Σκυμμένα κεφάλια
Το 1979 η Μάρω Μπιζάνη έγραψε τους στίχους ενός τραγουδιού (Αυτός ο άνθρωπος) που απογείωσε την καλλιτεχνική πορεία της Ρίτας Σακελλαρίου και ανέδειξε την γνήσια λαϊκή φωνή της. Ένα απ’ τα πιο βαριά ζεϊμπέκικα που έχουν υπάρξει, και χορεύεται με την ίδια απήχηση ακόμη και σήμερα απ τους λάτρεις του είδους.
Το τραγούδι μιλά για έναν άνθρωπο που έχει γευτεί μια περιποιημένη ερωτική απογοήτευση και δεν μπορεί να την ξεπεράσει. Σέβομαι το άσμα και τα αγνά, καψούρικα νοήματα που θέλει να περάσει, όπως και ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων που θα χρησιμοποιήσω λίγους στίχους του τραγουδιού για τους δικούς μου λόγους. “Αυτός ο άνθρωπος αυτός που περπατάει πάντα σκυφτός”, πολλοί στις μέρες μας βαδίζουν στον δρόμο σκυφτοί και βυθισμένοι στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σκεπτόμενοι την άμεση λύση τους. Μερικοί ακόμη περπατούν με θέα το πεζοδρόμιο για τους ίδιους λόγους που το κάνει και ο πρωταγωνιστής του τραγουδιού…
Το μεγαλύτερο κοπάδι σκυμμένων κεφαλιών όμως που έχει εξελιχθεί σε μάστιγα είναι αυτό με το βλέμμα μονίμως στο κινητό τηλέφωνο. Όπου και αν βρεθείς συναντάς εκπροσώπους του συγκεκριμένου “κινήματος”, ακόμη και τις στιγμές που επιτάσσουν την ύψιστη προσοχή από έναν άνθρωπο αλλά αυτός με αδιάφορο στυλ “βάζει” χέρι στην μεγάλη του οθόνη. Το κινητό τηλέφωνο είναι σίγουρα ένα χρήσιμο αξεσουάρ για όλους και βοηθά στην επικοινωνία και την ενημέρωση μας.
[widget id=”text-6″]
Αυτή η άμετρη επιθυμία της προσήλωσης στο κινητό με κάνει να συναντώ ανθρώπους που σέρνουν τα κουφάρια τους με τα μάτια στραμμένα στην οθόνη και αναρωτιέμαι πραγματικά αν στο μυαλό τους υπάρχει ένας λόγος να σηκώσουν το κεφάλι. Χειρότερο δε θεωρώ το γεγονός ότι περπατούν με αυτό τον ”σύγχρονο” τρόπο δύο φίλοι, ένα ζευγάρι, δύο μπατζανάκηδες-αντί να έχουν αυτιά και μάτια στον διπλανό τους τα έχουν στο τηλέφωνο τους, όλα αυτά οδηγούν μοιραία σε αποστασιοποιημένες και απρόσωπες κοινωνικές σχέσεις.
Η αίσθηση της ανησυχίας που προκαλεί η απουσία κινητής συσκευής τηλεφώνου αποδίδεται με τον όρο “νομοφοβία”(no-mobile-phone-phobia). Η ετυμολογία δεν είναι ελληνική και η εν λόγω διαταραχή συνεπώς δεν έχει καμία σχέση με τους νόμους και τους θεσμούς. Η “ασθένεια” αυτή είναι ο φόβος αποχωρισμού απ’ το κινητό τηλέφωνο και η εξέλιξη του φαινομένου αυτού δείχνει ότι ο κόσμος εξαρτάται όλο και περισσότερο γύρω απ’ αυτό.
Αυτοί οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν περπατούν συνεχώς σκυφτοί και ίσως κάποια στιγμή πρέπει το κινητό να σταματήσει να είναι το άλλο μισό απ’ το κορμί τους. Με το κεφάλι σηκωμένο γνωρίζεις και επικοινωνείς πιο όμορφα, σίγουρα δεν θα είναι όλα όσα αντικρίσεις ιδανικά, δοκίμασε το όμως!
