Παρατηρούμε συνεχώς γύρω μας τόσο από αναλυτές,ΜΜΕ,καθηγητές και πολιτικούς όσο και από απλούς πολίτες να επιδίδονται σε μια ατελείωτη υπερανάλυση των αιτιών που οδήγησαν την χώρα σε αυτή την κατάσταση.Άλλοι βασίζουν τα αίτια στην πολιτική διακυβέρνηση,άλλοι στην διεθνή οικονομική κρίση.Η αλήθεια λίγο πολύ ως μια ζυγαριά “ρίχνει” περισσότερο το βάρος της προς την πρώτη παραδοχή  της δυσλειτουργικής εσωτερικής πολιτικής διακυβέρνησης και λιγότερο προς την δεύτερη “ετυμηγορία” της ελληνικής κρίσης ως απόρροια της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης.Και ως αφετηρία κατά την άποψή μου ορίζεται η περίοδος από την Μεταπολίτευση και μετά.

Καταρχάς,χρονικά ως μεταπολίτευση ορίζουμε την “αναγέννηση” της νέας Ελλάδας μετά την πτώση της χούντας των Συνταγματαρχών το 1974 και την αναδιαμόρφωση του πολιτικού,συνταγματικού,οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου της χώρας ως την Ελλάδα του σήμερα.Πολλοί είναι αυτοί που κρούουν το καμπανάκι του κινδύνου επισημαίνοντας πως ο “μίτος” της κρίσης βρίσκεται πολύ πιο πριν αλλά κατά την άποψη μου μια τέτοια αναδρομή ως και από την αρχή του νέου ελληνικού κράτους μετά το ’21 είναι άσκοπη.Δεν είναι άξιο απορίας πως αν υπήρχε η σωστή πολιτική βούληση,η κομματική συνεργασία αλλά και η χρηστή διάρθρωση της δημόσιας διοίκησης τότε θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να είχαμε αφήσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τις συνέπειες του “δυστυχώς επτωχεύσαμεν”.

Φυσικά η χώρα μας από τον Κολοκοτρώνη και τον Τρικούπη μέχρι σήμερα έχει περάσει από σαράντα κύματα,αυτό όμως δεν σημαίνει πως κάθε φορά δεν έβρισκε το σθένος και την ευκαιρία να ορθοποδεί και να συνεχίζει να αναπτύσσεται.Επιγραμματικά λοιπόν,από την πτώση της Χούντας έχουμε τα εξής στοιχεία:

• 1981-1989:Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επί Γεωργίου Παπανδρέου.Το ΑΕΠ της χώρας αυτή την χρονική περίοδο κυμαίνεται στα 73 δις σε σημερινή αξία ευρώ(τότε σε δραχμές),το ποσοστό του δημοσίου χρέους ανερχόταν στο 70% ενώ η ανεργία ήταν μόλις 7,5%.
• 1990-1993:Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας επί Μητσοτάκη με το ΑΕΠ της χώρα να βρίσκεται στα 100 δις,το χρέος να ανέρχεται στο 110% του ΑΕΠ ενώ η ανεργία στο 9,7%.
• 1993-2004:Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με κύριο τον Κώστα Σημίτη όπου το ΑΕΠ της χώρας στα 220 δις,το δημόσιο χρέος στο 100% του ΑΕΠ(οτι παρήγαγε η οικονομία στο απόγειο της ήταν ίσο δηλαδή με την συνολικό χρέος της χώρας απέναντι σε διεθνείς δανειστές και ιδιώτες) ενώ η ανεργία βρισκόταν στο 11,1%.
• 2004-2009:Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας επί Κωνσταντίνου Καραμανλή με ΑΕΠ την περίοδο αυτή στα 325 δις,δημόσιο χρέος στο 130% του ΑΕΠ και ανεργία στο 9,5%.
• 2009-2012:Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ επί Γεωργίου Παπανδρέου όπου το ΑΕΠ ανερχόταν στα 228 δις,το χρέος βρισκόταν στο δυσθεώρητο ύψος του 170% του ΑΕΠ ενώ ήδη 1 στους 4 Έλληνες δεν είχε δουλειά.
• 2012-2015:Συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ(Σαμαράς-Βενιζέλος) με το ΑΕΠ της χώρας να πέφτει στα 185 δις,το χρέος να εκτινάσσεται στο 180% του ΑΕΠ και την ανεργία να καλπάζει στο 25%.
• 2016-:Συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ(Τσίπρας-Καμμένος) με το ΑΕΠ της χώρας να υποχωρεί κατά 0,3% και την ανεργία να παραμένει στο 26%.

Τα παραπάνω στοιχεία αποτελούν επίσημα στοιχεία της ευρωπαϊκής επιτροπής οικονομικών υποθέσεων και είναι διαθέσιμα σε όποιον επιθυμεί να τα “διπλοτσεκάρει”.Σημασία όμως δεν έχει τόσο το νούμερο,ούτε οι ”πικάντικες” λεπτομέρειες όλης αυτής της “διαχειριστικής” περιόδου(τις οποίες ο καθένας μπορεί αναλυτικότερα να αναζητήσει σε μυριάδες βιβλίων και εκθέσεων που έχουν γραφτεί για όλη αυτή την περίοδο) αλλά το οτι με το πρόσχημα μιας “ελπίδας που έρχεται” σύσσωμο το πολιτικό σκηνικό της χώρας έταζε,θώπευε ψηφοφόρους,διόριζε κομματικούς στρατούς,έτρωγε από τις μίζες,απομυζούσε τα δημόσια ταμεία στον βωμό “δημοσίων έργων” και όταν ήρθε ο λογαριασμός στο τέλος μαζί τα φάγαμε η ετυμηγορία!Στην σκηνή λοιπόν έχουμε μια δικομματική αντιπαράθεση, στις πρώτες ζώνες οι αριστερές αντιπολιτεύσεις και στη ζώνη Ε πίσω από τους κίονες ο λαός με ημιδενική όραση του τι γίνεται στον τόπο του….Και?Τη στιγμή που υψώνει το ανάστημά του στην κουτσή και φαύλη πελατεία και αποφασίζει να βάλει τίτλους τέλους στο εργάκι,πως ανταμείβεται?Με 1,5 χρόνο λαϊκιστικής μπουρδολογίας και ασάφειας.

Να πιάσω την παιδεία που “βελτιώνεται” προς τα κάτω με τις ελλείψεις σε προσωπικό,με τα συμβόλαια τιμής,με την απαξίωση σημαντικών για την πνευματική καλλιέργεια των νέων μαθήματα?Να πιάσω την οικονομία?Που ανεβάζουμε ΦΠΑ στα νησιά,που εξισώνουμε οριζόντια τις περικοπές,που επιβραβεύουμε την ατιμία και την παρανομία διενεργώντας διαγωνισμούς νομιμοποίησης πλαστών πτυχίων,που ρημάζουμε ταμεία και δήμους για να μην πληγωθεί το πολιτικό μας γόητρο?Να πιάσω το δημόσιο με τις επαναπροσλήψεις και την πελατεία να δίνει και να παίρνει(ΕΡΤ,ΔΕΗ,προσωπικοί σύμβουλοι,αργόμισθοι,)?Με τι να καταπιαστώ σε αυτή τη χώρα???

Πολλοί είναι αυτοί που λένε πως μπούχτισαν από όλες αυτές τις αναλύσεις και τις κριτικές και πως επιζητούν νέες λύσεις εδώ και τώρα.Δεν τους αδικώ.Όμως για να φτάσουμε στην “φρέσκια ιδέα” θα πρέπει πρώτα να διακρίνουμε το σφάλμα μέσα από αυστηρή αυτοκριτική και κριτική ώστε να το διορθώσουμε και να προχωρήσουμε παρακάτω.Ακόμη και “οι κυβερνώντες” που ανέφερα-ακόμη και αυτοί που δεν ανέφερα,οι οποίοι έχουν μερίδιο ευθύνης για την απάθεια- έχουν και είχαν ιδέες σημαντικές για τον τόπο!Ωστόσο ο οπορτουνισμός  της ανθρώπινης φύσης αλλά και η γλύκα της καρέκλας σε κάνουν να συνειδητοποιείς ότι ο ανθρωπισμός του πολιτικού δεν αποφέρει κέρδη αλλά αντιθέτως η πελατεία είναι “επένδυση”!Φυσικά και είμαι υπέρ μιας ορθής,δίκαιης και βιώσιμης λύσης ωστόσο δεν μου επιτρέπω να κάνω τα στραβά μάτια απέναντι στον λαϊκισμό και την ψεύτικη ελπίδα που μας παρουσιάζοται ως ο “από μηχανής Θεός” για τα προβλήματα του τόπου…υποτίθεται ότι η ιστορία μας κάνει πιο προβλέψιμους για το μέλλον!

Μια ιστορία για “αχρείους” λοιπόν η 30+ ετία που πέρασε με την οικογενειοκρατία να ρημάζει τα πάντα κάτω από μια εφήμερη πολιτική λαικιστικού κάλους,διορίζοντας,τρώγοντας και πάνω από όλα δανειζόμενοι με το κεφάλι ψηλά….και στο βάθος,μια Αριστερά ανίκανη,ανήμπορη να δικαιώσει τις φωνές αλλά με την προτίμηση να αναλώνεται στην μπαρουφολογία μιας δήθεν δημιουργικής ασάφειας.Αν και ο 1,5 χρόνος ακαμψίας και τραγελαφικής πολιτικής παρωδίας από δήθεν αγωνιστές προοδευτικούς λογιάδες και γραμματικούς μοιάζει ψύλλος σε διεφθαρμένα και βρώμικα άχυρα τόσων χρόνων,ωστόσο αποδεικνύεται περίτρανα το “στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει ακόμη πολιτικός,πολιτικάντες όμως με το τσουβάλι”.

Σαφώς και δεν υπονοώ πως δεν έγιναν θετικές δράσεις από κάθε πολιτική παράταξη αυτού του τόπου.Φυσικά και δεν είμαι αλαζόνας ούτε τα ισοπεδώνω όλα.Ωστόσο,αυτό που μου απέδειξε όλη αυτή η ιστορία του ”μεταπολιτευτικού” βίου είναι πως οι ιδεολογίες έχουν πεθάνει προ πολλού στην Ελλάδα.Ίσως στα χρόνια προ κρίσης τα κόμματα να είχαν εμφανέστερη την ιδεολογική τους ταυτότητα.Ωστόσο η ιστορία απέδειξε πως και ο κεντροαριστερός,ο δεξιός, ο αριστερός είναι όλα μάσκες και παραπέτασμα καπνού!Μόλις ο πολιτικός καθίσει στην καρέκλα της διακυβέρνησης και γευτεί την εξουσία,μόνο το ατομικό συμφέρον και το ίδιο κέρδος έχουν σημασία!Απόδειξη?Ούτε το ΠΑΣΟΚ δημιούργησε ένα κράτος πρόνοιας με δικαιότερη μεταχείριση των μικρομεσαίων στρωμάτων πάντα σύμφωνα με τις επιταγές της σοσιαλδημοκρατίας αλλά ούτε η δεξιά εγκαθίδρυσε έναν υγιή φιλελευθερισμό αλλά ούτε και οι δήθεν “αριστεροί” μας υποστηρίζουν τον προοδευτισμό,την ισότητα,και την κοινωνική αλληλεγγύη αλλά εφαρμόζουν ένα σκληρό νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα τελείως αντίθετο με τις ιδεολογικές επιταγές της Αριστεράς.

Αυτή η πολιτική μας έφερε ως εδώ και εκεί βρίσκεται πρωτίστως η αιτία της πολυδιάστατης κρίσης που βιώνουμε ως χώρα αλλά και ως κοινωνία.Και η κατάσταση αυτή δεν προβλέπεται να αλλάξει στο άμεσο μέλλον,όσο το πολιτικό σύστημα παραμένει διχασμένο και αναλώνεται στα “ευχολόγια” του ξύλινου λόγου και στις εύκολες λύσεις της υπέρμετρης και άνισης φορολογίας….