Ο Κωνσταντίνος Μελίδης σε μια συνέντευξη στο InZone.gr

Η συνάντηση μας στα παρασκήνια του θεάτρου Σοφούλη μετά το τέλος της παράστασης Sweeney Todd  όπου πρωταγωνιστεί ενσαρκώνοντας τον ομώνυμο ρόλο ήταν ιδιαιτέρως ευχάριστη. Ο Κωνσταντίνος Μελίδης μας μίλησε για το θέατρο , τα μηνύματα της παράστασης , τον ρόλο του και πόσο αυτός τον επηρεάζει .Ο κ. Μελίδης  απόφοιτος της  Ανωτέρας Σχολής Δραματικής Τέχνης Ροντίδη  είναι ηθοποιός σκηνοθέτης και παράλληλα έχει αναλάβει την διεύθυνση προγράμματος και σπουδών του θεατρικού εργαστηρίου του Σοφούλη.

1) Βασικός πυρήνας του έργου είναι η διαφθορά με το κεντρικό ήρωα να είναι θύμα της. Θεωρείται πως είναι πολύ ακραία η αντίδρασή του ?

Πράγματι, ο Bejami Barker στην πρώτη σκηνή του έργου παρουσιάζεται ως θύμα και έχει μια   όμορφη οικογένεια.Θέλει να ζήσει μια ζωή ευτυχισμένη. Είναι ένας φιλήσυχος άνθρωπος και δεν   έχει   πειράξει ποτέ κανέναν.Κάποια στιγμή αυτό ανατρέπεται, και ο ίδιος επιστρέφει ζητώντας εκδίκηση. Στην αρχή λοιπόν όντως τον βλέπουμε ως θύμα έπειτα όμως μεταμορφώνεται σε θύτης.     Πράγματι η συμπεριφορά του για την σημερινή ζωή είναι ακραία. Αν με ρωτήσεις τώρα αν θα  αντιδρούσα έτσι και εγώ  σε μια αντίστοιχη κατάσταση, θα σου απαντούσα όχι. Αν το ξανασκεφτόμουν όμως θα σου έλεγα δεν ξέρω, κι αυτό γιατί οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές όταν κάποιος  σου  καταστρέφει τη ζωή σου και τους ανθρώπους σου.Όλο αυτό που περνάει ο ήρωας του έργου θα το χαρακτήριζα ως κάτι τρελό και αδιανόητο.

2)  Το μιούζικαλ είναι ένα από τα δυσκολότερα είδη θεάτρου αφού συνδυάζει πρόζα , χορό και τραγούδι .Πως το προσεγγίσατε εσείς σαν ηθοποιός?

Έχω σπουδάσει και έχω ασχοληθεί με το βυζαντινό,έντεχνο τραγούδι και λιγότερο με το κλασσικό. Για να είμαι ειλικρινής η παράσταση αυτή δεν είναι μιούζικαλ,αλλά έχει στοιχεία μιούζικαλ.       Πιστεύω όμως ότι ούτως η άλλως οι τέχνες μπλέκονται και συνυπάρχουν μεταξύ τους. Το θέατρο   λοιπόν δεν είναι μόνο υποκριτική είναι και χορός και μουσική. Αν με ρωτούσες τι είναι η υποκριτική θα σου πω πως είναι νότες σε ένα πεντάγραμμο,μια παρτιτούρα.Η δύναμη του ηθοποιού είναι το σώμα του και η φωνή του, οπότε ναι είναι δύσκολο αυτό το είδος θεάτρου,όμως με πολλή δουλειά και επιμονή μπορείς  να φτάσεις στο επιθυμητό αποτέλεσμα.Βέβαια καθώς το θέατρο είναι ομάδα είναι πολύ σημαντική και η βοήθεια των συνεργατών σου κάτι για το οποίο σ’αυτό το θίασο,νιώθω   πολύ τυχερός.

3) Ποιο θεωρείται πως είναι το κεντρικό μήνυμα  του έργου ,με τι φεύγει ο θεατής?

Πιστεύω ότι το θέατρο είναι ο καθρέφτης της καθημερινής μας ζωής.Όλο αυτό που συμβαίνει στη   συγκεκριμένη παράσταση θα μπορούσε να συμβεί και στη ζωή του καθενός.Και σήμερα υπάρχουν δολοφόνοι.Βέβαια καθένας από αυτούς μπορεί να μην έχει την ακραία συμπεριφορά του Sweeny Todd. Άρα το κεντρικό μήνυμα του έργου είναι η αλλαγή των ρόλων,θύμα και θύτη στον καθένα μας ξεχωριστά.  Στη ζωή μας όλοι παίζουμε αυτούς τους δύο ρόλους και τις περισσότερες φορές χωρίς να το  αντιλαμβανόμαστε.

4) Δεύτερη χρονιά φέτος! Πως αισθάνεστε γι αυτό? Είναι μια απόδειξη της ποιότητας της παράστασής σας? 

Θεωρώ πως όλα αλλάζουν και θέλουν χρόνο για να εξελιχθούν.Πέρσι θεωρώ πως ήταν μια καλή   παράσταση φέτος όμως πιστεύω πως είναι καλύτερη. Το άγχος έχει φύγει,έχουν προστεθεί καινούργια πράγματα, ο καθένας από εμάς έχει γνωρίσει τον άλλον καλύτερα πάνω στη σκηνή και έχουμε μπει όλοι στη στη διαδικασία να το ζούμε περισσότερο.Μέχρι τώρα ακούμε πολύ όμορφα λόγια από τον κόσμο που έχει έρθει αν και εγώ προσωπικά επιθυμώ να ακούμε τα αρνητικά για να βελτιώνεται η παράσταση.Μακάρι να πάει και τρίτη χρονιά.

5) Ο ρόλος σας είναι ιδιαίτερος και πολύ απαιτητικός .Σε τι βαθμό σας επηρεάζει σαν άνθρωπο?

Και πέρσι και φέτος μετά την παράσταση χρειάζομαι χρόνο με τον εαυτό μου.Ο ρόλος μου μ’έχει   επηρεάσει σαν άνθρωπο και μ’έχει κάνει να σκεφτώ το πόσο δύσκολη είναι η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων και το πόσο γρήγορα εναλλάσσονται οι ρόλοι του θύτη και του θύματος.Εύχομαι ποτέ να   φτάσω  ως άνθρωπος θέση του ήρωα που υποδύομαι!χαχαχαχα(γέλια)

6) Το θέατρο είναι μια τέχνη για λίγους?

Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να κάναμε θέατρο.Θα μας βοηθούσε να εξελιχτούμε σαν προσωπικότητες   και χαρακτήρες ο καθένας μας ξεχωριστά αλλά και ως κοινωνία.Το θέατρο είναι ομαδικό άθλημα,   μαθαίνεις να συνυπάρχεις και να συνεργάζεσαι ώστε να φτάσεις σε ένα επιθυμητό στόχο.Μακάρι το ίδιο πράγμα να συνέβαινε και στην κοινωνία μας.Άρα το θέατρο θα έπρεπε να’ναι για πολλούς,       καταλήγει όμως να είναι για λίγους γιατί αυτοί είναι που αγαπούν πραγματικά, υπομένουν και  επιμένουν.

*Η παράσταση Sweeney Todd σε σκηνοθεσία Λένας  Πετροπούλου θα παίζεται στο θέατρο Σοφούλη έως και τις 15 Νοεμβρίου .Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Κοινή χρήση:

Αφήστε ένα σχόλιο