μου ζητούσε κάποιος να δώσω έναν τίτλο για αυτή τη χρονιά δεν θα στόχευα σε μεγάλους και φανταχτερούς, τίτλους που μπορούν να σου τραβήξουν την προσοχή για να διαβάσεις ένα άρθρο ή τίτλους παραπλανητικούς γεμάτους ελπίδα και αισιοδοξία. Αρχικά θα σκεφτόμουν ποιες λέξεις προστέθηκαν στο καθημερινό μας “λεξικό”. Ανοχή, αντοχή, εκλογές, ευθυνοφοβία, χειραγώγηση, θάνατος, πρόσφυγες, στερεότυπα, κρίση αξιών, καταπάτηση δικαιωμάτων, παραπληροφόρηση, πόλεμος, λήθη… Λίγες λέξεις, τεράστια βαρύτητα. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως όλες αυτές χωρούν μέσα σε μια και μόνο χρονιά. Κάθε λέξη μια εικόνα, κάθε πρόταση ένα γεγονός. Αναλογιζόμενη λοιπόν όλα αυτά και προσθέτοντας την παγκόσμια επιρροή τους και την συναισθηματική καταρράκωση θα ονόμαζα το 2015: Σύμβολο απανθρωπιάς. 

Συνήθως βέβαια την τελευταία μέρα του χρόνου κάνουμε την ανασκόπηση και τον απολογισμό του έτους με σκοπό να το αφήσουμε πίσω. Δύσκολα όμως αφήνεις ένα τέτοιο έτος πίσω σου. Ένα έτος που γραπώθηκε από πάνω σου, έριξε όλο το βάρος του και απέτισε να παραμείνεις σταθερός, άφησε σημάδια επιφανειακά, δημιούργησε εσωτερικές πληγές και σε παράτησε την ώρα που σε γονάτισε.

Νομίζω πως είναι σχεδόν ανούσιο να αναφερθώ στην πολιτική πορεία της χώρας. Όχι γιατί δεν εξαρτάται η ύπαρξη μας από αυτή πλέον (δυστυχώς) αλλά επειδή ενημερώθηκες όσο ποτέ. Ποιες βέβαια ήταν οι πηγές σου είναι άλλο θέμα. Το πρόβλημα είναι πως αυτή η πολιτική επηρεάζει αρνητικά, προκαλεί προβλήματα, βάζει σε κίνδυνο ζωές και τις παίρνει χωρίς μάλιστα να απολογείται. Μια προσφυγική και ανθρωπιστική κρίση σε συνδυασμό με την οικονομική ήρθε να αποτελειώσει αυτή τη χώρα. Μια κρίση αξιών και μια χώρα χωρισμένη σε χίλια κομμάτια. Πολίτες που συγκρούονται για τις διαφορετικές πολιτικές και κοινωνικές απόψεις, παιδιά που ξεβράζουν νεκρά στη θάλασσα, άτομα που κατακρίνουν και λογοκρίνουν το διαφορετικό και πολιτικοί που πουλούν τη χώρα με δική σου συναίνεση. Και απέναντι της μια Ευρώπη που υψώνει τα τείχη, που κλείνει σύνορα, δημιουργεί αιτίες με συνέπειες πολέμους. Και φυσικά μια επίθεση στο Παρίσι που σβήνει κάθε πόλεμο σε οποιαδήποτε γωνιά της γης.Ντροπή!

Ας δούμε όμως και τα θετικά. Οι θάνατοι από HIV και από ελονοσία μειώθηκαν ενώ η πολιομυελίτιδα έχει σχεδόν εξαφανιστεί, η οικουμενική εκπαίδευση είναι μόνο μια γενιά μακριά και το 91% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό. Ευαισθητοποιήθηκαν περισσότεροι πολίτες, είτε πολιτικά είτε κοινωνικά, δόθηκαν μάχες για βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, μάχες κατά της κλιματικής αλλαγής και κάποιες από αυτές κερδήθηκαν.

Φοβάμαι όμως όταν τα αρνητικά επισκιάζουν τα θετικά. Όταν το χαμόγελο θεωρείται πολυτέλεια, όταν όλος ο πλανήτης δεν έχει καθαρό νερό, όταν για κάποιους ο πόλεμος είναι καθημερινότητα και όταν άλλοι έχουν συμβιβαστεί με αυτό. Πώς να γίνεις καλύτερος άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο;

Πώς να αφήσεις πίσω σου αυτό το 2015;Το ’15 της ανεργίας των επιθέσεων των προσφύγων της χειραγώγησης και της παραπληροφόρησης. Το ’15 της απανθρωπιάς, των στερεότυπων, του ρατσισμού, της ανθρωπιστικής και οικονομικής κρίσης. Μήπως το λεξικό του ’15 πρέπει να καεί και στο νέο αυτές οι λέξεις να μην υπάρχουν; Μήπως ο στόχος του νέου έτους είναι να παραμείνουμε άνθρωποι και να επηρεάζουμε μόνο θετικά τις ζωές άλλων;

Το να είσαι κυνικός είναι το μόνο εύκολο. Το δύσκολο είναι να καταφέρεις να χωρέσεις τον ρεαλισμό και την αισιοδοξία, την προσπάθεια για επιτυχία και την αποδοχή της αποτυχίας στη ζωή σου.

Το θέμα είναι να καταφέρεις να παραμείνεις άνθρωπος και το 2016!