Οι τρεις «προστάτιδες» του ελληνικού έθνους, Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία, υπέγραψαν στις 3 Φεβρουαρίου 1830 Το Πρωτόκολλο της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κράτους (γνωστό και ως Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830).

Ήταν η πρώτη επίσημη, διεθνής διπλωματική πράξη που αναγνώριζε την Ελλάδα ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος, το οποίο θα επεκτεινόταν νότια της συνοριακής γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός. Πρώτος κυβερνήτης του νεοσύστατου κράτους υπήρξε ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος είχε δηλώσει: ” Η Ελλάδα στο εξής αναγνωρίζεται Επικράτεια Ανεξάρτητη. Και ανεξάρτητα των όρων που οι ξένοι προσφέρουν αυτή την ευεργεσία, στα χέρια των Ελλήνων θα είναι να το εκμεταλλευτούν με τον ιδανικότερο τρόπο…”.

Ωστόσο στη Συνθήκη οριζόταν ότι πολίτευμα του ελληνικού κράτους θα ήταν η μοναρχία και έτσι για τη θέση του μονάρχη οι συμβαλλόμενες χώρες επέλεξαν τον πρίγκιπα Λεοπόλδο του Σάξεν-Κόμπουργκ και Γκότα (μετέπειτα Βασιλιά του Βελγίου), ο οποίος δεν δέχτηκε. Στον θρόνο τελικά ανέβηκε ο μόλις 17χρονος πρίγκηπας Όθωνας της Βαυαρίας και σε αυτό συνέβαλε ο φανατικός φιλελληνισμός του πατέρα του Λουδοβίκου Α΄ της Βαυαρίας. Οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν ήταν απόλυτα σύμφωνες με την επιλογή, ιδιαιτερα η Μεγάλη Βρετανία έφερε εμπόδια.

Οι πληροφορίες είναι από την «ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ»