Η Πρόγνωση και η Φαρμακολογική Θεραπεία της Μετωποκροταφικής Άνοιας
Σύμφωνα με μία μελέτη σε 61 ασθενείς με επιβεβαιωμένη νευροπαθολογικά ΜΚΑ (Hodges et al., 2003), βρέθηκε ότι ο μέσος χρόνος επιβίωσης από την εμφάνιση των συμπτωμάτων ήταν τα 6±1,1 χρόνια για τη Μετωπιαία μορφή, τα 3±0,4 χρόνια για τη μορφή που συνδυάζεται με τη νόσο του κινητικού νευρώνα, τα 9±0,9 χρόνια για τις μορφές με τ θετική νευροπαθολογία και τα 5±1,1 χρόνια για τις μορφές με τ αρνητική νευροπαθολογία.
Αν και στην άνοια τύπου Alzheimer, η αντιχολινεστερασική θεραπεία προκαλεί βελτίωση των νοητικών συμπτωμάτων, δεν έχει αποδειχθεί δυστυχώς παρόμοια δράση και στη ΜΚΑ, καθώς τα δύο σύνδρομα παρουσιάζουν διαφορετική νοητική, συμπεριφορική, νευροχημική και μοριακή βάση. Δεν υπάρχει επί του παρόντος ειδική θεραπεία, ενώ η όποια φαρμακευτική αγωγή αποσκοπεί κυρίως στην αντιμετώπιση των διαταραχών της διάθεσης, της διέγερσης, της επιθετικότητας, των παραισθήσεων και των ψευδαισθήσεων (Grossman et al., 2002).
Το γεγονός της ελάττωσης της χολινεργικής δραστηριότητας της οδού που ξεκινά από το βασικό πυρήνα του Meynert παρατηρείται τόσο στην άνοια τύπου Alzheimer, όσο και στη ΜΚΑ, γεγονός που καθιστά πιθανή την ευεργετική δράση μιας παρόμοιας θεραπείας στο μέλλον (Grossman et al., 2002). Τα συμπεριφορικά συμπτώματα ανταποκρίνονται περισσότερο στη θεραπεία. Ακόμη, δεδομένου του ελλείμματος σε σεροτονίνη που παρατηρείται στο μετωπιαίο και στον κροταφικό λοβό, υπάρχει βελτίωση αυτών των συμπτωμάτων με τους αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης. Η θεραπεία με SSRI (επιλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης) αποτελεί παράλληλα θεραπεία και για τις διαταραχές συμπεριφοράς. Τέλος, η επιθετική συμπεριφορά αντιμετωπίζεται με ολανζαπίνη, ρισπεριδόνη ή αντιεπιληπτικά φάρμακα (π.χ. βαλπροϊκό) (Grossman et al., 2002).
Τα επόμενα χρόνια, αναμένεται μεγάλη πρόοδος στην ανάπτυξη νευροψυχολογικών δοκιμασιών ευαίσθητων σε κάθε μορφή μετωπιαίας άνοιας, καθώς επίσης και λειτουργικών και δομικών απεικονιστικών μεθόδων, οι οποίες θα θέτουν με μεγαλύτερη βεβαιότητα τη διάγνωση. Τέλος, ιδιαίτερα χρήσιμο θα ήταν να βρεθούν και βιολογικοί δείκτες, οι οποίοι θα αντανακλούν την εκάστοτε νευροπαθολογία των διαφόρων τύπων μετωποκροταφικής άνοιας (Rossor, 2002. Rosen et al., 2002).
